Μανουλες ιανουαριου 2015

[Calliope*]

Εννοεις τον παιδιατρο που εξεταζει το μωρο αμεσως μετα την γεννα?Αν ναι,δεν ξερω τι να σου πω γιατι εδω η παιδιατρος ειναι του μαιευτηριου και δεν την επιλεγεις εσυ και η τιμη ειναι μεσα στο πακετο.Εκει ειναι διαφορετικα τα πραγματα?

Εμενα στο πακετο εχει τον παιδοχειρουργο κ νευροχειρουργο αλλα παιδιατρο πρεπει να εχω δικο μου ειδικα στην καισσαρικη εχει κ ενα θεματακι εμας!!!

[Rock_Me]

Όλα αυτα που λετε περι "πακετου" δεν τα καταλαβαινω. Μηπως αναφερεστε σε ιδιωτικα μαιευτηρια για αυτο δεν εχω ιδεα η συμβαινει κατι για το οποιο δεν εχω ενημερωθει? Εγω θα γεννησω σε δημοσιο και απλα ξερω οτι υπαρχει παιδιατρος μετα που βλεπει το παιδι. Απο κει και περα δεν εισαι υποχρεωμενη να τον/την κρατησεις και μετα. Αν θελεις βρισκεις δικο σου.

[nice]

Καλημέρα κορίτσια...

mama konstantinou και Calliope*ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση... Πρέπει να ανακτήσω τις δυνάμεις μου.. Τόσα και τόσα πέρασα, δεν θα με λυγίσει τώρα η πείνα...

Ως προς τον παιδίατρο και εγώ που θα γεννήσω σε δημόσιο πανεπιστημιακό νοσοκομείο θα έχω τον παιδίατρο από εκεί στην πρώτη φάση και μετά θα πάμε σε έναν οικογενειακό γνωστό μας, πιο πολύ από υποχρέωση, αλλά πρέπει να δοκιμάσουμε.

[mama-mpempouli]

Morning girls !

Εγω απο παιδιάτρους εχω δυο στο μυαλο μου αλλα οχι για την μερα του τοκετού αλλά για μετα. Φαντάζομαι πρεπει να τους κανω μια συνάντηση απο πριν ;

Επίσης δεν μπορούμε στο Ιασώ πχ να φερουμε δικο μας παιδίατρο να δει το μωρο εκτος κι αν συνεργάζεται με το νοσοκομείο αυτο.

200 ευρω για να ειναι στον τοκετο; Του κανει και μετα εξετασεις η τιποτα τέτοιο;

Υ.Γ. Πειναω ολη μεραααααααααααα :( :(

[LITTLE_STAR]

Καλημερα κοριτσια!Εγω ειμαι ακομα πισω,26εβδομαδων και 1 ημερας (ημερολογιακα) διοτι υπερηχογραφικα ειμαι 27 εβδομαδων.Οποτε τα 9 κιλα,ειναι 9 κιλα! Ξεκινησα σχεδον 56 κιλα...Αλλα δεν θεωρω οτι τρωω και ο,τι μου κατεβει..Πχ ανετα μπορω να τρωω καθε μερα τουρτα σοκολατινα αλλα δεν το κανω...:cry:

Οσον αφορα τον παιδιατρο, πως γινεται η διαδικασια ευρεσης βρε παιδια?Εννοω οκ, του τηλεφωνω..παω και απο το γιατρειο να τον δω?Η αυτα μετα την γεννα?

[Rock_Me]

Καλημερα κοριτσια!Εγω ειμαι ακομα πισω,26εβδομαδων και 1 ημερας (ημερολογιακα) διοτι υπερηχογραφικα ειμαι 27 εβδομαδων.Οποτε τα 9 κιλα,ειναι 9 κιλα! Ξεκινησα σχεδον 56 κιλα...Αλλα δεν θεωρω οτι τρωω και ο,τι μου κατεβει..Πχ ανετα μπορω να τρωω καθε μερα τουρτα σοκολατινα αλλα δεν το κανω...:cry:

Οσον αφορα τον παιδιατρο, πως γινεται η διαδικασια ευρεσης βρε παιδια?Εννοω οκ, του τηλεφωνω..παω και απο το γιατρειο να τον δω?Η αυτα μετα την γεννα?

Kαλημερες!!!

LITTLE_STAR Εγω παντως θα ερθω σε επαφη με τον παιδιατρο που εχει και η κολλητη μου.Ειναι αρκετα ευχαριστημενη και πηγαινει εκεινος στο σπιτι της να δει τον μικρο της. Οποτε με βολευει ετσι. Στο νοσοκομειο θα αφησω τον παιδιατρο του νοσοκομειου να δει τη μπεμπα αφου ετσι κ αλλιως ειναι και η διαδικασια ετσι. Εγω την πρωτη επαφη θα την κανω πριν τα Χριστουγεννα για να ξερει και εκεινος ποτε θα γεννησω ετσι ωστε να εχει και το πρωτο ραντεβου για τη μπεμπα στο μυαλο του, τις πρωτες αποριες μου η μπορει να τον χρειαστω και στο νοσοκομειο οποτε καλο θα ηταν να γνωριζομαστε. Για μενα παρε ενα τηλεφωνο πριν γεννησεις και περνα απο το ιατρειο του γιατι μπορει και να μη σου εμπνευσει εμπιστοσυνη εντελλει οποτε να εχεις χρονο να βρεις αλλον.

[Calliope*]

Καλημερα κοριτσια

Τι να σας πω απο την κλινικη ετσι μου ειπαν να βρω παιδιατρο..

Βρηκα κ μου ειπε ειναι 200? για να ειναι παρουσα στον τοκετο..κ συγκεκριμενα μου επαν να βρω παιδιατρο-νεογνολογο οχι σκετο παιδιατρο....

Δεν ειναι αναγκαιο αλλα στην καισαρικη ειναι κ επειδη εμας εχει κ θεμα με τα νεφρακια του πρεπει να ειναι προυσα

[LITTLE_STAR]

Ok,ετσι θα το κανω! Το αστειο της υποθεσης ειναι οτι 2 γιατρους που μου εχουν συστησει,μου ειπαν οι γονεις μου οτι δεν τους εκαναν οταν εψαχναν παιδιατρο για την μικρη μου αδερφη (10 χρονια μικροτερη), δεν ταιριαξανε τα χνωτα τους που λεμε..μενουμε στην ιδια περιοχη απο οτι καταλαβατε.Εγω τωρα τι να κανω?Να τους απορριψω η να δωσω μια ευκαιρια?

Αντιθετως, ο παιδατρος που ειχαν βρει για την αδερφη ου, δεν λεω, μια χαρα ανθρωπος και επστημων αλλα εχει ενα κακο..το γιατρειο του που ειναι και τον περισσοτερο καιρο της εβδομαδας ειναι κατω στην αθηνα στο κεντρο ενω το σπιτι του (οπου και εκει δεχεται) ειναι κοντα μου. Στο τηλ.τον βρισκεις, αλλα δεν εχεις την πολυτελεια να μπορεις ανα πασα στιγμη να πεταχτεις στο γιατρειο του...

[ravT]

Καλημέρα σε όλες! Υπομονή στα κορίτσια που δυσκολεύονται απ τον διαβήτη!

Το βάρος που προσλαμβάνει μια έγκυος θεωρώ πως είναι καθαρά θέμα οργανισμού. Για το ύψος μου είμαι υπέρβαρη. Ο κόσμος θα περίμενε από εμένα στις εγκυμοσύνες να γίνομαι γιγάντια μπάλα. Στην κόρη μου μπήκα να γεννήσω με + 5,5 κιλά και βγήκα -7. Σε αυτή την εγκυμοσύνη, σήμερα μπαίνω στην 30η εβδομάδα και είμαι στα +3 κιλά. Μάλλον θα πάω πάνω απ τα 5,5 αν συνυπολογιστεί το ότι μάλλον αυτό το μωρό είναι μεγαλύτερο καθώς είναι ήδη 1.5 κιλό ενώ η κόρη μου γεννήθηκε 2.600. Τρώω ότι θέλω αλλά χωρίς υπερβολές καθώς φουσκώνω εύκολα.

Σε συζητήσεις με φίλες, μου έλεγαν πως αυτές δεν έτρωγαν τίποτα τρελά πράγματα πέραν από τοστ και σαλάτες και έφτασαν να μετράνε πάνω από +20 κιλά η κάθε μια.

Και είναι και κάτι ακόμα. Όταν ο γιατρός σου λέει εξαρχής να μην ανέβεις πάνω απ τα 7-8 κιλά, απλά δεν ανεβαίνεις. Δεν έχει κανά κόλλημα με τις αδύνατες, αλλά ξέρει τα προβλήματα που μπορεί να δημιουργηθούν.

Μη σκάτε για τα κιλά αν όλα πηγαίνουν καλά.

Για το θέμα του θηλασμού θα πω κάτι τελευταίο. Ως μαμά που δεν κατάφερα να θηλάσω όσο κι αν το ήθελα, έχω κλάψει ΠΟΛΥ διαβάζοντας τις απόψεις των υπέρμαχων του θηλασμού. Έχω αισθανθεί ΑΠΑΙΣΙΑ γι αυτό σας καλώ να μην διαβάζετε τίποτα τέτοιο. Δεν θα σας ωφελήσει η κριτική ούτε οι φανφάρες. Κάντε τις προσπάθειές σας και αν τα καταφέρετε χαρείτε το. Αν όχι, χαρείτε το παιδί σας. Πολύ απλό.

Για τους παιδιάτρους τα χω ξαναπεί αλλά ή δε με διαβάζετε ή δεν θέλετε να το πιστέψετε. Κάντε την έρευνά σας (μεταξύ του κύκλου σας που έχει ήδη παιδιά). Αν σας είναι τόσο απαραίτητο, επικοινωνήστε μαζί του πριν γεννήσετε (δεν θα καταλάβετε τίποτα, σας το εγγυώμαι). Είτε το κάνετε είτε όχι, δεν αποτελεί ασφάλεια πως θα συνεχίσετε να πορεύεστε μαζί του. Η διάδραση ΜΕΤΑ τη γέννα θα το δείξει αυτό. Και μπορεί να μη το δείξει ούτε στους 6 μήνες, ούτε στον χρόνο. Μπορεί να φανεί αργότερα το αν σας κάνει ή όχι.

Καλλιόπη δεν μπορώ να σε βοηθήσω με το οικονομικό καθώς το 1ο παιδί το γέννησα σε ιδιωτικό μαιευτήριο των οποίων το πακέτο τον περιλαμβάνει και τώρα θα γεννήσω σε δημόσιο νοσοκομείο το οποίο εννοείται πως έχει παιδίατρο που παρίσταται σε κάθε τοκετό και έπειτα εξετάζει το μωρό όσο μείνει εκεί.

Την Παρασκευή θα πάω για το doppler και ανυπομονώ!

[Rock_Me]

Ok,ετσι θα το κανω! Το αστειο της υποθεσης ειναι οτι 2 γιατρους που μου εχουν συστησει,μου ειπαν οι γονεις μου οτι δεν τους εκαναν οταν εψαχναν παιδιατρο για την μικρη μου αδερφη (10 χρονια μικροτερη), δεν ταιριαξανε τα χνωτα τους που λεμε..μενουμε στην ιδια περιοχη απο οτι καταλαβατε.Εγω τωρα τι να κανω?Να τους απορριψω η να δωσω μια ευκαιρια?

Αντιθετως, ο παιδατρος που ειχαν βρει για την αδερφη ου, δεν λεω, μια χαρα ανθρωπος και επστημων αλλα εχει ενα κακο..το γιατρειο του που ειναι και τον περισσοτερο καιρο της εβδομαδας ειναι κατω στην αθηνα στο κεντρο ενω το σπιτι του (οπου και εκει δεχεται) ειναι κοντα μου. Στο τηλ.τον βρισκεις, αλλα δεν εχεις την πολυτελεια να μπορεις ανα πασα στιγμη να πεταχτεις στο γιατρειο του...

LITTLE_STAR Εγω θα τους εβλεπα και αυτους παντως. Άλλα θεωρω κριτηρια ειχαν οι γονεις σου και αλλα εσυ ισως. Για να σου τους προτειναν ισως ειναι καλοι. Εγω θα τους εβλεπα δεν εχεις να χασεις κατι. Οσο για τον τελευταιο κοιτα και εμενα ο "μελλων"δικος μου γιατρος εχει ιατρειο σε αλλη πολη για αυτο και τα ραντεβου θα γινονται στο σπιτι μου. Σκεψου ομως οτι και κατι εκτακτο να συμβει (χτυπα ξυλο),ειτε το ιατρειο του ειναι κοντα ειτε οχι δεν νομιζω να μπορει να σου κανει κατι.Παλι στο νοσοκομειο θα σε στειλει. Ταπεινη μου γνωμη!

[korina89]

καλημερα κοριτσια..τι κανετε?

και εγω θελω να θηλασω αποκλειστικα αλλα αν δεν γινει δεν θα τρελαθω κιολας, συμφωνω σε ολα μαζι σας και μακαρι να τα καταφερω ..εγω παντως πηρα και 3 μπιμπερο και 2 πιπιλες για να ειμαι ετοιμη για ολα..

για τα κιλα που λετε εγω πριν 2 εβδομαδες που ειχα γιατρο ημουν στα +11 αλλα τρωω γι αυτο και τα βαζω, ευτηχως ξεκινησα πολυ αδυνατη 49 κιλα ημουν..

διαβαζω για τα κιλα των μωρων σας και βλεπω οτι οντως ο δικος μου ειναι ο πιο χοντρουλης στις 29 εβδομαδες ηταν 1750γρ..

[Rock_Me]

καλημερα κοριτσια..τι κανετε?

και εγω θελω να θηλασω αποκλειστικα αλλα αν δεν γινει δεν θα τρελαθω κιολας, συμφωνω σε ολα μαζι σας και μακαρι να τα καταφερω ..εγω παντως πηρα και 3 μπιμπερο και 2 πιπιλες για να ειμαι ετοιμη για ολα..

για τα κιλα που λετε εγω πριν 2 εβδομαδες που ειχα γιατρο ημουν στα +11 αλλα τρωω γι αυτο και τα βαζω, ευτηχως ξεκινησα πολυ αδυνατη 49 κιλα ημουν..

διαβαζω για τα κιλα των μωρων σας και βλεπω οτι οντως ο δικος μου ειναι ο πιο χοντρουλης στις 29 εβδομαδες ηταν 1750γρ..

Καλημερααα!!

Εγω μεχρι τη προηγουμενη βδομαδα νομιζα οτι ημουν στα συν 9.Σημερα με εδειξε συν 11 και πανικοβληθηκα ποσο γρηγορα τα παιρνουμε τωρα πια. Διαβασα οτι τις τελευταιες 2 εβδομαδες σταματαμε να παιρνουμε αλλο. Μακαρι να ισχυει,με συμφερει χαχα. Οσο για τα κιλα των μωρων εμενα η δικια μου με πανικοβαλλε λιγο γιατι στην 29η εβδομαδα ηταν ηδη 1582.Τελικα δυο βδομαδες μετα στο doppler ειδαμε οτι ανεβηκε μολις 100γρ 1680. Αρα ειναι καπως σχετικο το ποσο βαρος παιρνει καθε βδομαδα.

[bibitsou]

Καλημέρα σας! Είδα ότι γράφτηκαν πολλά για τον θηλασμό κι έτσι αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ την εμπειρία μου μήπως και μπορέσω να βοηθήσω κάποια κοπέλα.

Καταρχήν, εγώ θήλασα 20 μήνες τον γιο μου, ώσπου είχα ένα ατύχημα και νοσηλεύτηκα για 10 ημέρες, οπότε και αποθήλασα "αναγκαστικά". Όταν έμεινα έγκυος, ποτέ δεν με απασχόλησε να ψάξω και να ενημερωθώ για τον θηλασμό, πράγμα που μου έκανε καλό γιατί έτσι δεν μπερδεύτηκα με τις τόσες απόψεις που υπήρχαν, από τις οποίες, ακόμη και τώρα που τυχαίνει να διαβάσω κάπου, τις θεωρώ ακραίες, είτε αφορούν την σίτιση με μπιμπερό, είτε τον αποκλειστικό θηλασμό. Είπα ότι αν μπορέσω, θα θηλάσω, όταν με ρώτησε ο γυναικολόγος μου, κι από τότε ποτέ δεν το ξαναέβαλα στο μυαλό μου.

Όταν γέννησα (ήταν με καισαρική) και μου έφεραν το μωρό λίγη ώρα μετά, αυθόρμητα το πήρα και το έβαλα στο στήθος και θήλασε κανονικότατα, χωρίς να υπάρχει κάποιος να μου δείξει. Θεωρώ ότι ήμουν τυχερή και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα τη στιγμή εκείνη, γιατί αργότερα άκουγα για μανούλες που το στήθος τους ήταν έτσι που το μωρό δεν μπορούσε να θηλάσει καλά, άλλες που πονούσαν πολύ την ώρα του θηλασμού, σε άλλες πέτρωνε το στήθος κλπ. Ίσως αν αντιμετώπιζα κι εγώ σοβαρά προβλήματα να το σταματούσα.

Γύρισα σπίτι και θήλαζα χωρίς ωράριο και ναι μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα γιατί όλο αυτό κράτησε 20 ολόκληρους μήνες. Και ναι, ο θηλασμός δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, γιατί υπήρξαν στιγμές (πολλές στιγμές!) που ένιωθα εγκλωβισμένη και πως δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Το μόνο που δεν με πείραξε ήταν όμως ο βραδυνός ύπνος, γιατί κοιμόμουν μαζί με το μώρό και τις λίγες φορές που ξυπνούσε, το θήλαζα ξαπλωμένη και μισοκοιμισμένη και συνεχίζαμε τον ύπνο μας κανονικά. Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί θέλω να αποδείξω ότι κάποια πράγματα που γράφονται δεν είναι πάντα ο κανόνας.

Είτε κάποια μανούλα θηλάσει, είτε δώσει ξένο γάλα, θα δει ότι κανένας τρόπος δεν είναι και τόσο απλός. Και στα δύο υπάρχουν και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Εμένα προσωπικά με βόλεψε σε κάποια πράγματα ο θηλασμός από την άποψη ότι , πέρα από ότι ήταν καλό για το μωρό μου, για μένα ήταν ανέξοδος και χωρίς να σηκώνομαι την νύχτα να αποστειρώνω μπιμπερό και να ετοιμάζω γάλα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μειονεκτούσε σε άλλα πράγματα. Η κάθε μία μητέρα πρέπει να ακούει την καρδιά της και να κάνει πράγματα που ταιριάζουν σε αυτήν. Πιστεύω πολύ ότι όταν η μαμά είναι χαρούμενη, τότε και το μωρό της είναι και αυτό χαρούμενο και ότι όταν μια μαμά δεν θηλάσει αυτό δεν την μειώνει σαν μητέρα. Καμία μητέρα δεν σημαίνει ότι θα αγαπάει το μωρό της λιγότερο επειδή αποφάσισε να μην το θηλάσει γιατί για παράδειγμα δεν άντεχε. Το θεωρώ εντελώς παρανοικό! Όλες μας θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και θα το κάνουμε αν ακούμε μόνο την καρδιά μας, χωρίς να αφήνουμε να μας βομβαρίζουνε με τύψεις του τύπου: "καλά δεν βλέπεις ότι το παιδί πεινάει? γιατί δεν του δίνεις συμπλήρωμα?" ή "μα είναι δυνατόν να δίνεις στο παιδί σου ξένο γάλα? δεν ξέρεις ότι είναι δηλητήριο?"

Παρόλο που θήλασα τόσους μήνες, δεν είμαι καμιά φανατική του θηλασμού. Ο φανατισμός, ότι και αν αφορά, θεωρώ ότι είναι καταστροφικός. Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και ζήστε την κάθε στιγμή χωρίς να προσθέτετε περισσότερο άγχος σε αυτό που ήδη υπάρχει και ειδικά όταν αφορά κάτι το οποίο δεν έχετε αντιμετωπίσει ακόμη.

Κι όσον αφορά για το αν θα πάρετε μπιμπερό? Αν είναι να νιώθετε πιο καλά έτσι και να μην αγχώνεστε γιατί να μην πάρετε? Αν είναι να θηλάσετε, θα θηλάσετε κι αν είναι να μην θηλάσετε πιστέψτε με δεν θα σας σταμάτήσει ένα μπιμπερό!

Αυτά τα...λίγα(!) από εμένα και με πολλή αγάπη...

[Rock_Me]

Καλημέρα σας! Είδα ότι γράφτηκαν πολλά για τον θηλασμό κι έτσι αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ την εμπειρία μου μήπως και μπορέσω να βοηθήσω κάποια κοπέλα.

Καταρχήν, εγώ θήλασα 20 μήνες τον γιο μου, ώσπου είχα ένα ατύχημα και νοσηλεύτηκα για 10 ημέρες, οπότε και αποθήλασα "αναγκαστικά". Όταν έμεινα έγκυος, ποτέ δεν με απασχόλησε να ψάξω και να ενημερωθώ για τον θηλασμό, πράγμα που μου έκανε καλό γιατί έτσι δεν μπερδεύτηκα με τις τόσες απόψεις που υπήρχαν, από τις οποίες, ακόμη και τώρα που τυχαίνει να διαβάσω κάπου, τις θεωρώ ακραίες, είτε αφορούν την σίτιση με μπιμπερό, είτε τον αποκλειστικό θηλασμό. Είπα ότι αν μπορέσω, θα θηλάσω, όταν με ρώτησε ο γυναικολόγος μου, κι από τότε ποτέ δεν το ξαναέβαλα στο μυαλό μου.

Όταν γέννησα (ήταν με καισαρική) και μου έφεραν το μωρό λίγη ώρα μετά, αυθόρμητα το πήρα και το έβαλα στο στήθος και θήλασε κανονικότατα, χωρίς να υπάρχει κάποιος να μου δείξει. Θεωρώ ότι ήμουν τυχερή και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα τη στιγμή εκείνη, γιατί αργότερα άκουγα για μανούλες που το στήθος τους ήταν έτσι που το μωρό δεν μπορούσε να θηλάσει καλά, άλλες που πονούσαν πολύ την ώρα του θηλασμού, σε άλλες πέτρωνε το στήθος κλπ. Ίσως αν αντιμετώπιζα κι εγώ σοβαρά προβλήματα να το σταματούσα.

Γύρισα σπίτι και θήλαζα χωρίς ωράριο και ναι μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα γιατί όλο αυτό κράτησε 20 ολόκληρους μήνες. Και ναι, ο θηλασμός δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, γιατί υπήρξαν στιγμές (πολλές στιγμές!) που ένιωθα εγκλωβισμένη και πως δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Το μόνο που δεν με πείραξε ήταν όμως ο βραδυνός ύπνος, γιατί κοιμόμουν μαζί με το μώρό και τις λίγες φορές που ξυπνούσε, το θήλαζα ξαπλωμένη και μισοκοιμισμένη και συνεχίζαμε τον ύπνο μας κανονικά. Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί θέλω να αποδείξω ότι κάποια πράγματα που γράφονται δεν είναι πάντα ο κανόνας.

Είτε κάποια μανούλα θηλάσει, είτε δώσει ξένο γάλα, θα δει ότι κανένας τρόπος δεν είναι και τόσο απλός. Και στα δύο υπάρχουν και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Εμένα προσωπικά με βόλεψε σε κάποια πράγματα ο θηλασμός από την άποψη ότι , πέρα από ότι ήταν καλό για το μωρό μου, για μένα ήταν ανέξοδος και χωρίς να σηκώνομαι την νύχτα να αποστειρώνω μπιμπερό και να ετοιμάζω γάλα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μειονεκτούσε σε άλλα πράγματα. Η κάθε μία μητέρα πρέπει να ακούει την καρδιά της και να κάνει πράγματα που ταιριάζουν σε αυτήν. Πιστεύω πολύ ότι όταν η μαμά είναι χαρούμενη, τότε και το μωρό της είναι και αυτό χαρούμενο και ότι όταν μια μαμά δεν θηλάσει αυτό δεν την μειώνει σαν μητέρα. Καμία μητέρα δεν σημαίνει ότι θα αγαπάει το μωρό της λιγότερο επειδή αποφάσισε να μην το θηλάσει γιατί για παράδειγμα δεν άντεχε. Το θεωρώ εντελώς παρανοικό! Όλες μας θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και θα το κάνουμε αν ακούμε μόνο την καρδιά μας, χωρίς να αφήνουμε να μας βομβαρίζουνε με τύψεις του τύπου: "καλά δεν βλέπεις ότι το παιδί πεινάει? γιατί δεν του δίνεις συμπλήρωμα?" ή "μα είναι δυνατόν να δίνεις στο παιδί σου ξένο γάλα? δεν ξέρεις ότι είναι δηλητήριο?"

Παρόλο που θήλασα τόσους μήνες, δεν είμαι καμιά φανατική του θηλασμού. Ο φανατισμός, ότι και αν αφορά, θεωρώ ότι είναι καταστροφικός. Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και ζήστε την κάθε στιγμή χωρίς να προσθέτετε περισσότερο άγχος σε αυτό που ήδη υπάρχει και ειδικά όταν αφορά κάτι το οποίο δεν έχετε αντιμετωπίσει ακόμη.

Κι όσον αφορά για το αν θα πάρετε μπιμπερό? Αν είναι να νιώθετε πιο καλά έτσι και να μην αγχώνεστε γιατί να μην πάρετε? Αν είναι να θηλάσετε, θα θηλάσετε κι αν είναι να μην θηλάσετε πιστέψτε με δεν θα σας σταμάτήσει ένα μπιμπερό!

Αυτά τα...λίγα(!) από εμένα και με πολλή αγάπη...

Συμφωνω απολυτα και μπραβο σου που τα καταφερες. Μακαρι να το πετυχω εστω για 6 μηνες.Αν παλι οχι that's ok!

[LITTLE_STAR]

Καλημέρα σας! Είδα ότι γράφτηκαν πολλά για τον θηλασμό κι έτσι αποφάσισα να σας γράψω κι εγώ την εμπειρία μου μήπως και μπορέσω να βοηθήσω κάποια κοπέλα.

Καταρχήν, εγώ θήλασα 20 μήνες τον γιο μου, ώσπου είχα ένα ατύχημα και νοσηλεύτηκα για 10 ημέρες, οπότε και αποθήλασα "αναγκαστικά". Όταν έμεινα έγκυος, ποτέ δεν με απασχόλησε να ψάξω και να ενημερωθώ για τον θηλασμό, πράγμα που μου έκανε καλό γιατί έτσι δεν μπερδεύτηκα με τις τόσες απόψεις που υπήρχαν, από τις οποίες, ακόμη και τώρα που τυχαίνει να διαβάσω κάπου, τις θεωρώ ακραίες, είτε αφορούν την σίτιση με μπιμπερό, είτε τον αποκλειστικό θηλασμό. Είπα ότι αν μπορέσω, θα θηλάσω, όταν με ρώτησε ο γυναικολόγος μου, κι από τότε ποτέ δεν το ξαναέβαλα στο μυαλό μου.

Όταν γέννησα (ήταν με καισαρική) και μου έφεραν το μωρό λίγη ώρα μετά, αυθόρμητα το πήρα και το έβαλα στο στήθος και θήλασε κανονικότατα, χωρίς να υπάρχει κάποιος να μου δείξει. Θεωρώ ότι ήμουν τυχερή και δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα τη στιγμή εκείνη, γιατί αργότερα άκουγα για μανούλες που το στήθος τους ήταν έτσι που το μωρό δεν μπορούσε να θηλάσει καλά, άλλες που πονούσαν πολύ την ώρα του θηλασμού, σε άλλες πέτρωνε το στήθος κλπ. Ίσως αν αντιμετώπιζα κι εγώ σοβαρά προβλήματα να το σταματούσα.

Γύρισα σπίτι και θήλαζα χωρίς ωράριο και ναι μπορώ να πω ότι ταλαιπωρήθηκα γιατί όλο αυτό κράτησε 20 ολόκληρους μήνες. Και ναι, ο θηλασμός δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, γιατί υπήρξαν στιγμές (πολλές στιγμές!) που ένιωθα εγκλωβισμένη και πως δεν μπορούσα να πάω πουθενά. Το μόνο που δεν με πείραξε ήταν όμως ο βραδυνός ύπνος, γιατί κοιμόμουν μαζί με το μώρό και τις λίγες φορές που ξυπνούσε, το θήλαζα ξαπλωμένη και μισοκοιμισμένη και συνεχίζαμε τον ύπνο μας κανονικά. Όλα αυτά σας τα γράφω γιατί θέλω να αποδείξω ότι κάποια πράγματα που γράφονται δεν είναι πάντα ο κανόνας.

Είτε κάποια μανούλα θηλάσει, είτε δώσει ξένο γάλα, θα δει ότι κανένας τρόπος δεν είναι και τόσο απλός. Και στα δύο υπάρχουν και πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Εμένα προσωπικά με βόλεψε σε κάποια πράγματα ο θηλασμός από την άποψη ότι , πέρα από ότι ήταν καλό για το μωρό μου, για μένα ήταν ανέξοδος και χωρίς να σηκώνομαι την νύχτα να αποστειρώνω μπιμπερό και να ετοιμάζω γάλα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μειονεκτούσε σε άλλα πράγματα. Η κάθε μία μητέρα πρέπει να ακούει την καρδιά της και να κάνει πράγματα που ταιριάζουν σε αυτήν. Πιστεύω πολύ ότι όταν η μαμά είναι χαρούμενη, τότε και το μωρό της είναι και αυτό χαρούμενο και ότι όταν μια μαμά δεν θηλάσει αυτό δεν την μειώνει σαν μητέρα. Καμία μητέρα δεν σημαίνει ότι θα αγαπάει το μωρό της λιγότερο επειδή αποφάσισε να μην το θηλάσει γιατί για παράδειγμα δεν άντεχε. Το θεωρώ εντελώς παρανοικό! Όλες μας θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας και θα το κάνουμε αν ακούμε μόνο την καρδιά μας, χωρίς να αφήνουμε να μας βομβαρίζουνε με τύψεις του τύπου: "καλά δεν βλέπεις ότι το παιδί πεινάει? γιατί δεν του δίνεις συμπλήρωμα?" ή "μα είναι δυνατόν να δίνεις στο παιδί σου ξένο γάλα? δεν ξέρεις ότι είναι δηλητήριο?"

Παρόλο που θήλασα τόσους μήνες, δεν είμαι καμιά φανατική του θηλασμού. Ο φανατισμός, ότι και αν αφορά, θεωρώ ότι είναι καταστροφικός. Αφήστε τον εαυτό σας ελεύθερο και ζήστε την κάθε στιγμή χωρίς να προσθέτετε περισσότερο άγχος σε αυτό που ήδη υπάρχει και ειδικά όταν αφορά κάτι το οποίο δεν έχετε αντιμετωπίσει ακόμη.

Κι όσον αφορά για το αν θα πάρετε μπιμπερό? Αν είναι να νιώθετε πιο καλά έτσι και να μην αγχώνεστε γιατί να μην πάρετε? Αν είναι να θηλάσετε, θα θηλάσετε κι αν είναι να μην θηλάσετε πιστέψτε με δεν θα σας σταμάτήσει ένα μπιμπερό!

Αυτά τα...λίγα(!) από εμένα και με πολλή αγάπη...

Πολυ χαιρομαι που εχει αυτες τις αποψεις μια μανουλα που θηλασε για τοσο μεγαλο χρονικο διαστημα και δεν εγινε ταλιμπαν του θηλασμου!! Συγχαρητηρια και απο μενα!μια ερωτηση μονο, για το πρακτικο του πραγματος.Σχετικα με αυτα που γραφεις και στο εκανα με εντονα γραμματα.Οταν λες ενιωθες εγκλωβισμενη και δεν μπορουσες να πας πουθενα, τι εννοες?Οτι επρεπε να το εχεις πανω σου συνεχως διοτι αλλιως εκλαιγε?Πχ ενα σινεμα, μια βραδινη εξοδο, εναν γαμο, ηταν δυσκολο να τα πας?Στα λεω διοτι και εγω, οκ, δεν σκεφτομαι να αρχισω να σουλατσαρω απο τον 1ο μηνα ( μη με περασετε καμια σουρτουκω ) αλλα θελω οταν το μωρο θα ειναι 3-4 μηνων να μπορω να λειψω ενα 2ωρο-3ωρο η το καλοκαιρι πχ εχω γαμο και δεν μπορω να μην παω, ειναι η κουμπαρουλα μου!Θα πρεπει η να κουβαλαω μαζι το μωρο η να μην παω, διοτι θα θελει να ειναι συνεχεια πανω μου? Οσο για τον βραδινο υπνο, επειδη πρωτα ο Θεος το μωρο θα παει στο δωματιο του οταν πια δεν θα χωραει στην καλαθουνα , θα χασω τελειως τον βραδινο υπνο μου, μιας και δεν θα κοιμαται διπλα μου? Να υποθεσω ο υπνος σου διακοπτοταν οταν μετα τον θηλασμο το αλλαζες πανα,σωστα?