Cafe Απρίλιος 2010

[βασ32]

καλησπέρα και πάλι.το καλό μου κορίτσι κλαίει ασταμάτητα απ την ώρα που ξύπνησε και είχαμε μια ακόμα "όμορφη" μέρα..

σας ευχαριστώ για μια ακόμα φορά όλες σας.μου έχετε σταθεί πάρα πολύ.να είσαστε όλες καλά και εσείς και οι οικογένειες σας.

αυτό που έρχετε συχνά στο μυαλό είναι πως κανένας -μέσα και εγώ- αν δεν ζήσει κάτι άσχημο κάθεται και ασχολείται με πράγματα που στην πραγματικότητα είναι ανούσια μπροστά σε αυτό που λέμε υγεία.δυστηχώς είναι τόσο κοντά όλα τα άσχημα αλλά οι περισσότεροι κλείουν τα μάτια.18 σχεδόν μήνες έφαγα τα νοσοκομεία με το κουτάλι και συνεχίζω ,για πόσο δεν ξέρω.αρκούν λίγες ώρες εκεί μέσα για να δείς πόσο πόνο έχουν χιλιάδες άνθρωποι.το τμήμα που πάμε τη μικρή στο Παίδων-η νευρολογική κλινική έχει τις χειρότερες περιπτώσεις,όπως και το Ελπίδα που εγκαινιάστηκε πρόσφατα.η δικιά μας πτέρυγα (σαν στο σπίτι μας νοιώθουμε πια)έχει γονείς που πραγματικά αξίζουν χίλια μπράβο.υπάρχουν παιδιά ήρωες εκεί μέσα που έχουν κάνει το νοσοκομείο 2ο σπίτι τους.και όμως αντέχουν και βρίσκουν δύναμη.και είναι Άνθρωποι.έχουν αφήσει στην άκρη τις ανοησίες και τις μκρότητες.ζούν με το πρόβλημα τους.

πήγα τις μέρες που είμασταν μέσα και στο Ελπίδα να δώ έναν φίλο μας.το μικρό Κυριάκο.ο φίλος μας είναι 2,5 χρονών.τον γνωρίσαμε πριν 1 χρόνο.του χρόνου δεν ξέρω αν θα τον δώ ξανά..φτάνοντας λέει κανείς τι όμορφο κτήριο.την ίδια σκέψη κάνεις και αν μπείς και στο εσωτερικό.είναι τόσο χαρούμενοι οι τοίχοι...τα ντουβάρια!!δυστηχώς όμως μέχρι και τα ντουβάρια κλαίνε εκεί μέσα.

εδώ και 18μήνες αναθεώρησα πολλά για τη ζωή.για τους ανθρώπους,για τους φίλους για όλα..μαθαίνω να ζώ με αυτά που έχω.αδιαφορώ για πολλά που κάποτε ήταν προτεραιότητα.ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πόσο έχουμε ξεπέσει για ένα μάτσο ευρά..πως η ζωή έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα και αξία έχει το χρήμα.

η Αξία η δικιά μου είναι να καταφέρω να δώσω φτερά στην Αναστασία και να τη δώ να καταφέρνει να πετάει μόνη της κάποια στιγμή!!

σας ζάλισα αλλά είπα κάποια απ αυτά που ήθελα να πώ.τα παράπονα σας στην Αναστασία που μου έχει κάνει κουδούνι το μυαλό απ το πολύ κλάμα!!!!

καληνύχτα σας.πάω να ζαλίσω μια τρελή μου φιλενάδα!!που με αντέχει ακόμα..

η Μικρη Αναστασια έχει γινει πραγματι Δασκαλος για την Ζωη -χωρις να το γνωριζει-.

Νικολ μου μεσα απο αυτη ανακλυπτεις κ εσυ τις δυνάμεις που δεν γνωριζες οτι έιχες!!!!!!!!!!!!

Να ξερεις οτι ο Θεος για κάποιο λογο το επετρεψε που κανενας δεν γνωριζει αλλα λενε οτι εκει που το επιτρεπει δινει κ την αναλογη δυναμη!!!!!!!!

Δεν ξερω τι άλλο να πω.....νιωθω τοσο ανημπορη σε αυτα ..μπορω ομως να κανω μια καθημερινη προσευχη για εσας..............

[βασ32]

Καλημερα μανουλες και παιδακια!

Εχω 2 βδομαδες να μπω κι ουτε που αναρωτηθηκατε αν ζω ή αν πεθανα η καημενη...γιατι αληθεια νομιζα πως θα πεθανω

Μολις εγινε καλα η μαμα μου...επεσα εγω στο κρεβατι (ή μαλλον...στη λεκανη... ΑΦου δεν προλαβαινα να βγω καν απο το μπανιο με τοσες διαρροιες κι εμετους) Κι ενω στην αρχη νομιζαμε οτι κολλησα την ιωση... Κατεληξα στα νοσοκομεια να με ψαχνουν για χολη και χιλια δυο ακομα...Να μου κανουν εισαγωγη και το αποτελεσμα ΚΡΙΣΗ ΣΤΟΜΑΧΟΥ!!!

Τι να σας πω...τετοιο πονο δεν εχω ξανανιωσει !!!!!!!!

Και για να μην τα πολυλογω...υπεγραψα κι εφυγα απο το νοσοκομειο και τωρα κανω μια θεραπεια 28 ημερων για το στομαχι και διατροφη ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ!

Νικολίτσα θα σου πω κι εγω οσο κι αν ακουγεται βαρετο οτι παντα σε σκεφτομαι κ σενα και τη μικρη Αναστασια και προσευχομαι να σταθειτε στα ποδια σας! Εχεις δικιο για τα κ@λο-ευρα αλλα ξερεις κι οταν παθαινεις και κατι στην υγεια σου (εσυ ή τα παιδια σου), φυσικα προσευχεσαι ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΑΛΑ αλλα βριζεις και θεους κ δαιμονες που δεν εχεις τα κ@λο-ευρα να κανεις τις εξετασεις και τις θεραπειες.............. Δυστυχως, κακο να μη βρισκει κανεναν αλλα τη γ@μο-κατασταση με τα οικονομικα τη βρισκεις παντα μπροστα σου

Ηθελα να σχολιασω κι αλλα κοριτσια αλλα τα εχω ξεχασει ολα

Συγχωρεστε με...και τα λεμε

φιλια

Βρε Ειρηνη περαστικα!!

Τι ειναι πάλι αυτο που σου ετυχε?????????ποσες μερες εμεινες στο νοσοκομειο?Τωρα πώς νιωθεις??Πονας??

Μηπως τελικα ειναι αποτελεσμα αγχους που ειχες τοσο καιρο-που μας ελεγες δεν κοιμασαι?? Μηπως τελικα σωματοποιηθηκε το αγχος και σε χτυπησε στο στομαχι????

Αν σου πω εχτες που μπηκα αναρωτηθηκα για σενα!Πραγματι

περαστικα

[ELISAVET]

αυτό που έρχετε συχνά στο μυαλό είναι πως κανένας -μέσα και εγώ- αν δεν ζήσει κάτι άσχημο κάθεται και ασχολείται με πράγματα που στην πραγματικότητα είναι ανούσια μπροστά σε αυτό που λέμε υγεία.δυστηχώς είναι τόσο κοντά όλα τα άσχημα αλλά οι περισσότεροι κλείουν τα μάτια.18 σχεδόν μήνες έφαγα τα νοσοκομεία με το κουτάλι και συνεχίζω ,για πόσο δεν ξέρω.αρκούν λίγες ώρες εκεί μέσα για να δείς πόσο πόνο έχουν χιλιάδες άνθρωποι.το τμήμα που πάμε τη μικρή στο Παίδων-η νευρολογική κλινική έχει τις χειρότερες περιπτώσεις,όπως και το Ελπίδα που εγκαινιάστηκε πρόσφατα.η δικιά μας πτέρυγα (σαν στο σπίτι μας νοιώθουμε πια)έχει γονείς που πραγματικά αξίζουν χίλια μπράβο.υπάρχουν παιδιά ήρωες εκεί μέσα που έχουν κάνει το νοσοκομείο 2ο σπίτι τους.και όμως αντέχουν και βρίσκουν δύναμη.και είναι Άνθρωποι.έχουν αφήσει στην άκρη τις ανοησίες και τις μκρότητες.ζούν με το πρόβλημα τους.

πήγα τις μέρες που είμασταν μέσα και στο Ελπίδα να δώ έναν φίλο μας.το μικρό Κυριάκο.ο φίλος μας είναι 2,5 χρονών.τον γνωρίσαμε πριν 1 χρόνο.του χρόνου δεν ξέρω αν θα τον δώ ξανά..φτάνοντας λέει κανείς τι όμορφο κτήριο.την ίδια σκέψη κάνεις και αν μπείς και στο εσωτερικό.είναι τόσο χαρούμενοι οι τοίχοι...τα ντουβάρια!!δυστηχώς όμως μέχρι και τα ντουβάρια κλαίνε εκεί μέσα.

εδώ και 18μήνες αναθεώρησα πολλά για τη ζωή.για τους ανθρώπους,για τους φίλους για όλα..μαθαίνω να ζώ με αυτά που έχω.αδιαφορώ για πολλά που κάποτε ήταν προτεραιότητα.ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πόσο έχουμε ξεπέσει για ένα μάτσο ευρά..πως η ζωή έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα και αξία έχει το χρήμα.

η Αξία η δικιά μου είναι να καταφέρω να δώσω φτερά στην Αναστασία και να τη δώ να καταφέρνει να πετάει μόνη της κάποια στιγμή!!

σας ζάλισα αλλά είπα κάποια απ αυτά που ήθελα να πώ.τα παράπονα σας στην Αναστασία που μου έχει κάνει κουδούνι το μυαλό απ το πολύ κλάμα!!!!

καληνύχτα σας.πάω να ζαλίσω μια τρελή μου φιλενάδα!!που με αντέχει ακόμα..

Ψυχή μου.......

Πολλές φορές σκέφτομαι γιατί είναι τόσο άδικη η ζωή, κι απάντηση δεν παίρνω......

Πάσχω κι εγώ από μια χρόνια ασθένεια, την ανακάλυψα μετά τη γέννα και ταλαιπωρούμαι με εξετάσεις και νοσοσκομεία.Πραγματικά όταν σου συμβαίνει κάτι τέτοιο, όλα τα υπόλοιπα σου φαίνονται ανούσια...

"Στην υγειά μας " λέμε όταν τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας, κι εγώ πάντα κάνω το σταυρό μου και παρακαλώ την Παναγιά να με έχει καλά να μεγαλώσω το παιδί μου....

Όσο κι αν ακούγεται τρελό, πολλές φορές ευγνωνονώ το Θεό που μου έστειλε αυτήν την πάθηση, γιατί κατάλαβα πια στη ζωή τί έχει αξία....

Δε θέλω να ζητάω πολλά από το Θεό, τίποτα για μένα, μόνο να είναι καλά ο Κυριάκος μου κι εγώ να τον δω να μεγαλώνει......Μόνο για εκείνον.......

Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι σαν εμένα σαν εσένα και σαν την Αναστασία είναι οι πραγματικοί ήρωες της ζωής.......

Κάθε μέρα αγώνας, κάθε μέρα προσπάθεια και προσευχή.....

Πρέπει να το πιστέψεις, όπως κι εγώ, ότι παρακάτω υπάρχει ανεμελειά, υπάρχει υγεία κι ευτυχία κι ότι όλα τα δύσκολα θα περάσουν....Πρέπει να πιστεύουμε ότι το τούνελ κάπου βγάζει, κάπου καλά και ήρεμα.....

Ο αγώνας συνεχίζεται....αλλά κάπου παρακάτω η ζωή μας χαμογελάει.......

Μακάρι ο Θεός να φροντίζει τα μικρά παιδάκια, αυτά τα αθώα πλασματάκια που δεν φταίνε σε τίποτα μα σε τίποτα απολύτως......

Εμείς θα τα καταφέρουμε, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.....

Τα παιδιά να είναι καλά......

[irev]

Επανηλθα...μετα απο κανα 2ωρο υπνου...

και να μην ξεχασω να πω συγχαρητηρια στη Δημητρουλα!!!!! Καλα ειναι απιστευτο που τα καταφερες με τα 2 κουτσουβελα! Πανω σε τι ειναι το μεταπτυχιακο σου?

Συγχαρητηρια και στο Μαρακι για την εγκυμοσυνη. Ευχομαι οσο κι αν ταλαιπωρηθεις "να ξεκουραστεις" μετα κρατοντας ενα υγιεστατο μωρακι στην αγκαλιτσα σου!

Περαστικα και στην Κλειουλα. Ελπιζω να ειναι ηδη καλυτερα

Οσο γι αυτο που λετε για το νυχτερινο τρομο... Και μενα κανει κατι τετοια... Οχι να μη μας θελει, αλλα πολυ κλαμα που φαινεται οτι κατι την τρομαξε. Μαλιστα ενα βραδυ τη ρωτησα τι ειναι-που ειναι--------και μου εδειχνε μπροστα της σαν κατι να υπηρχε!!! Συνηθως την ηρεμω μες την κουνια της. Αυτη ηταν κ η μοναδικη φορα που αν δεν ξαπλωνε πανω μου δεν ηρεμουσε

Πολυχρονος και ο Σταθάκης (αν και με 10 μερες καθυστερηση) Να το χαιρεσαι και να το καμαρωνεις το αντρακι σου Χριστινα

[irev]

Βρε Ειρηνη περαστικα!!

Τι ειναι πάλι αυτο που σου ετυχε?????????ποσες μερες εμεινες στο νοσοκομειο?Τωρα πώς νιωθεις??Πονας??

Μηπως τελικα ειναι αποτελεσμα αγχους που ειχες τοσο καιρο-που μας ελεγες δεν κοιμασαι?? Μηπως τελικα σωματοποιηθηκε το αγχος και σε χτυπησε στο στομαχι????

Αν σου πω εχτες που μπηκα αναρωτηθηκα για σενα!Πραγματι

περαστικα

Μαλλον ηταν ενας συνδυασμος!!! Επαιρνα κατι χαπια για τα δοντια (που τα εχω παρει πανω απο 15 φορες τα τελευταια 8 χρονια) και σε συνδυασμο με αϋπνιες, αφαγιες κλπ... και ψυχοσωματομαλ@κιες, εγινε η ζημια

Να φανταστεις οτι ουτε χαπι στομαχου δεν υπηρχε μεχρι χτες στο σπιτι μου.

Τωρα, στοκαμαραμε!

[bubbles]

Καλημέρα μανούλες!

Μπήκα να κάνω "ομιλία" περί σημαντικών και ασήμαντων, αλλά με πρόλαβε το Νικολίνι, τα είπε όλα, να τα θυμόμαστε πάντα!

Για μένα το νόημα είναι το εξής, τίποτα δεν είναι σημαντικότερο από την υγεία, όταν την έχεις σίγουρα έχεις άλλα προβλήματα πιο ασήμαντα και καθημερινά, αντιμετώπισε τα λοιπόν με ψυχραιμία, θετική σκέψη και χαρά επειδή όλα τα άλλα είναι προβλήματα που λύνονται!

Μαρία μου με το καλό το μωράκι σου! Πολύ χαίρομαι με τις εγκυμοσύνες!

Βικάκι καλή αρχή στο μπλογκ, με όλη την καλή διάθεση, επειδή διαβάζω πολλά σου λέω τα εξής: διαφοροποίησε το λίγο προς το θέμα, δηλαδή βρες κάτι για να εστιάσεις που να το κάνει να διαφέρει από τα εκατοντάδες μαμαδομπλόγκ που κυκλοφορούν και επίσης ξεκίνα να διαβάζεις και να παρακολουθείς σχολιάζοντας άλλα μπλογκ ώστε να προωθήσεις και το δικό σου. Αυτά αν έχεις σκόπο να έχει κάποια στιγμή κάποιο έσοδο η προσπάθεια σου, αν το θες απλώς για ημερολόγιο, άλλο θέμα.

Ειρήνη περαστικά σου και σε όλα τα κορίτσια που δεν αναφέρομαι προσωπικά πολλά φιλιά!

[Χριστίνα Τουχα...]

Καλησπέρα μανούλες!!

Νικόλ μου είσαστε συνέχεια μέσα στο μυαλό μας και στις προσευχές μας, να δώσεις την αγάπη μας στην Αναστασία μας.... Εύχομαι σύντομα να πάνε όλα πολύ καλύτερα μανούλα μου..

Εμείς είμαστε καλά, συνεχίζουμε ακάθεκτες τον γυμνισμό με την ελπίδα να πετύχουμε μια μέρα τα τσισα μας στο γιογιό... Κατα τ' άλλα, είμαστε ταπί και ψύχραιμοι, και θέλουμε να κάνουμε μία μικρή ανακαίνιση στο σπίτι (να χωρίσουμε την κρεβατοκάμαρα στα 2 ώστε να έχουμε 2 πολύ μικρές αλλά χωριστές....). Α, φίλες, για πείτε, έχετε κανένα, γυψοσανιδά (νέο επάγγελμα δικής μου έμπνευσης, αλλά καταλάβατε τί εννοώ), γιατί μίλησα με μία εταιρία και για έναν τοίχο 6 τμ με 1 πόρτα και 1 παραθυράκι μικρό μου ζήτησε 800 ευρά.

Σας έχω καινούργιο θεματάκι:

http://supermommies-online.blogspot.com/2011/09/2011.html

Καληνύχτα!!!!!!!!

Αν ενδιαφέρεσαι μπορώ να σου δώσω τηλέφωνο στο κατάστημα της εταιρίας μας στον Ασπρόπυργο για να παρεις και απο κει μια γνώμη...παντως απο αυτά που ακούω επειδή η γυψοσανίδα είναι έτοιμη λύση και χρειάζεται κατασκευή, κοπανάνε στα εργατικά...φιλιά πολλά στην διάθεση σου!!!:tongue:

απ οτι ακούω καλά συνέχιζετε με το στριπτιζάκι ε??χαχαχα!!!:razz::razz:

[Χριστίνα Τουχα...]

Νικόλ μου....κοριτσάκι μου...

πέταξα από τη χαρά μου που είδα ποστ σου,αλλά καθώς το διάβαζα η καρδιά μου ράγισε......

εύχομαι ο Θεούλης να εισακούσει τις προσευχές σας-και όλων μας,να βρείτε γρήγορα την αγωγή που ταιριάζει στην Αναστασία μας και να μη χρειαστεί τίποτα από όσα φοβάσαι.

θαυμάζω τη δύναμη σου,αν και μόνο εσύ ξέρεις καλή μου με πόσο πόνο την απέκτησες και τη διατηρείς...

μακαρι να μην είχε χρειαστεί να δοκιμαστείς έτσι...λένε οτι ο Θεός επιλέγει κάποιους από εμάς και τους στέλνει τις πιο σκληρές δοκιμασίες για να τους φέρει έτσι κοντά του....

ευχαριστώ για τις ευχές σου και φυσικά καταλαβαίνω που δεν απάντησες,μην το σκέφτεσαι καθόλου.

να ξέρεις οτι σας σκεφτόμαστε παντα με αγάπη.

και όποτε θέλεις να μιλήσεις,εμείς είμαστε εδώ,ε?

καθόλου μα καθόλου δεν μας ζαλίζεις,μακάρι να μπαίνεις,να σε ακούμε,πραγματικά μας έχεις λέιψει!

η Παναγίτσα να είναι κοντά σας,σας φιλώ

Μετά απο αυτό που διάβασα νομίζω ότι δεν έχω τίποτα παραπάνω να ευχηθώ στην Νικόλ μας και στην Αναστασία μας...Κουράγιο, δύναμη και πίστη στο Θεό και στην μάνα Παναγιά...!!!

Νικόλ μου εύχομαι γρήγορη και ανώδυνη ανάρρωση στην μικρή σου και δύναμη και κουράγιο σε σας.

[Χριστίνα Τουχα...]

Ειρηνάκι τράβηξες λούκι ε?? περαστικά να είναι κοπελάρα μου και τώρα με το μαλακό το φαγητό...τα παιδιά εύχομαι να είναι καλά να τα φιλήσεις και σας εύχομαι ενα όμορφο ΣΚ..!!!

[Χριστίνα Τουχα...]

Εμείς είμαστε στην μαμά μου ακόμα σήμερα έρχεται ο Π να μας πάρει...άντε να πάμε στο σπιτάκι μας να κάνουμε και καμιά δουλειά....όχι οτι στη γιαγιά περνάμε άσχημα ίσα-ίσα τέλεια....!!!αλλά όπως λέμε σπίτι μου σπιτάκι μου...

Μαρι angolina που ήσουν εχθές που σας ζήταγε ο Σταθάκις για βολτούλα στο σελεπίτσαρι σας πέρνα με τηλ αλλά....τίποτα....!!!

Δεν πειράζει εύχομαι να είστε καλά και τα ξαναλέμε...

Φιλάκια σε όλες και στα παιδάκια μας....

[irev]

Καλησπερα κοριτσακια και αγορακια

Σας ευχαριστω για τα "περαστικα"...ευχομαι να μη με ξαναπιασει, γιατι ξερετε... αν εμενα μεσα θα μου εκαναν γαστροσκοπηση!!! ουυυυυυυυστ!!!!!

Αντζουλα γιατι δε ρωτας καποιον που φτιαχνει με alfa-block ??? Τα ξερεις? Ειναι παρα πολυ γερα, εχει διαφορα μεγεθη και μπορεις να κρεμασεις ακομα και ντουλαπια κουζινας !!!

Δε θυμαμαι τπτ αλλο...παρα μονο να πω οτι ως συνηθως ΖΗΛΕΨΑ που βρεθηκατε κι ακομα δεν εχω αξιωθει αν σας συναντησω. Καλα που υπαρχουν και οι φωτο και ξερω τουλαχιστον με ποιες μιλαω.

ονειρα γλυκα και αισιοδοξα

[atlantis]

Το δέντρο που έδινε

"Το δέντρο που έδινε",

ΣΙΛΒΕΡΣΤΑΪΝ ΣΕΛ.

Εκδόσεις "Δωρικός"

''Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά

και αγαπούσε ένα αγοράκι.

Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του δάσους.

Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.

Παίζανε και κρυφτό

Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν στον ίσκιο της.

Και το αγόρι αγαπούσε τη μηλιά...πάρα πολύ.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα πέρασαν τα χρόνια.

Και το αγόρι μεγάλωσε.

Και πολλές φορές η μηλιά έμενε μοναχή.

Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η μηλιά είπε:

''Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο μου αποκάτω και να ʽσαι ευτυχισμένος''.

''Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω νʼ αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά?''

''Λυπάμαι, είπε η μηλιά, μα έχω εγώ δεν έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα στην πόλη. Έτσι θα ʽχεις λεφτά και θα ʽσαι ευτυχισμένο''.

Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά, μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.

Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η μηλιά τρεμούλιασε απʼ τη χαρά της κι είπε:

''Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να ʽσαι ευτυχισμένο''.

''Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω, είπε το αγόρι. Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά, είιπε. Θέλω γυναίκα και παιδιά, και γιʼαυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. Μπορείς να μου δώσεις ένα σπίτι;''

''Εγώ δεν έχω σπίτι', είπε η μηλιά. Σπίτι μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι. Τότε θα ʽσαι ευτυχισμένο''.

Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί. Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά καλά δεν μπορούσε.

''Έλα, Αγόρι, ψιθύρισε, έλα να παίξεις''.

''Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος για να παίζω,είπε το αγόρι. Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου δώσεις μια βάρκα;''

''Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα, είπε η μηλιά. Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να ʽσαι ευτυχισμένο''.

Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...μα όχι πραγματικά.

Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι ξαναγύρισε.

''Λυπάμαι αγόρι, είπε η μηλιά, μα δε μου απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω μήλα''.

''Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα'', είπε το αγόρι.

''Δεν έχω κλαδιά, είπε η μηλιά.Δεν μπορείς να κάνεις κούνια..''

''Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια'', είπε το αγόρι.

''Δεν έχω κορμό, είπε η μηλιά. Δεν μπορείς να σκαρφαλώσεις...''

''Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να σκαρφαλώνω'', είπε το αγόρι.

''Λυπάμαι, αναστέναξε η μηλιά. Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι..''

''Δε θέλω και πολλά τώρα πια, είπε το αγόρι, μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ κουρασμένος''.

''Τότε, είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό της, τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να ξαποστάσεις. Έλα, αγόρι, κάτσε. Κάτσε και ξεκουράσου''.

Και το αγόρι έκατσε και ξεκουράστηκε.

Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.........''

Νικόλ μου θα ήθελα να σου έστελνα το βιβλίο,για τώρα όμως μου αρκεί να διαβάσεις το παραμύθι.

το θεωρώ ύμνο σε όσους ξέρουν να δίνουν...

και μέχρι η Αναστασία μας να ανοίξει τα φτερά της,να το έχεις στα χέρια σου να το διαβάσετε μαζί...

[angel_]

Καλησπέρα μανούλες!

Ειρήνη περαστικά βρε παιδάκι μου, πολύ μεγάλο ζόρι θα είναι με 2 παιζάκια και με τόσο τουαλετο-τρέξιμο... Σιδερένια!!

Δεσποινάκι σ' έυχαριστώ, όλα τα σχόλια είναι καλοδεχούμενα!! Πραγματικά θέλει λίγο δουλειά και χρόνο να στρώσει, αλλά ημερολόγιο τσου... δεν θέλω να κάνω, χαχαχα για το καλό όλων μας!!!!!! Μάκια στην μπουμπινέλ !

Νικόλ μου, αν και με κάλυψαν οι συνδίκτιες παραπάνω, έχω να πω ότι συμφωνώ με τα λεγόμενά σου. Υπάρχει πολύς πόνος, ειδικά μέσα σε νοσοκομεία, το τί βλέπεις είναι φοβερό πολλές φορές. Αλλά, παρ όλες τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες, πολλές φορές μέσα από την προσπάθεια καταφέρνουμε να φτάσουμε στον στόχο μας... να γίνουν όλα καλά. Εύχομαι το καλύτερο....

Χριστινάκι σ'ευχαριστώ πολύ!!! Τελικά όμως, και εντελώς ανέλπιστα δεν θα χρειαστεί αυτή η μεγάλη παρέμβαση, βρέθηκε χώρος με άλλο τρόπο, οπότε η κατασκευή που θα γίνει θα είναι πολύ μικρή και θα το φτιάξουμε μόνοι μας. Πάλι καλά γιατί το μπάτζετ ήταν Παναγία βόηθα......

Αυτά από εμάς, σήμερα ήταν μια κουραστική μέρα (δεν κοιμήθηκα και το μεσημέρι επίτηδες) οπότε ελπίζω πως αν χαλαρώσω και κλείσω το λαπιτόπι τώρα θα μου έρθει ο ύπνος πριν τις 4 που κοιμάμαι συνήθως... με ξύπνημα στις 7.30......

Θα τα πούμε αύριο!!

Όνειρα γλυκά!

[Χριστίνα Τουχα...]

Atlantis μου καλημέρα και καλό μήνα....νομίζω ότι είναι από τα ωραιότερα παραμύθια με δίδαγμα για μικρούς και μεγάλους, ομολογώ ότι με αυτό που διάβασα θα μου πάει καλύτερα αυτός ο μήνας και σίγουρα θα με κάνει καλύτερο άνθρωπο, ξέρετε ότι ο άνθρωπος όσο ζει μαθαίνει.....

Σκέφτηκα ότι Θα το πάρω για το γιο μου ώστε μόλις αρχίσει και καταλαβαίνει θα είναι το ομορφότερο δώρο ζωής για το μετέπειτα του!!!

Μου έφτιαξες πραγματικά την μέρα να σε έχει ο θεός καλά εσένα και την οικογένεια σου!!!

[taniabell]

Καλησπερα μανούλες!!

Μαρια μου οσες φορες και να διαβασω αυτο το παραμυθι κλαιω ξανα και ξανα! Ειναι απλα υπέροχο!!

Και με την ευκαιρια να σας προτεινω και ργω τον Αλυσοδεμενο ελέφαντα του Χορχε Μπουκάι, δωρο για μεγαλους κια για μικρους!

Νικολιτσα πολύ χαιρομαι που είστε σπιτάκι σας! Να μου φιλησεις την Αναστασια! Για όλα τα υπαλοιπα με καλυψαν οι προλαλήσασες!!

Ειρηνη περαστικά ! Ελπιζω να μην σου ξανασυμβει!!

Οι υπόλοιπες που έιστε?

Εμεις ειμαστε καλα, η μικρη κάθετε πια όλη την ημέρα στον παιδικό , την ωρα που την αφηνω κλαει μεχρι να κλεισω την πορτα και να μην με βλεπει ενώ όταν πάω να την παρω έπισης με το που με βλεπει αρχιζει πάλι τα κλαματα. Μου παραπονιεται μάλλον που την αφήνω. Καθε μερα πάντως είναι και καλύτερα! Ανοιξε και η όρεξη της πάλι! Βγαλαμε και εναν τραπεζιτη (Γι αυτο μαλλον και η απεργια πείνας που καναμε).

Εγω επιτελους εχω τους πρώτους μου μαθητες, ξεκίνησα με 5 και μεχρι τις 13 του μηνα θα παρω και τους 20. Ευτυχως η πρώτη φουρνια ήταν πολύ καή, χωρις καθόλου κλάμματα!Ειμαι πολυ χαρούμενη που έχω παλι την ταξη μου και τα παιδάκια μου!!

Σημερα λεμε να βγουμε το βραδακι και θα την αφησουμε στην γιαγια της μιας και εχουμε πολυ καιρο να το κανουμε.

Καλα να περασετε όλες σας ότι και να κανετε!