Cafe Μάϊος 2010

[sophia18]

Ρόζα μου, τι πλάκα που έχουν τα διδυμάκια σου, να τις χαίρεσαι τις κούκλες σου!!!

Όσο για τις φοβίες συμφωνώ απόλυτα με τη Fairy, ελπίζω πως με λίγη προσπάθεια από μεριά μας θα τις ξεπεράσουν τα λουλουδάκια μας.

[THENA]

κοριτσακια μου γλυκα

νιωθω ασχιμα γι αυτο που θα σασ πω αλλα αν δεν τα πω καπου θα σκασω!

εχω μονιμο προβλημα με τον μεγαλον μου το Γιωργο

παντα φωναζω κ τον μαλωνω φυσικα οχι αδικα αφου οολη μερα πιραζει τα μικροτερα για να γελαει. καθε τρεισ κ λιγο ξελαριγκιαζομαι κ γινομαι ρομπα στη γειτονια.

το ασχιμο ειναι οτι με φταει στα ορεια μου κ σκεφτομαι πραγματα κακα οποσ οτι δεν τον θελω στο σπιτι κ να φυγει να μην τον ξανα δω το χηροτερο ειναι οτι του το λεω πολλεσ φορεσ οτι δεν τον θελω σπιτι κ γι αυτο θελω να πηγαινει με τον πατερα του για δουλεια η στο ΚΔΑΠ για να μην τον εχω στα ποδια μου.

νιωθω παρα πολυ ασχιμα μετα κ τον αγκαλιαζω κ τον φιλαω μετα απο ωρα ομωσ τοτε ειναι που περνει παλι θαροσ κ φτου κ απ την αρχη! δεν αντεχω αλλο δεν ξερω απο που να τον πιασω ουτε με το καλο ουτε με το κακο δεν τον πιανω....τον βαζω τιμωρια στο δωματιο του κ μονο εκει καθετε καλα αλλα δεν μπορω να τον εχω κ ολη μερα εκει! στα ΚΔΑΠ δεν παει καθολου,δεν θελει κ ειπα να μην το πιεζω . αλλα κ να τον παω με το ζορη με περνουν τηλεφωνο οτι κλαιει κ να παω να τον παρω.

τα νευρα μου ειναι χαλια κ τα βραδια δεν με περνει ευκολα ο υπνοσ με αποτελεσμα το πρωι να ειμαι κουρελι κ πιστευω οτι ειναι η αιτια που αρχιζω τα καταθλυπτικα χαπια κ τα ηρεμιστικα για να κοιμαμαι!

δεν θελω να τα ξαναπαρω δεν θελω να τον μαλωνω κ δεν ξερω τι να κανω να μην εκμεταλευετε καθε φορα τα χαδια μου.

γενικα ειναι γκρινιαρεισ οπου κ να παμε 100 παιδια να υπαρχουν ο <γιωργοσ θα ειναι παντα ο πρωτοσ κ ισωσ ο μονοσ που θα γκρινιαξει .

τωρα μετα απο ματσ που ριξαμε τον πηρε η πεθερα μου βολτα μαζι με τα αλλα κ προσπαθω να ηρεμισω,ισωσ γραφοντασ,ειναι κ αυτο μια καταθεση ψυχησ

[sue]

Αχ Θενα μου σε καταλαβαινω...Νομιζω η κουραση και η πιεση φταινε για αυτες τις αντιδρασεις σου...Το λεω γιατι κι εγω εχοντας 2 παιδια και οντας ολη μερα καθε μερα μαζι τους ξεσπαω καμια φορα πανω τους παραπανω απ οσο πρεπε.Εχτες συγκεκριμενα, επειδη ημουν και πιεσμενη ψυχολογικα με αλλο θεμα,μαλωσα τον μεγαλο και τον χτυπησα πολλες φορες γιατι πειραζε την μικρη η γιατι εκανε ζημιες.Και ενιωθα οτι ειχα πολυ θυμο μεσα μου που δεν μου τον ειχε προκαλεσει το παιδι αλλα αλλος λογος.Και νιωθω κι εγω πολυ ασχημα για αυτο και μετα του ζηταω συγνωμη...

Πρεπει να συζηταμε μαζι τους...Οταν τον κουβεντιαζω και του εξηγω για ποιο λογο δεν ειναι σωστα αυτα που κανει δειχνει να καταλαβαινει (αλλα μετα παλι τα ιδια)Κι ο γιωργος σου που ειναι μεγαλυτερος μπορει ισως πιο ευκολα να καταλαβει απο τη συζητηση.Ειναι χειροτερα να μας βλεπουν να φωναζουμε τα παιδια.θα κανουν κι εκεινα τα ιδια και δεν το θελουμε αυτο.Εσυ αν εχεις καποιον που σε βριζει σου φωναζει δυνατα και σε χτυπαει τι θα κανεις?Θα παραμεινεις ηρεμη?Δεν θα θελεις να ουρλιαξεις και εσυ και να τον χτυπησεις?Η να χτυπησεις οποιον αλλον βρεις μπροστα σου?

Μηπως να τους βρεις μια απασχοληση, ενα επιτραπεζιο παιχνιδι, κατι που θα τα κανει να παιζουν αρμονικα ολα μαζι?Γιατι για να κλαιει οταν τον στελνεις ΚΔΑΠ σημαινει οτι θελει να ειναι σπιτι με τα αδερφια του ισως..Βγειτε εξω παρεα, παιξε λιγο μαζι τους κι ας εχεις ενα σωρο δουλειες να κανεις..Εγω καθε απογευμα τα βγαζω εξω για ν ηρεμουν κι αυτα και να ηρεμω κι εγω..

Και εχω σκεφτει κατα καιρους οτι θα θελα να συμβουλευτω καποιον ειδικο που θα με βοηθουσε να βρω τροπους να ελεγχω τα συναισθηματα μου και να προσεγγιζω σωστα τα παιδια μου.Και πρεπει τωρα που ειναι νωρις να κανουμε κατι...Εχω σαν παραδειγμα προς αποφυγη μια γνωστη μου, πολυ νευρικη και αγχωτικη, που τα πιεζε και τα μαλωνε πολυ τα παιδια και πηγαν 20 χρονων και την υποτιμανε μπροστα σε αλλους , την απαξιωνουν και δεν της δινουν καθολου αγαπη και η ιδια υποφερει γιατι τα λατρευει και εχει θυσιαστει γι αυτα αλλα δεν ηξερε να συμπεριφερθει σωστα...

Και οποτε μπορεις πηγαινε και με τον αντρα σου μια βολτα μονοι σας.Το χρειαζομαστε κι αυτο.το λεω για να το κανω κι εγω....

Και απ οτι λενε οσο μεγαλωνουν τα παιδια μεγαλωνουν και τα βασανα, γι αυτο πρεπει να αποκτησουμε αμυνες απο τωρα..

[roza-f]

Θενα μου σε καταλαβαινω οπως κ οι περισσοτερες πιεσμενες μανουλες.

το παθαινω κι εγω κυριως προς το τελος της μερας που η κουραση κορυφωνεται κ οι αντοχες λιγοστευουν. τους φωναζω πολυ πιο εντονα ή τους ριχνω καμια στον πωπω ή στα χερακια αναλογα με το τι κανουν. ειδικα οταν τα εχω παρει με τον αντρα μου που δεν με βοηθαει οσο θα μπορουσε τοτε ξεσπαω στα παιδια. ειναι λαθος το ξερω, μετανοιωνω, αλλα κι εμεις ειμαστε ανθρωποι. εσυ με 3 παιδια τι να πρωτοκανεις?

θυμαμαι οταν ημουν μικρη που με μαλωνε συνεχεια η μητερα μου, ημουν το μαυρο προβατο, ενω στην αδερφη μου που ηταν ευκολο παιδι κ κολλημενο πανω της, δεν την μαλωνε ποτε. ο,τι κ να γινοταν σε μενα φωναζε κι ας μην ηξερε τι ειχε γινει. παντα ενοιωθα την αδικια, σκεφτομουν μηπως ημουν υιοθετημενη κ το χειροτερο ηταν αυτα που μου ελεγε. θυμαμαι να της λεω "καλυτερα να με χτυπας παρα να μου λες λογια που με πληγωνουν (τι ηθελα κ σε γενναγα κτλ)

Το ξυλο περναει, τα λογια μενουν κ σε στιγματιζουν.

το κακο ειναι οτι με πιανω πολλες φορες να κανω κ εγω παρομοια λαθη κ τρομαζω με τον εαυτο μου. οχι βεβαια με λογια αλλα μπορει να ριξω κανενα χαστουκακι κ δεν το θελω καθολου.

Γνωμη μου ειναι οτι μαλλον ζηλευει την προσοχη που δειχνεις στα μικροτερα αδερφακια κ προσπαθει να τραβηξει την προσοχη σου. αν του μιλησεις κ τον κανεις να καταλαβει οτι τον λατρευεις κ οτι αυτα ειναι λογια κουρασης που δεν εχουν καμια σημασια, αν εμπεδωσει οτι τον αγαπας πολυ, πιστευω θα ηρεμησει κ δεν θα σε τρελαινει. σε καμια περιπτωση δεν πρεπει να μεγαλωσει νοιωθοντας οτι δεν τον αγαπας οσο τα αδερφια του γιατι για μια ζωη θα νοιωθει οτι κανεις δεν τον αγαπαει αρκετα. θα το κουβαλαει μια ζωη. πιστεψε με, ξερω απο ιδιαν πειρα.

[fairymummy]

καλημερες!!!

τα κοριτσια με καλυψαν!!!! νομιζω πως απλα πρεπει να προσπαθησεις να αφιερωνεσαι στο καθε παιδι καποιες ωρες την ημερα. εχεις σκεφτει ενα week planner? κ να συμφωνειτε ολοι μαζι ποτε θα πηγαινεται στις κουνιες, ποτε θα πηγαινεις με το ενα κ ποτε με το αλλο. φτανω κ εγω πολλες φορες στα ορια μου, ειδικα οταν ειμαι αρρωστη, αυτες τις μερες εχασα παλι την φωνη μου κ δεν βοηθαει γιατι δεν μπορω να παιξω πολυ μαζι του κ να τραγουδησω, εχουμε κ κατι ξεσπασματα ωρες ωρες πεφτει κατω κ μυξοκλαιει....σε τετοιες στιγμες αδιαφορω, το παιζω τοσο ηρεμη!!!! η θα του πω οκ κατσε κλαψε η θα του πω οτι θα τον παω για υπνο....κ ετσι το περναμε ανωδυνα...κ εγω του ριχνω καμια στον πωπο η στα χερακια αλλα μονο αν εχει κανει ζημια που την κανει συχνα κ μαλιστα 2 πραγματα ειναι αυτα, η θα τραβηξει ολα τα DVD κατω ή θα γυρισει το μπωλακι με τα τριμματα στον καναπε. εκει τα ακουει κανονικα αχχαχα

αχ κουραγιο μανες ολα αυτα ειναι φυσιολογικα μην νιωθετε τοσο ασχημα....αν δεν φωναξουμε κ λιγο πως θα μαθουν να ξεχωριζουν τα καλα απο τα κακα

να ειστε ολες καλα

[THENA]

κοριτσια ευχαριστω για την συμπαρασταση παρα πολυ ομωσ!

η αληθεια εναι οτι τον εχω παραμελησει αλλα απο παντα ηταν γκρινιασ κ πριν γεννηθουν τα αλλα.

σημερα τον εστειλα ΚΔΑΠ με μουτρα φυσικα.

καθε μερα του λεω οτι τον αγαπαω κ θελω να ειμαστε καλα κ αγαπημενοι κ παντα μετα απο λιγο κατι θα κανει κ θα με κανει τουρκο.

οι αντοχεσ η αληθεια ειναι οτι λιγοστευουν ιδικα μεσ τισ ζεστεσ

πολλεσ φορεσ οταν φωναζω σκεφτομαι οτι κανω σαν την μανα μου κ πιστευω οτι ολεσ το εχουμε σκεφτει καποια στιγμη

κ εγω ειμουν το μαυρο προβατο σε ολο το σοι κ τισ ετρωγα κ ελεγα αν με εχουν υιοθετησε γιατι δε μπορει μονο εμενα να μαλωνουν ,κ τωρα δεν θελω να λεει κ ο δικοσ μου τα ιδια αργοτερα αλλα δεν μπορω να τον αφυνω να πλακωνει τα μικροτερα ,θα μασ κανει οτι θελει μετα!

ουφ μπροσ γκρεμοσ κ πισω ρεμα ειναι η κατασταση

για να δουμε σημερα μετα τα ΚΔΑΠ πωσ θα ειναι κ αν μπορεσω σημερα το απογευμα τον απομονωσω κ τον παω καμια βολτα οι διο μασ

[sue]

καλημερες!!!

αχ κουραγιο μανες ολα αυτα ειναι φυσιολογικα μην νιωθετε τοσο ασχημα....αν δεν φωναξουμε κ λιγο πως θα μαθουν να ξεχωριζουν τα καλα απο τα κακα

α

Σωστη!!!

[sue]

πολλεσ φορεσ οταν φωναζω σκεφτομαι οτι κανω σαν την μανα μου κ πιστευω οτι ολεσ το εχουμε σκεφτει καποια στιγμη

Το ιδιο ανεφερε κι η ροζα...Κι εγω το χω σκεφτει...

Τελικα τις συμπεριφορες των γονιων τις υιοθετουν τα παιδια και αυτα που δεν μας αρεσαν σαν παιδια - ειδικα τα λογια που μενουν, οπως αναφερατε- ειναι καλο να τα αποφευγουμε...

Να περνατε χρονο μαζι οι δυο σας, το ιδιο συμβουλευε και η "νταντα πρωτων βοηθειων" σε πολυμελεις οικογενειες.

[andith]

Καλησπερα κοριτσια!ανακουφιστικα λιγο με αυτα που διαβασα, απο τη αποψη οτι τελικα σε ολες μας συμβαινουν αυτα!κ μενα η Ολγα ειναι πολυ ζωηρη και να σας πω, οταν περιμενω περιοδο εχω κατι νευρα και της φωναζω με το παραμικρο!Αλλα το σημαντικο ειναι να βελτιωνομαστε (την υπομονη μας δηλαδη), τωρα τελευταια της κραταω μουτρα και της λεω οτι η μαμα ειναι θυμωμενη μαζι σου και δεν σου μιλαει(καπως πιανει, δεν ξερω αν ειναι και σωστο)και χτες ξεχαστηκα και της ειπα οτι ειναι ατακτη και μου ελεγε μετα"εγω ατακτη?" και της ειπα οχι λαθος εκανε η μαμα δεν εισαι ατακτη, εκανες αταξια!πιφ!! Αυτο που λεει η sue και γω εχω παρατηρησει οτι οταν ηρεμω και δεν φωναζω, ηρεμει και αυτη.

Θενα νομιζω χρειαζεσαι ενα off μια μερα δικη σου ή μηπως 2? να γεμισεις μπαταριες και να τα σκεφτεις ομορφα και ωραια!!Ειναι και 3 τα δικα σου δεν ξερεις απο που σου ρχονται!!

[andith]

Α επισης το κοριτσι μου δεχεται συγχαρητηρια!πανε οι πανες για μας!και στον υπνο!προχτες βεβαια κατουρησε στο κρεβατι γιατι αρνηθηκε να παει τουαλετα πριν κοιμηθει οποτε οκ!και σημερα που την εγδυσα για το μπανιο εκατσε στο σαλονι(δεν ακουμπησε ο πωπος, στα ποδια, καταλαβατε?)και κατουρησε και της λεω περιμενε στο γιο γιο και την εκοψα και τα υπολοιπα τα εκανε στη μπανιερα!χαχα!μου φαινεται τοσο αστειο που τη βλεπω να καθετε στο γιο γιο!!

[rita__ki]

kαλημερα φιλες!

σας διαβαζω κυριως βραδια αλλα το πρωι η τρεχω η δεν θυμαμαι τιποτα νασχολιασω

με αρκετο κοπο βασταω γερα

σας φιλωωωωωωω

[sophia18]

Κοριτσάκια μου, καλημέρούδια!!!

Σήμερα θα σας στενοχωρήσω! Θεωρώ απαράδεκτο να σηκώνουμε το χέρι μας και να χτυπάμε τα παιδάκια μας. Δεν είναι ο σωματικός πόνος που προκαλούμε κάνοντας το, αυτό περνάει… αλλά είναι μια πράξη που υποτιμά και πληγώνει έναν άνθρωπο σε υπέρτατο βαθμό, πόσο μάλλον ένα παιδί.

Σε καμία περίπτωση δεν το λέω με κριτική διάθεση. Δεν είμαι σε θέση ούτε να σας κρίνω, ούτε θεωρώ τον εαυτό μου υπεράνω.

Αλλά βρε κορίτσια, πως μετά θα πείτε στα παιδάκια σας να μην λύνουν τις διαφορές τους με το ξύλο όταν εσείς το κάνετε πρώτες.

Υπάρχουν φορές που είμαι κουρασμένη και ο Πανορμιτής κάνει τα πείσματά του, που με φτάνουν σε σημείο να είμαι στο τσακ να το κάνω. Μέχρι στιγμής, έχω καταφέρει και το μαζεύω. Τον απομακρύνω από το σημείο που βρίσκετε με το ζόρι φυσικά, τον καθίζω κάτω και κάνω 1 λεπτό διάλυμα από το θυμό μου και από αυτό που έχει συμβεί, μετράω ανάποδα από το 10 και παίρνω βαθιές ανάσες, ηρεμώ και του μιλάω ήρεμα. 99,9% πετυχαίνει, (1 φορά δεν έπιασε, μέχρι στιγμής).

Θυμάμαι πως ένιωθα όταν με χτύπαγε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή (ευτυχώς είχε συμβεί ελάχιστες φορές). Ένιωθα τόσο προσβεβλημένη, που εκείνη τη στιγμή πραγματικά τη μισούσα γιʼ αυτό που είχε κάνει. Η ανάγκη μου να υπερβώ αυτό που είχε συμβεί, με έκανε πραγματικά να μην νιώθω καθόλου πόνο. Η μαμά μου έχει να το λέει ακόμη και σήμερα πως όποτε με είχε χτυπήσει τις έλεγα «χτυπάμε όσο θες, εγώ δεν πονάω …είμαι πιο δυνατή, το δικό σου χέρι θα πονέσει, όχι το δικό μου». Στην εφηβεία δε κάποια στιγμή μου έδωσε ο μπαμπάς μου ένα χαστούκι (δεν με είχε χτυπήσει ποτέ μέχρι τότε) και το αποτέλεσμα ήταν να ξεφύγω εντελώς και να τον κυνηγώ γύρω από το τραπέζι της κουζίνας με ένα μαχαίρι, στη συνέχεια έπαθα νευρικό κλονισμό και με τρέχανε στα νοσοκομεία.

Αυτό λοιπόν κατά τη γνώμη μου είναι ένα παιχνίδι κυριαρχίας και επιβολής του δυνατότερου, που είτε υποτάσσετε το παιδί, είτε επαναστατεί (όπως στην περίπτωσή μου), δεν θέλω σίγουρα όμως να το παίξω με το παιδί μου.

Τα παιδάκια μας είναι ότι πιο σπουδαίο και τρυφερό έχουμε κάνει στη ζωή μας.

Και μην ακούσω κανένα «κουλό», «άνθρωπος είμαι και εγώ, έχω και τα όριά μου», γιατί ΟΧΙ δεν είμαστε άνθρωποι είμαστε ΜΑΜΑΔΕΣ!!!!!!

Και οφείλουμε να μην παραιτούμαστε στα πάθη μας , αλλά τουλάχιστον να προσπαθούμε με όλο μας το είναι να τα κατευνάσουμε πριν ξεφύγουμε και δεν μπορούμε πια να το μαζέψουμε.

Ξανάλέω πως πραγματικά δεν έχω καμία κριτική διάθεση και πως πρώτα από όλα απευθύνομαι και σε εμένα, που μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί να τον χτυπήσω, με την ελπίδα και το πείσμα πως θα τα καταφέρω και δεν θα βγω έκτος εαυτού να τον χτυπήσω ή και να τον πληγώσω με λόγια που μετά θα μετανιώνω μια ζωή που τα ξεστόμισα.

[sophia18]

Ανθή μου, συγχαρητήρια!!! Στο κοριτσάκι σου και σε εσένα που τα καταφέρατε!!!!

Γλυκιά μου THENA, είναι σίγουρα πάρα πολύ δύσκολο να τα βγάλεις πέρα με 3 παιδιά και απολύτως φυσιολογικό να τα έχεις παίξει,(εγώ πολλές φορές δεν τα βγάζω πέρα με 1) αλλά ταπεινή μου άποψη είναι πως τα ηρεμιστικά – αντικαταθλιπτικά δεν είναι λύση, ούτε φυσικά το να ξεσπάς στα παιδάκια σου (που έχεις αποδείξει άλλωστε πως τα λατρεύεις). Ίσως θα έπρεπε να απευθυνθείς σε έναν ειδικό να σας βοηθήσει λίγο να βρείτε ξανά τους ρυθμούς σας. Επίσης, (αν και δεν ξέρω το πρόγραμμά σας) νομίζω πως αν τον μικρό τον στέλνεις περιστασιακά στο ΚΔΑΠ, όταν «δεν τον αντέχεις» είναι λογικό να αντιδρά αφού το εκλαμβάνει ως «ξεφόρτωμα». Αν έχει ένα πρόγραμμα στο πότε πάει και επιμείνεις σε αυτό, νομίζω πως πολύ γρήγορα θα το συνηθίσει όπως συνηθίζουν όλα τους και το σχολείο άλλωστε.

[roza-f]

Σοφια μου αυτο που λες για το ξυλο ειναι το πιο σωστο κ μακαρι ολες μας να εχουμε τη δυναμη να συγκρατιομαστε. εννοειται οτι δεν μιλαμε για ξυλο κανονικο αλλα για καμια στον πωπω ή στο χερακι, αναλογα την αταξια. αν ειχα 1 παιδακι ισως ποτε να μην χρειαζοταν να του ριξω στον πωπω. οταν εχεις ομως 2 ή κ περισσοτερα ειναι τελειως διαφορετικα. βλεπεις το 1 να δαγκωνει το αλλο κ να μην ξεκολλαει απο πανω του....νομιζεις οτι παιρνουν απο λογια καθε φορα? ασε που η κουραση ειναι τουλαχιστον διπλασια.

εγω ξερεις τι λεω? αν ειχα μονο τη Δαναη δεν θα καταλαβαινα οτι μεγαλωνω παιδι. η Νεφελη μου ομως ειναι αγριμι. μου καρφωνει τα νυχια της οταν δεν γινεται το δικο της. ξεσηκωνει κ την Δαναη κ μετα δεν παιρνουν απο λογια. το "μη" κ το "οχι" δεν τους λεει τιποτα. κ ειδικα οταν κινδυνευουν, μονο με δυνατη φωνη μπορω να τις ακινητοποιησω. τις αγαπαω το ιδιο κ τις 2 κ δεν εχει καμια σημασια αν η μια ειναι πιο ζωηρη απο την αλλη.

το καθε παιδακι ειναι διαφορετικο κ η καθε μαμα ειναι διαφορετικη κ οντως ειναι "ανθρωπος" κ οχι ρομποτ. μακαρι να ειμασταν τελειες. εχουμε παντως το γνωθι σ'αυτον , αναγνωριζουμε τα λαθη μας κ προσπαθουμε. εγω τουλαχιστον τωρα που εχουν μεγαλωσει κ καταλαβαινουν, φωναζω λιγοτερο απο ο,τι παλια, αλλα οσο η κουραση αυξανεται τοσο οι αντοχες λιγοστευουν.

και για πολλα που ελεγα παλια "εγω ποτε δεν θα κανω αυτο ή εκεινο" τελικα το εκανα. γι'αυτο δεν λεω πια μεγαλες κουβεντες. δεν μου αρεσει οταν ακουω καποιον να μαλωνει το παιδι του, ειδικα εμεις οι μαμαδες ακουγομαστε σαν σκυλες, δεν μου αρεσει ουτε οταν τις δικες μου τις μαλωνει ο μπαμπας τους, αλλα εχει δικιο. μονο οταν συνεχιζει τις φωνες πολλη ωρα τον σταματαω.

[fairymummy]

Αλλά βρε κορίτσια, πως μετά θα πείτε στα παιδάκια σας να μην λύνουν τις διαφορές τους με το ξύλο όταν εσείς το κάνετε πρώτες.

μπορω να σου εγγυηθω ασχετα αν χτυπας το παιδι σου η οχι οτι σε καυγα θα μπλεξει, κ ειδικα τα αγορια!!!

Υπάρχουν φορές που είμαι κουρασμένη και ο Πανορμιτής κάνει τα πείσματά του, που με φτάνουν σε σημείο να είμαι στο τσακ να το κάνω. Μέχρι στιγμής, έχω καταφέρει και το μαζεύω. Τον απομακρύνω από το σημείο που βρίσκετε με το ζόρι φυσικά, τον καθίζω κάτω και κάνω 1 λεπτό διάλυμα από το θυμό μου και από αυτό που έχει συμβεί, μετράω ανάποδα από το 10 και παίρνω βαθιές ανάσες, ηρεμώ και του μιλάω ήρεμα. 99,9% πετυχαίνει, (1 φορά δεν έπιασε, μέχρι στιγμής).

αυτο το κανω κ εγω, συνηθως τον βαζω στον καναπε να κατσει

Θυμάμαι πως ένιωθα όταν με χτύπαγε η μαμά μου όταν ήμουν μικρή (ευτυχώς είχε συμβεί ελάχιστες φορές). Ένιωθα τόσο προσβεβλημένη, που εκείνη τη στιγμή πραγματικά τη μισούσα γιʼ αυτό που είχε κάνει. Η ανάγκη μου να υπερβώ αυτό που είχε συμβεί, με έκανε πραγματικά να μην νιώθω καθόλου πόνο. Η μαμά μου έχει να το λέει ακόμη και σήμερα πως όποτε με είχε χτυπήσει τις έλεγα «χτυπάμε όσο θες, εγώ δεν πονάω …είμαι πιο δυνατή, το δικό σου χέρι θα πονέσει, όχι το δικό μου». Στην εφηβεία δε κάποια στιγμή μου έδωσε ο μπαμπάς μου ένα χαστούκι (δεν με είχε χτυπήσει ποτέ μέχρι τότε) και το αποτέλεσμα ήταν να ξεφύγω εντελώς και να τον κυνηγώ γύρω από το τραπέζι της κουζίνας με ένα μαχαίρι, στη συνέχεια έπαθα νευρικό κλονισμό και με τρέχανε στα νοσοκομεία.

αυτο ειναι το αλλο ακρο σωστα? εγω ως παιδι ειχα φαει πολυ ξυλο. οχι γιατι ημουν διαολακι, αλλα γιατι ξεσπαγαν τα προβληματα των γονιων μου πανω μου. ποτε δεν σηκωσα χερι πανω τους κ κυριως δεν τους κηνυγησα με μαχαιρι αχαχαχαχα για να φτασεις σε αυτο το σημειο με ενα χαστουκι κατι αλλο συμβαινει....κ το πως μεγαλωσε ο καθενας μας διαμορφωνει κ την περαιτερω πορεια μας κ κυριως πως μεγαλωνουμε τα παιδια μας. το να ωραιοποιουμε τα παντα δεν ειναι ουτε αυτο το σωστο.

Τα παιδάκια μας είναι ότι πιο σπουδαίο και τρυφερό έχουμε κάνει στη ζωή μας.

Και μην ακούσω κανένα «κουλό», «άνθρωπος είμαι και εγώ, έχω και τα όριά μου», γιατί ΟΧΙ δεν είμαστε άνθρωποι είμαστε ΜΑΜΑΔΕΣ!!!!!!

Και οφείλουμε να μην παραιτούμαστε στα πάθη μας , αλλά τουλάχιστον να προσπαθούμε με όλο μας το είναι να τα κατευνάσουμε πριν ξεφύγουμε και δεν μπορούμε πια να το μαζέψουμε.

φυσικα ειναι οτι πολυτιμοτερο εχουμε. αλλα ειναι ανθρωποι κ αυτοι κ θα βγουν στην κοινωνια κ η κοινωνια δεν θα κατσει να τους εξηγησει ομορφα την αποψη της. του αντρα μου οι γονεις ενω τον εδερναν τον μεγαλωσαν ετσι ωστε να μην δειρει κανεναν. κ αμα τον χτυπαγαν ετρωγε κ στο σπιτι ξυλο επειδη εμπλεξε σε καυγα. ξερεις ποσο τον εχει επηρεασει αυτο? ξερεις ποσο φοβο εχει μεσα του?

οταν γυριζω απο την δουλεια το βραδυ κ εχω χιλια δυο προβληματα κ εργασιακα κ οικογενειακα εννοειται οτι νιωθω κουρασμενη κ δεν εχω τοση υπομονη. κ θα επιμεινω ειμαι ανθρωπος!!!! δεν εγινα μαμα κ ξεχασα το ποια ειμαι. μεσα απο το ποια ειμαι μεγαλωνω το παιδι μου. να μαθει να σεβεται οτι η μαμα δεν ειναι καλα αυτη την στιγμη, οτι η μαμα δεν μπορει να παιξει. αυτο θα τον μαθει σεβασμο, θα τον μαθει διαλλακτικοτητα κλπ. κ ναι το εχω καταφερει. εχω ενα παιδι που μπορει να παιξει μονο του κ μαλιστα θα ερθει να μου πει τι εφτιαξε οταν εγω ειμαι στον καναπε κομματια. το χαμογελο απο τα χειλη μου δεν σβηνει αλλα η κουραση μπορει να μην αφησει το κορμι μου να κανει αυτα που θελει το παιδι μου. αυριο μεθαυριο θα κανω κ αλλο παιδι. αν απο τωρα ο γιος μου δεν μαθει να ξεχωριζει το ποτε μπορω να ειμαι μαζι του κ ποτε οχι τι θα γινει οταν ερθει το δευτερο? θα μαθει τοτε? δεν νομιζω! γι αυτο εχουμε παιδια να ζηλευουν κλπ. ειμαι ανθρωπος πανω απ ολα. ολα στο σπιτι περνανε απο το χερι για διαφορους λογους. ειμαι γυναικα, ειμαι μαμα, ειμαι νοικοκυρα, ειμαι καριεριστρια. ολοι αυτοι ειναι ρολοι που τους επελεξα κ καλουμε να τους φερω εις περας. δεν γινεται καθε μερα να ειμαι τελεια σε ολα αυτα. καποια στιγμη κατι θα ερθει πισω αλλα την επομενη μπορεις να κανεις catch up

Ξανάλέω πως πραγματικά δεν έχω καμία κριτική διάθεση και πως πρώτα από όλα απευθύνομαι και σε εμένα, που μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί να τον χτυπήσω, με την ελπίδα και το πείσμα πως θα τα καταφέρω και δεν θα βγω έκτος εαυτού να τον χτυπήσω ή και να τον πληγώσω με λόγια που μετά θα μετανιώνω μια ζωή που τα ξεστόμισα.

θα δεις ποσα εχει να ακουσει βγαινοντας εξω. μην τον κλεινεις σε μια γυαλα. δεν ειπαμε να τον χαστουκισεις κ να τον σπασεις στο ξυλο. εγω τον πωπο του δινω καμια, σημαδι δεν εχει αφησει ποτε για να καταλαβεις τι εννοω του δινω σφαλιαρα, κ μαλιστα ποτε δεν εχει πιασει τον πωπο του γιατι δεν εχει πονεσει. δεν υποτιμησα ποτε το παιδι μου!!!! δεν τον εκανα να νιωθει μειωμενος κ φυσικα μπροστα στον κοσμο δεν εχω κανει ποτε κατι τετοιο. κ παντα να θυμασαι οτι το καθε παιδι εχει διαφορετικο χαρακτηρα κ πρεπει να του φερθεις αναλογα. απ οτι εχω καταλαβει ο πανορμιτης σου ειναι ενα καλο ησυχο παιδακι κ συζητατε αψογα. ο δικος μου εχει πολυ ισχυρη προσωπικοτητα! κ κανει κανα δυο πραγματα που κ που επιτηδες.

ολα αυτα που ειπα ισχυουν για εμενα βεβαια. η καθεμια απο εμας εχει διαφορετικη ζωη κ ναι διαφορετικα ορια. μην ξεχνατε οτι πανω απ ολα ειστε ανθρωποι κ για να σας σεβαστουν τα παιδια σας πρεπει να τους δειξετε τι ειανι σεβασμος κ οχι να νομιζουν οτι η μαμα ειναι παντα εκει για ολα. εχει κ η μαμα προβληματα. μπορει κ η μαμα να κανει πυρετο. μπορει....μπορει....μπορει....

κ οταν θα βγουν εκει εξω, κ θα τους φωναξουν, κ θα τους δειρουν, κ θα τους βρισουν. φυσικα οχι να τα κανουμε κ εμεις, αλλα να τους μαθουμε πως να προσεχουν κ να υπερασπιζοντε τον εαυτο τους