Μανουλες ιανουαριου 2015

[mama konstantinou]

Καλημερα με τα πολλα κοιμηθηκα κατα τις 8 το πρωι κ ξυπνησα πριν λιγο!!!

Ασχετο αλλα καποιες δημοσιευσεις σας δεν τις βλεπω κ τις βλεπω οταν καποια το εχει κανει παραθεση αλλο και τουτο τι να πω!!

ravT Να σου πω εγω φοβαμαι τα παντα γενικα τα νοσοκομεια γιατρους οποτε θα κανω ολικη ναρκωση δεν θα αντεχα την επισκληριδιο κ μετα να καθομαι να σκεφτομαι ολο το σκηνικο ειδη ανατριχιασα με τπτ αχαχαχαχα

Εγω με αιματοκριτη παιρνω 1 σιδηρο την ημερα κ δεν μου το αυξανει επισης οσο για το ασβεστιο επαιρνα 1 την ημερα αλλα απο μονη μου το εκοψα!!!

Συγχαρητηρια και για τον μπεμπη σου!!!

Καλημερα κοριτσια!!!

Τι κανετε???

Καλλιοπη μια απο τα ιδια και εγω....ασε που ξυπναει και ο μικρος μες την αγρια νυχτα και γκρινιαζει....δεν τα εκανε μωρο και τα κανει τωρα...Τεσπα.

Ηθελα να σου πω την γνωμη μου για την επισκληριδιο:

Οπως σας εχω ξαναπει ειμαι υπερβολικα φοβητσιαρα,οποτε ολο το σκηνικο του χειρουργειου ενιωθα πως ειναι σκηνικο απο θριλερ....οταν μου ειπαν οτι παω χειρουργειο εβαλα τα καλαματα λες και ημουν μωρο παιδι....Ρωτησα τον γιατρο μου ποση ωρα κραταει και μου ειπε περιπου 40 λεπτα.Οταν πηγα και ξαπλωσα αριστερα μου ειχε ενα ρολοι,ειχα κολλησει τα ματια μου εκει και ελγα κανε υπομονη 40 λεπτα ειναι,θα περασουν...Ολο αυτο κρατησε 10 λεπτα και μετα ακουσα την πιο μαγικη προταση της ζωης μου απο τον γιατρο μου:"ΔΕΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ"αυτο ηταν οταν ξανακοιταξα το ρολοι μου ειχαν μεινει 5 λεπτα!!!Ολη αυτη την ωρα δεν ειχα καταλαβει ΤΙΠΟΤΑ!!!Το μυαλο μου και τα ματια μου ακολουθουσαν το μωρο που το φροντιζαν και του εκαναν εξετασεις.Αλλα και το πρωτο 10λεπτο ηταν ολη τοσο ευγενικοι και τρυφεροι μαζι μου,και οι γιατροι μιλαγαν και συμπεριφερονταν μεταξυ τους σαν να εκαναν το πιο απλο και καθημερινο πραγμα....

Εχω ακουσει οτι αν κανεις ολικη ναρκωση ταλαιπωρησε αρκετα για να συνελθεις μετα,αλλα αν εκεινη την ωρα νιωσει καπως και δεν την παλευεις (και σε αυτο βασιζομαι τωρα γιατι παρ'ολο που το εχω ξαναζησει δεν σου κρυβω οτι φοβαμαι πολυ και παλι...)σου κανουν κατι σαν ηρεμιστη ενεση(?) και δεν καταλαβαινεις τιποτα...

Θα σου λεγα να το ξανασκεφτεις γιατι παρ'ολο που ακουγεται πολυ δυσκολο και σε καταλαιβαινω απολυτα γιατι σουλεω οτι παρ'ολο που το εχω ξαναζησει φοβαμαι και εγω πολυ,θα ζησεις την πιο ομορφη και μαγικη στιγμη της ζωης σου!!!Μη το χασεις,ειναι κριμα,μιλα και μετον γιατρο σου και εξησε του πως νιωθεις ισως μπορεσει να σε βοηθησει!

[ravT]

Καλλιόπη μου έχω κάνει ολική νάρκωση 3-4 φορές. Γέννησα με επισκληρίδιο αλλά δεν ήταν ευχάριστο. Όχι για τους λόγους που αναφέρεις αλλά επειδή απ την ώρα που διοχετεύτηκε η επισκληρίδιος είχα τρομερό και ασταμάτητο τρέμουλο. Μου είπαν πως είναι αντίδραση του οργανισμού στην επισκληρίδιο. Λόγω αυτού έμεινα στην ανάνηψη πάνω από 3 ώρες, με μόνιμη παρακολούθηση, κουβέρτες και δεν συμμαζεύεται. Θεωρώ πως κάτι παίχτηκε που δεν έμαθα ποτέ.

Τώρα, σε δημόσιο νοσοκομείο επαρχίας πια, θεωρώ λιγότερο έμπειρους τους αναισθησιολόγους στην επισκληρίδιο, με αγχώνει το να ξαναζήσω τα ίδια αλλά σκέφτομαι την ψυχολογία μου όταν ξέρω πως έχω ζήσει το 1ο μου παιδί να γεννιέται και το 2ο όχι...

Ακόμα δεν το έχω συζητήσει με τον γιατρό μου να μου πει τη γνώμη του. Είναι έμπειρος μαιευτήρας και πιστεύω πως θα με κατευθύνει σωστά.

[Rock_Me]

Καλημερα κοριτσια!!!

Τι κανετε???

Καλλιοπη μια απο τα ιδια και εγω....ασε που ξυπναει και ο μικρος μες την αγρια νυχτα και γκρινιαζει....δεν τα εκανε μωρο και τα κανει τωρα...Τεσπα.

Ηθελα να σου πω την γνωμη μου για την επισκληριδιο:

Οπως σας εχω ξαναπει ειμαι υπερβολικα φοβητσιαρα,οποτε ολο το σκηνικο του χειρουργειου ενιωθα πως ειναι σκηνικο απο θριλερ....οταν μου ειπαν οτι παω χειρουργειο εβαλα τα καλαματα λες και ημουν μωρο παιδι....Ρωτησα τον γιατρο μου ποση ωρα κραταει και μου ειπε περιπου 40 λεπτα.Οταν πηγα και ξαπλωσα αριστερα μου ειχε ενα ρολοι,ειχα κολλησει τα ματια μου εκει και ελγα κανε υπομονη 40 λεπτα ειναι,θα περασουν...Ολο αυτο κρατησε 10 λεπτα και μετα ακουσα την πιο μαγικη προταση της ζωης μου απο τον γιατρο μου:"ΔΕΣ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ"αυτο ηταν οταν ξανακοιταξα το ρολοι μου ειχαν μεινει 5 λεπτα!!!Ολη αυτη την ωρα δεν ειχα καταλαβει ΤΙΠΟΤΑ!!!Το μυαλο μου και τα ματια μου ακολουθουσαν το μωρο που το φροντιζαν και του εκαναν εξετασεις.Αλλα και το πρωτο 10λεπτο ηταν ολη τοσο ευγενικοι και τρυφεροι μαζι μου,και οι γιατροι μιλαγαν και συμπεριφερονταν μεταξυ τους σαν να εκαναν το πιο απλο και καθημερινο πραγμα....

Εχω ακουσει οτι αν κανεις ολικη ναρκωση ταλαιπωρησε αρκετα για να συνελθεις μετα,αλλα αν εκεινη την ωρα νιωσει καπως και δεν την παλευεις (και σε αυτο βασιζομαι τωρα γιατι παρ'ολο που το εχω ξαναζησει δεν σου κρυβω οτι φοβαμαι πολυ και παλι...)σου κανουν κατι σαν ηρεμιστη ενεση(?) και δεν καταλαβαινεις τιποτα...

Θα σου λεγα να το ξανασκεφτεις γιατι παρ'ολο που ακουγεται πολυ δυσκολο και σε καταλαιβαινω απολυτα γιατι σουλεω οτι παρ'ολο που το εχω ξαναζησει φοβαμαι και εγω πολυ,θα ζησεις την πιο ομορφη και μαγικη στιγμη της ζωης σου!!!Μη το χασεις,ειναι κριμα,μιλα και μετον γιατρο σου και εξησε του πως νιωθεις ισως μπορεσει να σε βοηθησει!

Τι ωραιο και ιδανικο ακουστηκε ολο αυτο!! Μακαρι να μου ειναι κ μενα τοσο ευκολα!!

[mama konstantinou]

Καλλιόπη μου έχω κάνει ολική νάρκωση 3-4 φορές. Γέννησα με επισκληρίδιο αλλά δεν ήταν ευχάριστο. Όχι για τους λόγους που αναφέρεις αλλά επειδή απ την ώρα που διοχετεύτηκε η επισκληρίδιος είχα τρομερό και ασταμάτητο τρέμουλο. Μου είπαν πως είναι αντίδραση του οργανισμού στην επισκληρίδιο. Λόγω αυτού έμεινα στην ανάνηψη πάνω από 3 ώρες, με μόνιμη παρακολούθηση, κουβέρτες και δεν συμμαζεύεται. Θεωρώ πως κάτι παίχτηκε που δεν έμαθα ποτέ.

Τώρα, σε δημόσιο νοσοκομείο επαρχίας πια, θεωρώ λιγότερο έμπειρους τους αναισθησιολόγους στην επισκληρίδιο, με αγχώνει το να ξαναζήσω τα ίδια αλλά σκέφτομαι την ψυχολογία μου όταν ξέρω πως έχω ζήσει το 1ο μου παιδί να γεννιέται και το 2ο όχι...

Ακόμα δεν το έχω συζητήσει με τον γιατρό μου να μου πει τη γνώμη του. Είναι έμπειρος μαιευτήρας και πιστεύω πως θα με κατευθύνει σωστά.

Εμενα το τρελουλο ξεκινησε οταν βγηκα εξω απο το χειρουργειο,την ωρα που ειδα τους δικους μου,αφου ρωταγαν οι γονεις μου και ο αντρας μου γιατι τρεμω αλλα κρατησε μονο λιγα λεπτα.Στην ανανηψη εμεινα καμια ωριτσα,κιαυτο γιατι απ'οτι μου ελεγαν περιμεναν να ελευθερωθει το δωματιο.

[mama konstantinou]

Τι ωραιο και ιδανικο ακουστηκε ολο αυτο!! Μακαρι να μου ειναι κ μενα τοσο ευκολα!!

Πιστευω οτι παιζει σημαντικο ρολο το περιβαλλον,με τον γιατρο μου ειχα και εχω πολυ καλη επαφη,ηξερε πως ενιωθα,και ολοι ηταν πολυ καλοι μαζι μου.Θα σου πω οτο κατα την διαρκεια του χειρουργειου ερχοταν η μαια μου αλλα και μια αλλη κοπελα που δεν ξερω τι ακριβως ηταν και με χαιδευαν και μου γλυκομιλουσαν,αλλα οπως εγραψα και πιο πανω ολοι μεταξυ τους συμπεριφερονταν σαν να εκαναν το πιο απλο και καθημερινο πραγμα στον κοσμο,οποτε ολο αυτο το κλιμα λιγο μαλακωνε τον πανικο που ενιωθα και λιγο με παρεσερναν...

Και τωρα φοβαμαι πολυ,παρα πολυ,και για την επισκληριδιο σαν διαδικασια για το αν θα πανε ολα καλα αλλα και για την ολη διαδικασια αλλα δεν θελω να το χασω,σκεφτομαι πως και τοτε ενιωθα τρελο φοβο και μολις ολα τελειωσαν ηταν ολα τελεια,οποτε δεν θελω να το χασω εξαιτιας του φοβου...

Και κατι αλλο,οταν περασουν οι πονοι,μετα σιγα-σιγα αρχιζει και ξεχνας και τους πονους και τους φοβους και τα δυσκολα και ολα....σου μενουν μονο οι ομορφες και γλυκιες στιγμες ανεξητιλες στην μνημες σου...

[Rock_Me]

Πιστευω οτι παιζει σημαντικο ρολο το περιβαλλον,με τον γιατρο μου ειχα και εχω πολυ καλη επαφη,ηξερε πως ενιωθα,και ολοι ηταν πολυ καλοι μαζι μου.Θα σου πω οτο κατα την διαρκεια του χειρουργειου ερχοταν η μαια μου αλλα και μια αλλη κοπελα που δεν ξερω τι ακριβως ηταν και με χαιδευαν και μου γλυκομιλουσαν,αλλα οπως εγραψα και πιο πανω ολοι μεταξυ τους συμπεριφερονταν σαν να εκαναν το πιο απλο και καθημερινο πραγμα στον κοσμο,οποτε ολο αυτο το κλιμα λιγο μαλακωνε τον πανικο που ενιωθα και λιγο με παρεσερναν...

Και τωρα φοβαμαι πολυ,παρα πολυ,και για την επισκληριδιο σαν διαδικασια για το αν θα πανε ολα καλα αλλα και για την ολη διαδικασια αλλα δεν θελω να το χασω,σκεφτομαι πως και τοτε ενιωθα τρελο φοβο και μολις ολα τελειωσαν ηταν ολα τελεια,οποτε δεν θελω να το χασω εξαιτιας του φοβου...

Και κατι αλλο,οταν περασουν οι πονοι,μετα σιγα-σιγα αρχιζει και ξεχνας και τους πονους και τους φοβους και τα δυσκολα και ολα....σου μενουν μονο οι ομορφες και γλυκιες στιγμες ανεξητιλες στην μνημες σου...

Εγω δικια μου μαια δεν εχω και για να πω την αληθεια φοβαμαι που θα πεσω. Ο γιατρος μου ειναι τρομερος ανθρωπος αλλα φανταζομαι τον μεγαλυτερο ρολο τον παιζει η μαια οπως την ανεφερες και εσυ αρκετα. Χθες ας πουμε επεσα σε μια που μου εκανε το κολπικο και μου λεει ολο υφος: "Mα γιατι σφιγγεσαι? Αυτο ειναι σαν μια μπατονετα που βαζουμε στο αφτι..." Και της απαντω: "Nαι μονο που εκει που το βαζεις εσυ τωρα δεν ειναι αφτι"!!!! Δηλαδη τρελαθηκα με το υφος της. Που το κολπικο δεν με τρομαζει απλα εμενα η καλλιεργεια γινεται καθε μηνα απο την αρχη της εγκυμοσυνης και επειδη ειναι αβολη εξεταση με εχει κουρασει.Παντως οσων αφορα τη γεννα το μυαλο μου αρνειται να αφησει καθε σκεψη να παει προς τα κει οποτε οι μερες μου περνανε σχετικα ανωδυνα απο σκεψεις φοβου. Απλα προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου οτι επειδη εχω πολλους πονους και στην περιοδο θα τους αντεξω...Και ο θεος βοηθος!

[mama konstantinou]

χαχα!!!Καλα της απαντησες!!!!!

Εχεις δικιο,ειναι που θα πεσεις.....

[Rock_Me]

χαχα!!!Καλα της απαντησες!!!!!

Εχεις δικιο,ειναι που θα πεσεις.....

:tongue::tongue::tongue:

[nice]

μακαρόνια με κιμά θέλω κι εγώ...πάντως εμένα μου επιτρέπει ένα φλιτζάνι του τσαγιού μακαρόνια ολικής ,2 κουταλιές κιμά και τυρί τριμμένο με λίγα λιπαρα 1 κουταλάκι...θα μου πεις τι να χορτλασεις από αυτό...

καλημέρα κορίτσια...

baby2 περαστικά σου κοπέλα μου, χαίρομαι που τώρα και εσύ και το μωράκι του είστε καλά....

εμένα μου επιτρέπει 2 κουταλιές σούπας ζυμαρικά ολικής, χωρίς κιμά χωρίς τίποτα, ως συνοδευτικό, οπότε το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να βράσεις τα ζυμαρικά και να τα βάλεις σε καμιά σαλάτα. τίποτα άλλο. Αρχίζει να πέφτει η πίεσή μου με τη διατροφή αυτή, και τα πρωινά που πλέον είμαι με μια φρυγανιά ολικής και 1 ποτήρι γάλα 0% ζαλίζομαι, οδηγώ κιόλας για να πάω στη δουλειά και φοβάμαι... Ο θεός να μας δώσει κουράγιο, έχουμε ακόμα κ κάμποσο καιρό...

[nice]

Αχ κορίτσια βλέπω ότι έχουμε τους ίδιους προβληματισμούς... Εγώ πηγαίνω σε έναν ιδιώτη γυναικολόγο από την αρχή της εγκυμοσύνης αλλά δυστυχώς για κατά βάση οικονομικούς λόγους θα γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο με άλλο γιατρό. Πέμπτη κάναμε την 2η επίσκεψη στον νοσοκομειακό γιατρό, ο οποίος όπως ακριβώς κ την πρώτη φορά εξέτασε το μωρό για 3-5 λεπτά μιλώντας στο κινητό με μια άλλη εγκυμονούσα και μου είπε ότι όλα είναι καλά. Μου έγραψε εξετάσεις αίματος και είπε να ξαναπάω σε ένα μήνα. Ούτε για ντόπλερ με είπε, ούτε για το ζάχαρο ρώτησε, ούτε τίποτα.. Αν είναι να είναι τόσο ψυχρός και απόμακρος και στη γέννα πως θα νιώσω εγώ άνετα δεν ξέρω.. Από τότε είμαι αρκετά προβληματισμένη. Από την άλλη έχω ακούσει από διάφορες γνωστές μου που γέννησαν και αυτές στο ίδιο δημόσιο νοσοκομείο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και πανεπιστημιακό, ότι στο φυσιολογικό τοκετό όποιος-α τύχει να περάσει από το μαιευτήριο σε εξετάζει για διαστολή. Δεν θέλω καν να φανταστώ αυτό το πράγμα, δεν το δέχεται ο οργανσμός μου, να είμαι στη κατάσταση και στη θέση αυτή και ο καθένα που θα βάζει στο χέρι του μπεταντίν να με εξετάζει, όχι όχι όχι

[Rock_Me]

Αχ κορίτσια βλέπω ότι έχουμε τους ίδιους προβληματισμούς... Εγώ πηγαίνω σε έναν ιδιώτη γυναικολόγο από την αρχή της εγκυμοσύνης αλλά δυστυχώς για κατά βάση οικονομικούς λόγους θα γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο με άλλο γιατρό. Πέμπτη κάναμε την 2η επίσκεψη στον νοσοκομειακό γιατρό, ο οποίος όπως ακριβώς κ την πρώτη φορά εξέτασε το μωρό για 3-5 λεπτά μιλώντας στο κινητό με μια άλλη εγκυμονούσα και μου είπε ότι όλα είναι καλά. Μου έγραψε εξετάσεις αίματος και είπε να ξαναπάω σε ένα μήνα. Ούτε για ντόπλερ με είπε, ούτε για το ζάχαρο ρώτησε, ούτε τίποτα.. Αν είναι να είναι τόσο ψυχρός και απόμακρος και στη γέννα πως θα νιώσω εγώ άνετα δεν ξέρω.. Από τότε είμαι αρκετά προβληματισμένη. Από την άλλη έχω ακούσει από διάφορες γνωστές μου που γέννησαν και αυτές στο ίδιο δημόσιο νοσοκομείο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και πανεπιστημιακό, ότι στο φυσιολογικό τοκετό όποιος-α τύχει να περάσει από το μαιευτήριο σε εξετάζει για διαστολή. Δεν θέλω καν να φανταστώ αυτό το πράγμα, δεν το δέχεται ο οργανσμός μου, να είμαι στη κατάσταση και στη θέση αυτή και ο καθένα που θα βάζει στο χέρι του μπεταντίν να με εξετάζει, όχι όχι όχι

Αχ σε νιωθω!!Αυτο με τη διαστολη και εγω το διαβασα αλλα δεν ρωταω καμια γιατι φοβαμαι τι θα ακουσω. Το ιδιο κανε και εσυ. Πες οτι δε θα μας συμβει ποτε. Και μενα το νοσοκομειο που θα γεννησω πανεπιστημιακο ειναι. Σε ποια βδομαδα εισαι και σε αγχωσε που δεν σου ειπε για το doppler τπτ?

[ravT]

εχμ nice στον φυσιολογικό αυτό συμβαίνει κορίτσι μου... Όποιος είναι επιφορτισμένος εκείνη τη στιγμή, μετρά τη διαστολή σου.

Όσο για τους νοσοκομειακούς γιατρούς, σκέψου μόνο πόσες γυναίκες βλέπουν σε κάθε ιατρείο...

Εγώ το 1ο μου παιδί το γέννησα σε μεγάλο ιδιωτικό των Αθηνών. Καταλαβαίνεις πως τώρα που θα γεννήσω σε επαρχιακό γενικό νοσοκομείο (εμας το Πανεπιστημιακό είναι χειρότερο απ το γενικό γι αυτό και το επέλεξα) ζω ένα πολιτιστικό σοκ και όχι μόνο...

Αλλά όλα είναι μια ιδέα. Και ο παλιός μου γιατρός που έπαιρνε 60 ευρώ κάθε μήνα και με έλεγε "μωρό μου" και ο νοσοκομειακός που δεν έχει πάρει φράγκο και είναι λιγομίλητος και απόμακρος, την ίδια δουλειά κάνουν. Δεν τον θέλω για φιλαράκι να πάμε για μπύρες. Θέλω να ναι καλός επιστήμονας. Γιατί μεταξύ άλλων, η καισαρική είναι χειρουργείο και εγώ θέλω να μεγαλώσω τα παιδιά μου.

Όσο για το ντόπλερ να σε καθησυχάσω λέγοντάς σου πως στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας μας, η εξέταση αυτή αποτελεί άγνωστο αντικείμενο. Δεν έχουν την υποδομή (και οι γιατροί δεν έχουν την εξειδίκευση) να μπορέσουν να κάνουν ντόπλερ.

Εγώ δεν τον ρώτησα καν τον άνθρωπο, ξέρω πως και να ήθελε δεν έχει τον τρόπο.

Πήγα σε ειδικό στους υπερήχους ιδιώτη και το έκανα χθες.

[baby2?]

Δεν ξέρω κοπέλα μου, μου είπε πως μάλλον δεν μπορώ να πάρω 3η και μου έδωσε βιταμίνη.

Εύχομαι να μη ξανα-τρομάξεις και όλα να πάνε καλά από εδώ κι έπειτα.

Ευχαριστώ πολύ!!

[baby2?]

Γεια σας κορίτσια!

Η εμπειρία μου εμένα από τον πρώτο μου τοκετό που τελικά κατέληξε σε καισαρική με επισκληρίδιο ήταν σούπερ και με τίποτα δε θα ήθελα να μην το ξαναζήσω.Σας έχω πει παλαιότερα οτι προσπαθούσαμε για φυσιολογικό τοκετό από τις 8 το πρωί ως τις 6 το απόγευμα(10 ώρες).Μη νομίζετε οτι πόναγα όμως τόση ώρα ,καμία σχέση!!Φανταστείτε οτι είχαν μαζευτεί όλοι οι δικοι μου απ'έξω κι εγώ πότε διάβαζα περιοδικά ,πότε κοιμόμουν!Αφού η μαία μου λέει κάποια στιγμή :Καλά θα ξυπνήσεις καμιά φορά να γεννήσεις;Τι ύπνος είναι αυτός;

Οι αρχικοι πόνοι ήταν πολύ light.Με τις ανάσες από τα μαθήματα ανώδυνου τους

χειριζόμουν μία χαρά.Όταν εντάθηκαν οι πόνοι μου έκαναν τη μαγική ενεσούλα της επισκληριδίου που τη θεωρώ το θαύμα της επιστήμης!Γιατί δηλαδή να μην απολαύσω τον τοκετό μου αφού μου δίνεται αυτή η δυνατότητα;

Άκουγα άλλες κοπέλες που έλεγαν οτι είχαν πρόβλημα με τη μέση τους για καιρό μετά την επισκληρίδιο ,εμένα δε με πείραξε καθόλου!

Όταν προέκυψε ξαφνικά καισαρική με πήγαν στις 17.55 στο χειρουργείο και στις 18.00 άκουσα την κόρη μου να κλαίει...Η πρώτη μου σκέψη δε σας κρύβω οτι ήταν :<Γιατί παιδευόμασταν τόση ώρα αφού μπορούσαν να τη βγάλουν σε 5 λεπτά;>Στα κορίτσια που φοβούνται λέω οτι τίποτα δε βλέπεις από την επέμβαση γιατί σου βάζουν ένα μικρό παραβάν μπροστά.Όμως αν είσαι ξύπνια (κι όχι με γενική νάρκωση) ακούς το πρώτο κλαμα του μωρού σου,στο φέρνουν στην αγκαλιά και κάνετε την πρώτη γνωριμία και τρελαίνεσαι!Ο γιατρός συνεχίζει τη δουλειά του(ραψίματα κλπ.) αλλά εσύ έχεις μάτια μόνο για το μωρό σου και δεν παίρνεις χαμπάρι από το υπόλοιπο της επέμβασης.Η δική μου η καισαρική κράτησε πολύ περισσότερο από τις συνηθισμένες καισαρικές γιατί δεν ήταν προγραμματισμένη.Από μισή ώρα που διαρκεί συνήθως,εγώ ήμουν 2,5 ώρες στο χειρουργείο διότι ο τράχηλος ,η μήτρα είχαν ανοίξει όπως στο φυσιολογικό τοκετό για να γεννήσουν το παιδί και μου έδωσαν φάρμακα για να ξανακλείσουν με συσπάσεις και να μπορέσουν να με ράψουν.Κάπως έτσι μου το εξήγησε ο γιατρός κι έπρεπε να περιμένουμε να ενεργήσουν τα φάρμακα να μαζέψει η μήτρα για να με κλείσουν.Ούτε πόναγα ,ούτε τίποτα αυτές τις ώρες ΄είχα μια χαρά και μια ανυπομονησία πότε θα πάω στο δωμάτιο να μου ξαναφέρουν το μωρό μου.Κι όλοι μου γλυκομιλούσαν ,με χάιδευαν...Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό .Νομίζω οτι αν μου μίλαγε κανείς απότομα αυτές τις ώρες σίγουρα θα έβαζα τα κλάματα...Και να πω σε όσες γεννήσουν με καισαρική οτι τις πρώτες 24 ώρες μόνο είσαι κάπως ζαβλακωμένη και με ορό που σε περιορίζει στις κινήσεις.Με το που πέρασε το 24ωρο εγώ πέταγα,ούτε πόναγα ούτε τίποτα και φρόντιζα άνετα το μωρό μου.

Να επιλέξω γενική αναισθησία;Ούτε για αστείο!Και να χάσω το καλύτερο;Αυτό περιμένω 9 μήνες(για να μην πω 7 χρόνια!!)

Φιλάκια σε όλες !!

[Calliope*]

Κοριτσια συμφωνω μαζι σας αλλα κ οταν εκανα την αποξεση που στην ουσια μεθη εκανα κ παλι φοβομουν δεν ηθελα με τπτ να μπω...μιλησα με τον γιατρο κ μου ειπε οτι αν φοβαμαι πολυ καλυτερα ολικη για να μην ταραξω το εμβρυο...δεν μπορω σας λεω κ πραγματικα καταλαβαινω αυτη την 1η συναντηση αλλα δεν αλλαζω γνωμη!!!:tongue: