Cafe Αυγουστος 2009

[JimDin]

Πριν κοιμηθεί ο μικρός το είχα αγκαλιά και του έλεγα πόσο ωραία θα είναι στο παιδικό σταθμό...του το λέω συνέχεια γιατί τις περισσότερες φορές μου λέει δεν θέλω να πάω...

-Λεωνιδάκι μου θα είναι πολύ ωραία στον παιδικό σταθμό, θα έχει παιχνίδια,πολλά παιδάκια,μιά μεγάλη κούνια στην αυλή ...και μπλα μπλα μπλα...

-Μαμά θα έχει και ένα παράθυρο που εγώ θα το ανοίξω και θα σε πάρω αγκαλίτσα να σου δώσω ένα φιλάκι...

Κόντεψα να βάλω τα κλάματα...μάλλον το έχει συνδιάσει γιατί του λέω πως η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι έξω απο τον παιδικό γιατί εκεί έχει μόνο παιδάκια...

εγγραφή δεν έχουμε κάνει ακόμα...το σκέφτομαι...αλλά του χρόνου που θα πάει προνήπιο πάλι το ίδιο δύσκολο θα είναι...και για μένα είναι πάρα πολύ δύσκολο...πως καταφέρατε βρε κορίτσια πέρυσι και τα στείλατε και ήταν και πιό μικρούλια???Σας ήταν δύσκολο ή εγώ το βλέπω τόσο δύσκολο???

Το παλεύω πολύ ακόμα...πάντως αν τελικά τον δώ να κλαίει ή να του είναι δύσκολο να προσαρμοστεί θα το αφήσουμε για του χρόνου...

[JimDin]

Καλά πού να δεις κι εμένα που δεν είχα συνηθίσει και να μιλάει παρά μόνο να μουγκρίζει παιδί πριν τα 2! Έχω πάθει λαλά κανονικό!

Σήμερα είχαμε τον εξής διάλογο, χαζό που ενθουσιάζομαι με κάτι τόσο μικρό αλλά όταν δεν τα ήξερα εγώ αυτά τα πράματα με την εμπειρία μου με το Γιώργο μου φαίνονται τρομερό κατόρθωμα:

-Μαμά γκιγκίτσα! (έτσι έλεγε κι ο γιώργος την αγκαλίτσα αλλά πολύ αργότερα)

-Αγκαλίτσα θέλει το κορίτσι μου? Να σε πάρω, αμέ! Και τι θα κάνουμε μετά?

-Νανά!

-Νανά? Εγώ έλεγα να φάμε!

-Να φάμε? Ντάτσει! (εντάξει!) Είναι να μη λωλαίνομαι??

Τι γλυκό κοριτσάκι είναι αυτό!!!!

[marita]

Καλημέρα κορίτσια μετά πολλές - πολλές μέρες.

να ευχηθώ καλό χειμώνα; μπα ακόμη νωρίς ειναι, ας το αφήσουμε λιγάκι.

πως είστε κοριτσάκια; ελπίζω όλες καλά και εσείς και τα παιδάκια σας.

εμείς έτσι και έτσι, περνάμε ζόρια. αυτο το καλοκαίρι μας βγήκε λίγο δύσκολο, ελπίζουμε από φθινόπωρο να πάμε λίγο καλύτερα. γυρίσαμε και πολύ νωρις από τις διακοπές και τώρα νοιώθω ήδη πτώμα, σωματικά και ψυχολογικά. ελπίζω η αλλαγή της εποχής να μας πάει πιο καλά.

[female]

Καλημέρα. Απύρετος προς το παρόν, κάτι ψιλοδεκατάκια έχει τώρα ελπίζω να σταματήσει εδώ.

Ντίνα μου δες το λίγο διαφορετικά. Αυτό που θα γίνει είναι για το καλό του παιδιού. Θα ανοίξει τους ορίζοντές του, θα γνωρίσει νέο περιβάλλον, θα μάθει νέα πράγματα και θα διδαχτεί έννοιες όπως η φιλία και η πειθαρχία. Ποτέ δεν το είδα σαν κάτι κακό, αλλιώς δεν θα έστελνα το παιδί μου. Μια ευκαιρία για εκείνον ήταν να βγει εκτός σπιτιού, να μην περάσει έναν χειμώνα κολλημένο στην τιβί και ιδίως με εμένα έγκυος οι δυνατότητες να βγαίνουμε εκτός χειμωνιάτικα θα ήταν πολύ λίγες. Δεν θα στερηθείς το παιδί σου, ιδίως εσύ που δουλεύεις και κάποιες ώρες έτσι και αλλιώς δεν είστε μαζί. Απλά θα πηγαίνει κάπου που θα περνάει όμορφα, θα του αρέσει εν καιρό και θα αποκτήσει τον δικό του κόσμο με αγαπημένους φίλους και παιδαγωγούς.

Μαρίτα καλώς ορίσατε. Εύχομαι όσα σας δυσκόλεψαν να ανήκουν στο παρελθόν πια και να έχετε έναν καλό χειμώνα.

[madalena]

καλημερα κοριτσια!!

επιτελους εβαλε βορειαδακι απο δω γιατι ειχαμε σκασει.

ελε 28?τι υψος εχει τωρα? ο δημητρης τωρα μου φοραει 29 αλλα δεν ειναι απο τα ψηλα παιδια, ενω η αννα μικαελα τωρα περασε σε 24-25 αναλογα με τη μαρκα.

κατα τα αλλα πως περνατε? ακομα διακοπες η γυρισατε στις δουλειες σας?

εγω εχω πηξει στη δουλεια, ειναι ωρες που αντεχω και αλλες που θελω να τα παρατησω ολα και να φυγω. το αφεντικο εχει γινει πολυ ιδιοτροπος με την κριση που επικρατει και τα νευρα μου ειναι τσιτωμενα.ουτε μια μερα αδεια δεν μου εδωσε το καθαρμα. ανυπωμονω να περασουν οι μηνες να φυγει ο αντρας μου να ηρεμησω.

απο μπανια αλλο τιποτα εμεις. σαν φετος καμια αλλη χρονια. σχεδον καθε μερα παμε.

με ανησυχει ο δημητρης ομως γιατι εχει βγαλει πολλες ελιες.

[mikio]

Πριν κοιμηθεί ο μικρός το είχα αγκαλιά και του έλεγα πόσο ωραία θα είναι στο παιδικό σταθμό...του το λέω συνέχεια γιατί τις περισσότερες φορές μου λέει δεν θέλω να πάω...

-Λεωνιδάκι μου θα είναι πολύ ωραία στον παιδικό σταθμό, θα έχει παιχνίδια,πολλά παιδάκια,μιά μεγάλη κούνια στην αυλή ...και μπλα μπλα μπλα...

-Μαμά θα έχει και ένα παράθυρο που εγώ θα το ανοίξω και θα σε πάρω αγκαλίτσα να σου δώσω ένα φιλάκι...

Κόντεψα να βάλω τα κλάματα...μάλλον το έχει συνδιάσει γιατί του λέω πως η μαμά και ο μπαμπάς θα είναι έξω απο τον παιδικό γιατί εκεί έχει μόνο παιδάκια...

εγγραφή δεν έχουμε κάνει ακόμα...το σκέφτομαι...αλλά του χρόνου που θα πάει προνήπιο πάλι το ίδιο δύσκολο θα είναι...και για μένα είναι πάρα πολύ δύσκολο...πως καταφέρατε βρε κορίτσια πέρυσι και τα στείλατε και ήταν και πιό μικρούλια???Σας ήταν δύσκολο ή εγώ το βλέπω τόσο δύσκολο???

Το παλεύω πολύ ακόμα...πάντως αν τελικά τον δώ να κλαίει ή να του είναι δύσκολο να προσαρμοστεί θα το αφήσουμε για του χρόνου...

Kαλημέρα Ντινάκι μου! Αχ να σου μιλήσω κι εγώ που βρίσκομαι στην απέναντι όχθη προς το παρόν. Επειδή έπαιρνα για πολλά χρόνια πρώτη τάξη και πολλά παιδάκια είχαν δυσκολία προσαρμογής κι ας είχαν πάει στο νήπιο τα ξέρω από πρώτο χέρι. Βλέπεις το δηματικό είναι για αυτά ένα διαφορετικό "μεγάλο" σχολείο και περνάνε τα ίδια που πέρασαν φεύγοντας από το σπίτι για πρώτη φορά στο νήπιο.

Καταρχάς να σου πω ότι για το παιδί όσο μικρότερο φύγει τόσο πιο εύκολα του έρχεται. Ίσως είναι πιο δύσκολο για τη μαμά αλλά συνήθως είναι πιο εύκολο για το παιδί να ξεχαστεί με τις δραστηριότητες και να καταλάβει λιγότερο την ώρα που περνάει μακριά από τη μαμά.

Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι να νιώσεις εσύ έτοιμη. Το πισωγύρισμα δεν κάνει καλό. Δλδ να κλαίει και να του πεις θα πάμε του χρόνου. Θυμάμαι ότι ο ψυχολόγος είχε μια περίπτωση ένα παιδάκι να μη θέλει να πάει με τπτ στο νήπιο. Κάθε μέρα να κλαίει κι αυτό και η μαμά μαζί, να προσπαθούνε μαζί με τη δασκάλα παρακάλια, πράματα. Όταν πήγαν να ζητήσουν τη συμβουλή του, αυτός τη ρώτησε αν υπήρξε έστω και μία φορά που το παιδί έκατσε χωρίς να κλαίει και χωρίς άρνηση. Και πραγματικά υπήρχε. Μια μέρα σε κάτι εξετάσεις που έκανε η μαμά φάνηκε ότι ίσως έχει καρκίνο. Εκείνη την ημέρα έπρεπε να πάει να κάνει κάποιες επιπλέον εξετάσεις και φυσικά δεν είχε πού να αφήσει το παιδί. Πήγε λοιπόν αποφασισμένη και χωρίς να έχει το μυαλό της στο αν θα κλάψει το παιδί, πρέπει να το αφήσω σκεφτόταν και να φύγω τώρα να πάω να δω αν έχω καρκίνο. Ώρες για παρακάλια δεν υπήρχαν, είναι κάτι που πρέπει να γίνει και όλα θα πάνε καλά. Μόνο όταν εξιστόρησε το περιστατικό στο γιατρό κατάλαβε ότι εκείνη την ημέρα το μυαλό της δεν ήταν στο "Θα κλάψει άραγε σήμερα? Πώς θα το αφήσω να φύγω? Παναγιά μου τι θα κάνω?" κι άλλα τέτοια.

Μας είπε ότι αν έχουν οι γονείς την παραμικρή αμφιβολία, αν κλαίνε κι αυτοί και χτυπάει η καρδιά τους και έχουν άγχος το καταλαβαίνει το παιδί και πιάνεται από αυτό. Μπορείς να είσαι χαμογελαστή και σίγουρη όταν θα το αφήσεις? Δείτε μαζί το ψάχνοντας τον Νέμο! Το καλύτερο παιδικό έργο για να σε βοηθήσει κι εσένα και τον μικρό! Θυμάσαι άγχος που είχε ο Μάρλεϊ όταν άφηνε τον Νέμο πρώτη μέρα στο σχολείο?? Κι εδώ δεν έχει καρχαρίες, ούτε βάρκες, ούτε δύτες στα ανοιχτά! Καλή μου Ντίνα κι εγώ από τώρα συγκινούμαι και χτυπάει η καρδιά μου και μόνο στη σκέψη για του χρόνου. Κι ίσως δεν ξέρω... έκανα λάθος που δεν έψαξα για φέτος για παιδικό γιατί ο μικρός μου το ζητάει με έμμεσο τρόπο. Ίσως επειδή είμαι και δασκάλα και ακούει συχνά τη λέξη σχολείο στο σπίτι μας... Θέλω να πιστεύω ότι κι εγώ θα τα καταφέρω εκείνη την πρώτη μέρα... Εδώ να σου πω ένα μυστικό?? Η καρδιά μου χτυπάει και την πρώτη μέρα στο σχολείο ως δασκάλα... την πρώτη μέρα που συναντάω τους μαθητές μου, στην πρώτη συνάντηση που κάνω με τους γονείς... Όπως και οι δικιές μας πρωτιές έχουν την αγωνία και το άγχος, έτσι και τα δικά μας τα παιδιά καλούνται να το βιώσουν για πρώτη φορά και να το αντιμετωπίσουν! Όλα καλά θα πάνε αρκεί να είσαι εσύ καλά, να το θυμάσαι!

[mikio]

Μαριτάκι μου και Μανταλένα μου καλώς ορίσατε! Μαριτάκι μου ζόρικα τα πράματα ε? Τρία παιδιά είναι αυτά... όσο να είναι εμείς με δύο και παλεύουμε πως θα τα βγάλουμε περα... Με προβληματίζει κι αυτό κακά τα ψέμματα στη σκέψη των 3 παιδιών. Θα μπορώ να ανταπεξέλθω ή να μην το επιχειρήσω? Κοντεύει να μου γίνει έμμονη ιδέα γιατί δεν ξέρω και πολλούς με 3 παιδιά να μου πουν εμπειρίες. Είναι και μικρούλια τα δικά σου κι ο μικρός ακόμα πολύ μικρός....

Μανταλενάκι μου σε πρήζει το αφεντικό πουλί μου? Τη μετακόμιση που έλεγες κι εσύ τη σκέφτεστε ακόμα? Ότι είναι ας είναι για καλό κι αν φύγετε δώστου καμιά μούντζα πριν να βγάλεις το άχτι σου! Όχι και καμία μέρα άδεια, είπαμε! Με το Δημήτρη μπορείτε να πηγαίνετε αργά για μπάνιο. δλδ μετά τις 4-5? Και πολύ υψηλό δείκτη στο αντηλιακό θέλει. Και παράλληλα όσο το δυνατόν σε σκιά. Είναι κι εμένα ξανθά τα παιδάκια μου και ξέρω! Θέλει πολύ προσοχή!

[Anstef]

Καλημερούδια...μολις ξυπνησα ,ουτε και θυμαμαι ποσους μηνες εχω να σηκωθω τετοια ωρα...φχαριστηθηκα!!!!!!!!!

Μαντ επειδη κ γω εχω πολλες ελιες ο γιατρός μου εχει πει καθολου ήλιο.

Ξερω πως αυτο δεν ειναι εφικτο για ενα παιδάκι,ουτε καν για μένα δεν ειναι, αλλά προσπαθησε τις βάρβαρες ωρες να μην τα πηγαινεις.

Υψηλο δείκτη στο αντηλιακο και φανελάκι αν θελει να παιξει εκτός ομπρέλας.

Μαρω, τι κανετε? θα τα πατε σχολείο τα μεγάλα εσεις?

Ελπιζω όλα να περασουν γρηγορα και να ξαναβρειτε το ρυθμους σας.

Ντινακι,βρε, μη σκεφτεσαι ετσι απο τωρα..θα το χασεις το παιχνιδι.

Σκεψου ποσο καλο θα κανει στο παιδι ο παδικός.

Και μενα η δικια μου σπάραζε στην αρχη αλλά μετα εκανε σαν παλαβη για να παει,δε ξερεις ποσο χαρουμενη ημουνα που πηγαινα και την εβλεπα απο το παραθυρο να παιζει και να τραγουδάει μαζι με τα αλλα παιδάκια.

Είπαμε στην αρχη ειναι ζόρι, καμια βδομαδα θα παρει το θέμα,αργοτερα ομως δε θα το μετανιώσεις πιστεψε με.

Αν δεν αντεχεις εφετος, γιατι να αντεξεις του χρονου ,τι θα αλλάξει?

Ισα ισα που οσο μεγαλώνει τοσο πιο δύσκολο θα ειναι.

[katerina11]

καλημερα σας!!! αγγελιη που το εχεις το κοριτσι???

και εμεις φυγαμε τελικα ...επιτελους κοιμηθηκα ... μετσοβο και γιαννενα τελεια ..οι κουμαπροι κλασσικα καλη παρεα...ολα καλα !!!!αν και πρεπει να ομολογησω οτι ενα μικροκαυγαδακι το ριξαμε και τα 2 ζευγαρια ....

η μικρη μου τελικα 1 μερα πυρετο εκανε ..απο πεμπτη βραδυ απυρετη ...ευτυχως συνηλθαν ,,,τωρα ειναι η ωρα που θα γινω η υστερικη μαμα που κυνηγαει να ταισει τα παιδια της .....θα παρω και ενα δυναμωτικο σιροπακι

η μικρη ειναι λιγοτερο απο 11 κιλα...25 νουμερο παπουτσι ..και 27 η μεγαλη !!!

ντινακι ...εγω σε νιωθω δε ξερω αν θα βγαλω ακρη τελικα με τους σταθμους .. αλλα και μετα την ιωση δε ξερω να θλω να πανε ..βεβαια ο αντρας μου θελει αν και συνηθως αυτος ειναι ο πιο προστατευτικος της οικογενειας.... ελευθερια περαστικα στο αγορι σου!!!!

μαριτακι ... ειναι λογικο να ναι ζορικα....καλο χειμωνα να εχουμε ολες !!!υγεια και με το καλο οι εγγυουλες μας!!

[JimDin]

Kαλημέρα Ντινάκι μου! Αχ να σου μιλήσω κι εγώ που βρίσκομαι στην απέναντι όχθη προς το παρόν. Επειδή έπαιρνα για πολλά χρόνια πρώτη τάξη και πολλά παιδάκια είχαν δυσκολία προσαρμογής κι ας είχαν πάει στο νήπιο τα ξέρω από πρώτο χέρι. Βλέπεις το δηματικό είναι για αυτά ένα διαφορετικό "μεγάλο" σχολείο και περνάνε τα ίδια που πέρασαν φεύγοντας από το σπίτι για πρώτη φορά στο νήπιο.

Καταρχάς να σου πω ότι για το παιδί όσο μικρότερο φύγει τόσο πιο εύκολα του έρχεται. Ίσως είναι πιο δύσκολο για τη μαμά αλλά συνήθως είναι πιο εύκολο για το παιδί να ξεχαστεί με τις δραστηριότητες και να καταλάβει λιγότερο την ώρα που περνάει μακριά από τη μαμά.

Αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό είναι να νιώσεις εσύ έτοιμη. Το πισωγύρισμα δεν κάνει καλό. Δλδ να κλαίει και να του πεις θα πάμε του χρόνου. Θυμάμαι ότι ο ψυχολόγος είχε μια περίπτωση ένα παιδάκι να μη θέλει να πάει με τπτ στο νήπιο. Κάθε μέρα να κλαίει κι αυτό και η μαμά μαζί, να προσπαθούνε μαζί με τη δασκάλα παρακάλια, πράματα. Όταν πήγαν να ζητήσουν τη συμβουλή του, αυτός τη ρώτησε αν υπήρξε έστω και μία φορά που το παιδί έκατσε χωρίς να κλαίει και χωρίς άρνηση. Και πραγματικά υπήρχε. Μια μέρα σε κάτι εξετάσεις που έκανε η μαμά φάνηκε ότι ίσως έχει καρκίνο. Εκείνη την ημέρα έπρεπε να πάει να κάνει κάποιες επιπλέον εξετάσεις και φυσικά δεν είχε πού να αφήσει το παιδί. Πήγε λοιπόν αποφασισμένη και χωρίς να έχει το μυαλό της στο αν θα κλάψει το παιδί, πρέπει να το αφήσω σκεφτόταν και να φύγω τώρα να πάω να δω αν έχω καρκίνο. Ώρες για παρακάλια δεν υπήρχαν, είναι κάτι που πρέπει να γίνει και όλα θα πάνε καλά. Μόνο όταν εξιστόρησε το περιστατικό στο γιατρό κατάλαβε ότι εκείνη την ημέρα το μυαλό της δεν ήταν στο "Θα κλάψει άραγε σήμερα? Πώς θα το αφήσω να φύγω? Παναγιά μου τι θα κάνω?" κι άλλα τέτοια.

Μας είπε ότι αν έχουν οι γονείς την παραμικρή αμφιβολία, αν κλαίνε κι αυτοί και χτυπάει η καρδιά τους και έχουν άγχος το καταλαβαίνει το παιδί και πιάνεται από αυτό. Μπορείς να είσαι χαμογελαστή και σίγουρη όταν θα το αφήσεις? Δείτε μαζί το ψάχνοντας τον Νέμο! Το καλύτερο παιδικό έργο για να σε βοηθήσει κι εσένα και τον μικρό! Θυμάσαι άγχος που είχε ο Μάρλεϊ όταν άφηνε τον Νέμο πρώτη μέρα στο σχολείο?? Κι εδώ δεν έχει καρχαρίες, ούτε βάρκες, ούτε δύτες στα ανοιχτά! Καλή μου Ντίνα κι εγώ από τώρα συγκινούμαι και χτυπάει η καρδιά μου και μόνο στη σκέψη για του χρόνου. Κι ίσως δεν ξέρω... έκανα λάθος που δεν έψαξα για φέτος για παιδικό γιατί ο μικρός μου το ζητάει με έμμεσο τρόπο. Ίσως επειδή είμαι και δασκάλα και ακούει συχνά τη λέξη σχολείο στο σπίτι μας... Θέλω να πιστεύω ότι κι εγώ θα τα καταφέρω εκείνη την πρώτη μέρα... Εδώ να σου πω ένα μυστικό?? Η καρδιά μου χτυπάει και την πρώτη μέρα στο σχολείο ως δασκάλα... την πρώτη μέρα που συναντάω τους μαθητές μου, στην πρώτη συνάντηση που κάνω με τους γονείς... Όπως και οι δικιές μας πρωτιές έχουν την αγωνία και το άγχος, έτσι και τα δικά μας τα παιδιά καλούνται να το βιώσουν για πρώτη φορά και να το αντιμετωπίσουν! Όλα καλά θα πάνε αρκεί να είσαι εσύ καλά, να το θυμάσαι!

Tι ωραία που με ηρεμείς κυρα Δασκάλα...η υπεύθυνη του παιδικού τα ίδια μου είπε...μην καταλάβει το άγχος σας...το παλεύω πολύ είναι και γλυκόστομο το άτιμο και μου τα λέει όλα τόσο γλυκά...το έχω δεί το Νέμο και ευκαιρία να το δώ και με το μικρό...

[JimDin]

Μαριτάκι μου υπομονή και όλα θα φτιάξουν.

Λινάκι μην δίνεις σημασία...όλοι τις φρίκες τους της περνάνε με την κρίση.

Κατ ωραίο το Μέτσοβο ε?Και το φαγητό σούπερ...είχα πάει με τον Δ πριν παντρευτούμε και είχα φάει ένα τέλειο τυρί εκεί...

[Anstef]

το κοριτσι το αφησα Λουτράκι,Τετάρτη γυρνάει!!

Ειπα μπας και κάνω καμια δουλειά αλλά δε το βλέπω....

Αντε ειδες ,ξεκουραστηκες και συ λιγο.

Θελω να παω σουπερ,δεν εχω τιποτα, μονο νερό,παγακια και λεμονια...

σκεφτομαι πως θα τα κουβαλήσω.

[JimDin]

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας...προσπαθώ να το χειριστώ...ο Δ ενώ στην αρχή ήταν αρνητικό τώρα επιμένει να πάει ο μικρός...αγχομένος και αυτός...

[JimDin]

το κοριτσι το αφησα Λουτράκι,Τετάρτη γυρνάει!!

Ειπα μπας και κάνω καμια δουλειά αλλά δε το βλέπω....

Αντε ειδες ,ξεκουραστηκες και συ λιγο.

Θελω να παω σουπερ,δεν εχω τιποτα, μονο νερό,παγακια και λεμονια...

σκεφτομαι πως θα τα κουβαλήσω.

Πήγαινε Σκλαβενίτη ψώνισε και πές τους να στα φέρουν σπίτι εκείνοι...πάνω απο 60 ευρώ στα φέρνουν!

[madalena]

νεκ αυτό λεω και γω, μα ουτε μια μερα αδεια!!! εδω του ζηταω να φυγω καμια φορα λιγο νωριτερα και παλι κανει μουτρα.

μετα τις 5 τους παω αφου σχολαω 4,30. μπλουζα απο δω και περα αλλα εχω προσεξει οτι και στο προσωπο εχει.

ντινα θυμαμαι τον εαυτό μου οταν ειχε παει ο δημητρης πρωτη φορα σταθμό. εβαζα τον αντρα μου να τον πηγαίνει γιατι μου ηταν πολυ δυσκολο. το θεμα ειναι οτι απο ενα σημειο και μετα δεν σε νιαζει κοθολου, αντιθετος οταν μου λεει τωρα "δεν θελω να παω γιατι με βαζουν για ύπνο" του λεω καλα που σου κάνουν ολο χαρα!!!χιχιχι

οσο για την μικρη ουτε που το σκεφτομαι, κλασικα μπορει να κλαψει να μην τρωει κτλ αλλα θα παει.