Μανουλες Δεκεμβριου 2014!!!

[peka]

Θα σας πω την δική μου εμπειρία από την επισκληρίδιο που είχα με την αποβολή πριν 2 χρόνια χωρίς όμως να θέλω να επηρρεάσω καμία σας!

Θεωρώ ότι κάθε οργανισμός είναι μοναδικός και αντιδρά διαφορετικά στις ωδίνες της γέννας.

Εμένα μου πέρασαν την σύριγγα για την επισκληρίδιο το πρωί που είχα πάει, έκαναν τεστ με λίγο φάρμακο ότι είχε τοποθετηθεί καλά δηλ. ένιωσα να διαπερνάει την σπονδυλική μου στήλη κάτι σαν παγωμένο νερό σκεφτείτε και με άφησαν. Το μόνο κακό είναι ότι δεν επιτρέπεται να κουνιέσαι πάνω στο κρεβάτι για να μην μετακινηθεί η σύριγγα. Επειδή εκείνη την ώρα δεν είχα πόνους ακόμη η διαδικασία αυτή δεν ήταν επίπονη ούτε κατάλαβα κάτι να με πονάει. Απλά με είχαν κουλουριασμένη μέχρι να βάλουν την σύριγγα για να τεντώσει η ραχοκοκκαλιά.

Τώρα όταν άρχισαν οι πρώτοι πόνοι γύρω στις 1-2 το μεσημέρι ήταν ακόμη ανεκτοί και δεν ζήτησα να βάλουν φάρμακο στην επισκληρίδιο. Γύρω στις 5 λοιπόν οι πόνοι αυξάνονταν και πλέον βάλαμε την πρώτη δόση. Σε περίπου μισή ώρα δεν ένιωθα από την μέση και κάτω τίποτα και φυσικά ούτε καν πόνους. Γύρω στις 10 το βράδι όμως και ενώ είχα πάρει και δεύτερη δόση για την επισκληρίδιο ξεκίνησε ο τοκετός, ο οποίος δεν χρειαζόταν και μεγάλη διαστολή επειδή το έμβρυο ήταν περίπου 19 εβδομάδων. Αν θυμάμαι καλά ήθελαν διαστολή 5 περίπου για να βγει δηλ. τη μισή απ' ότι χρειαζόμαστε πλέον για φυσιολογική τελειόμηνη γέννα. Ο πόνος που ένιωσα εκείνη την ώρα (τελείωνε η επίδραση της 2ης δόσης και έπρεπε να βάλουμε 3η δόση) δεν περιγράφεται! Κόντεψα να τιναχτώ στο ταβάνι! Επαναλαμβάνω ότι αυτό ήταν κάτι που ένιωσα εγώ και δεν σημαίνει ότι όλες θα νιώσουμε το ίδιο!!! Αμέσως με πήραν στην αίθουσα τοκετών και ανέβηκε η αναισθησιολόγος στο δωμάτιο πριν με μεταφέρουν και μου έκανε την 3η δόση στο ασανσέρ παρακαλώ! Αμέσως ο πόνος πέρασε αφού πλεον με είχε πιάσει η δόση (ίσως να έβαλε και περισσότερη). Επειδή είχα πλήρως τις αισθήσεις μου να σας πω ότι αντιλαμβανόμουν τα πάντα φυσικά και συνεργαζόμουν άψογα με την μαία. Και όταν ήταν να σπρώξω, έσπρωξα κανονικά χωρίς όμως να νιώθω ότι το κάνω λόγω της επισκληριδίου.

Οι μαίες φωνάζουν γενικά για την επισκληρίδιο διότι θεωρούν ότι οι γυναίκες επειδή δεν πονούν δεν ξέρουν και πότε να σπρώξουν. Αν όμως η μαία εκείνη την ώρα σου λέει πότε πρέπει να σπρώξεις το κάνεις και δεν υπάρχει πρόβλημα.

Αυτή είναι η δική μου εμπειρία με την επισκληρίδιο και από παρενέργειες μετά δεν είχα τίποτα ούτε πόνο στη μέση ούτε πονοκέφαλο ούτε τίποτα. Μετά από 2-3 ώρες από την τελευταία δόση άρχισαν τα πόδια μου να ξεμουδιάζουν και να τα νιώθω και πάλι.

Και γω για φυσιολογικά πάμε για να γεννήσουμε εκτός απροόπτου αλλά με τον πόνο που ένιωσα δε νομίζω να μην κάνω επισκληρίδιο και πάλι. Προς τα εκεί τείνω έχοντας ήδη διαμορφώσει προσωπική άποψη μέσα από την εμπειρία που έζησα.

Αυτά τα ολίγα και πάλι ελπίζω να μην επηρρεάσω καμιά σας και με έναν πόνο που λένε για όλες μας!

[Kidenio]

Risoto Πολυ παραστατικό το άρθρο! Πραγματικά διαβάστε το οπωσδήποτε!

[risoto]

Kidenio σου έχω στείλει pm.

[Kidenio]

Πάντως Risoto σκέψου το καλα πριν δεχτείς όλες μαζί τις επισκέψεις ταυτόχρονα. Οι μερες μετα τη γέννα στο σπιτι ειναι περιοδος προσαρμογής για όλους: παιδι μαμα κ μπαμπά. Κ όπως την έζησα εγω αυτή την περίοδο, ειναι αρκετά δύσκολη απο μονη της. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ κ κάποιον άλλο στο σπιτι μας εκείνη την περίοδο... Δεν υπάρχει άλλη λύση; Συζητήσες τις ανησυχίες σου με τον άντρα σου; Εκείνος τι λέει; Συγγνώμη αν παρεμβαίνω κ αν γίνομαι αδιάκριτη. Απλα ζοριζομαι κ μόνο διαβάζοντας όσα γράφεις κ το άρθρο απο κάτω... Ελπίζω να βρειτε την καλύτερη λύση για εσάς πρώτα κ το μωρό σας.

[risoto]

Kidenio τι να σου λέω τώρα! Δυστυχώς, όπως προείπα, είμαι άνθρωπος που θέλω να είναι όλοι γύρω μου ευχαριστημένοι και αν δεν είναι, τουλάχιστον να μην είμαι εγώ η αιτία που δεν είναι. Την ταινία Yes Man την έχεις δει; Ιδού λοιπόν μια Yes Woman.

Σαν άνθρωπος που έχει αρκετές ανησυχίες, οφείλω να ομολογήσω ότι σκέφτομαι διάφορα. Πες ότι όλα πάνε καλά και έρχονται. Θα νιώθω ότι πρέπει να τους διασκεδάσω όλους. Ότι θα πρέπει να "χάσω" χρόνο από το δέσιμο με το μωρό, για να μπορέσουν όλοι να το χαρούν. Άλλωστε γι' αυτό έρχονται.

Τι γίνεται όμως αν κάτι πάει στραβά; Και δε σου λέω εγώ στραβά τύπου το μωρό παραμένει για μέρες στην εντατική. Έστω ότι εγώ παθαίνω επιλόχεια κατάθλιψη και δεν την παλεύω καθόλου. Τι γίνεται τότε; Πες ότι το μωρό έχει τους χειρότερους κολικούς και δε μπορεί να ηρεμήσει με τίποτα. Τι κάνουμε; Είναι όλα ενδεχόμενα απολύτως πιθανά. Σκέψου πόσα γιατροσόφια θα ακούσω. Σκέψου πόσες συμβουλές. Και σκέψου πόση πίεση θα φάω. Θα προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο για το μωρό, χωρίς ταυτόχρονα να μπορώ να είμαι 100% άνετη, διότι θα πρέπει να σκέφτομαι και τους "καλεσμένους" μου.

Πραγματικά, νομίζω ότι ακούγομαι αχάριστη όταν λέω ότι θέλω χρόνο με την οικογένειά μου. Εγώ, ο άντρας μου και το μωρό μας. Παλιά μέναν 5 οικογένειες σε 3 δωμάτια και κάναν και μωρά. Εγώ θα έχω πρόβλημα; Αλλά το ότι η λογική ή η ιστορία έχουν άλλη άποψη, δε βοηθάει καθόλου τα δικά μου συναισθήματα.

Και φυσικά δεν υπάρχει ουδεμία πιθανότητα να αποφύγω τις επισκέψεις. Καμία μα καμία όμως. Και σκέφτομαι μήπως να έρθουν όσοι είναι να έρθουν μια και καλή και μετά να μείνω μόνη μου.

Ο άντρας μου; Με καταλαβαίνει, αλλά τι βγαίνει; Τα εισιτήρια έχουν κοπεί και οι αποφάσεις έχουν παρθεί. Και ποια είμαι εγώ να τους πληγώσω; Σκέφτομαι ότι αν αντιδράσω, απλώς θα χαλάσω τη σχέση μου με όλους. Και δε φταίει σε τίποτα ούτε το παιδί ούτε ο άντρας μου.

[Marigula]

Επειδη στο πισω μέρος του μυαλου μου ειχα το συστημα που εχει η κλινικη μου και γενικα στην Κυπρο, δεν διευκρινησα κατι.

Οταν λεμε μαιευτηριο εννοούμε την αίθουσα τοκετου.

Εδώ υπάρχει και το δωμάτιο ωδίνων και το δωματιο που θα μεινεις.

Η διαδικασια που ακολουθειτε ειναι δωματιο ωδινων που σε αφησουν εκει μεχρι να εισαι ετοιμη για την γεννα. Εκει υπαρχει ο υπερηχος που παρακολουθειτε η καρδουλα του μωρου συνέχεια, και αλλα μηχανηματα που ισως χρειαστουν ειτε για σενα ειτε το μωρο, κατα τις οδίνες. Απο εκει φευγεις και πας ειτε στην αιθουσα τοκετου για φυσιολογικο τοκετο ειτε στο χειρουργειο για καισαρική. Από εκει βγαινεις και πας στο δωματιο σου.

Ο ρόλος της μαμα σου, της φιλης σου ή της αδερφης σου που εχεις εμπιστοσυνη να ειναι μαζι με τον συζηγο σου αρχιζει και τελειωνει στο δωματιο ωδινών. Στην αιθουσα τοκετου οπου θα ακολουθήσει η διαδικασια τοκετου, ο μονος που εχει θέση διπλα σου ειναι ο αντρας σου και μόνο αυτος.

Στο δωματιο ωδίνων μπορεις να εχεις μεχρι και 3 ατομα, αλλά μας τονισα πως τα καλυτερα ατομα για στηριξη σου ειναι η μαμα σου και ο αντρας σου. Στην αιθουσα τοκετου ή πας μονη σου ή με τον αντρα σου. Εξαρτατε με το πως νιωθεις εσύ η ιδια και ποσο ο αντρας σου ειναι σε θεση να παρακολουθήσει την διαδικασια και να σε στηριξει. Υπάρχουν περιπτωση αναφερθηκε που ο αντρας ενω εδειχνε δυνατος στο τελος δεν αντεχει ειτε θα λιποθυμησει ειτε απλα ζητα και φυγει.

Δεν ειναι τοσο απλο για ενα αντρα να παρακολουθηση την διαδικασια της γεννας. Απλα τονισε στους αντρες που ήταν παρων αν νιωθουν οτι δεν αντεχουν θα ήταν καλυτερα να αποχωρήσουν πριν την λιποθυμία για να μην αναγκαστει νοσοκομα να συνεφερει τον συζηγο την ώρα που θα χρειαζετε η βοηθεια της στην γεννα.

Εκει αν θελεις μπορει να μπει η μαμα σου ή φιλη σου ή η αδερφη σου. Το οποιο θα το αναφερεις απο πριν για της επιτραπει η εισοδος αλλιως δεν μπαινει κανεις εκτος αποτο συζηγο.

Σε καμία περιπτωση δεν θα τον αποξενώσης, σε καμια περιπτωση δεν θα τον βαλεις κατω απο την μαμα σου γιατι θα υπαρχουν αλλες επιπτωσεις στο μεγαλωμα του παιδιου μετα.

Επίσης κατι που κρατα η δικια μου κλινικη και μας ειπαν αν θελουμε μπορουμε να το ζητησουμε, ειναι στο τελος του πρωτου θυλασμου, ισως και πιο νωρις αν η γυναικα ειναι σε θεση και εννοειτε και το μωρο, μας δινουν

λιγη ωρα στο δωματιο, σαν οικογενεια. Δηλαδη γυναικα αντρας και μωρο. Να νιωσει λεει το ζευγαρι πλεον σαν οικογενεια. Μαλιστα με κλειδωμενη την πορτα και κατεβασμένη την κουρτινα. Κανεις δεν επεμβαινει σε αυτη την στιγμή κανεις δεν μπαινει στο δωματιο περα του ζευγαριου. Ούτε νοσοκομα ουτε γιατρος, ούτε συγγενης ούτε ο Θεος ο ιδιος που λέμε. Αυτο μας αρεσε παρα πολύ και ειπαμε με τον συζηγο μου ότι θα το ζητησουμε, αφου εδω υπαρχει η κακια για μενα συνηθεια να τρεχουν ολοι να δουν το μωρο να μην σε αφηνουν να ηρεμησεις. Μπορει σε μια μερα να περασουν απο το δωματιο για να σου ευχηθουν το μισο συγγενολόι. Κακο συνηθειο για μένα αλλα δυστηχως ετσι ειναι η κοινωνία μας.

Και εδω ειναι αλλο κακο που εσυ πρεπει να εχεις και κεραστικο να κερασεις για το καλο, να σχολιαστει τι δωρο εφερε ο συζηγος στην γυναικα του, αν της πηρε λουλουδια, δακτυλιδι, ταξιδι στην χουνολουλου κτλ. Να γεμιζουν το δωματιο με μπαλονια, λουλουδια και οτι αλλο φανταστεις. Να φωναζουν οι νοσοκομες πως απαγορευονται τα φυτα με το χωμα και να τρεχουν να τα βγαλουν στο διαδρομο. Να μπαινει ο γιατρος να σε δει πως εισαι και να μην εχει χωρο απο τα μπαλονια και ο αντρας σου να αναγκαζετε να τα βγαλει στο διαδρομο που στην συνεχεια θα ακους ενα μπαμ-μπουμπ που αρχιζουν και σκανε. Και εσυ να θελεις να περασεις λιγες στιγμές ηρεμίας με τον αντρα σου. Και ελα να εισαι σε δικλινο δωματιο οπου θα μαζευτουν οι δικοι σου και οι δικοι της διπλανης κοπελα και σε καμια στιγμή να εχει πανω απο 20 ατομα το δωματιο. (γι αυτο και εμεις επιλεξαμε μονοκλινο και ας εχει 20 ευρω περισσοτερο το βραδυ) Δυστηχως αυτο γινετε εδω και δεν μπορεις να το αποτρεψεις.

Αυτά εννοούσα πιο πάνω και εννοειτε και ο γιατρος εψες.

[Liza0]

Peka δεν ήξερα οτι είχες αποβολή μπράβο στη δύναμη σου να το περάσεις όλο αυτο. Αν δεν ειμαι αδιάκριτη και εχεις ορεξη να απαντησεις τι έπαθε το παιδι; Επειδη ήσουν σε μεγαλη εβδομάδα.

Zoubik ωραια που ο γιατρός σου ηταν πιο συζητησιμος. Διαβάζοντας την ιστορία της Peka θυμήθηκα τη θεία μου δυστυχώς ειχε 6-7 (δεν θυμαμαι)αποβολές και εχει γεννήσει κανονικα ολα τα παιδιά μακάρι τότε ο γιατρός της να ηταν ο δικός σου θα ειχε βρει τι ειχε ιςως νωρίτερα. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν , γιατι ειχε κανει μετα απο την πρωτη αποβολή ενα παιδι. Ειναι μερικοί γιατροί που τα ψάχνουν ολα.

Εγω δεν θελω ούτε την πεθερα μου ούτε την μαμα μου. Και οι δυο κάνουν την ίδια δουλεια νοσοκόμες βέβαια η πεθερα μου εχει παρει σύνταξη. Η μαμα μου ξερω οτι μπορει να εχει δει ενα σωρό περιστατικά και εχει βρεθεί σε πολλές καισαρικές αλλα δεν την θελω. Δεβ το λεω με κακιά απλα θελω μονο τον αντρα μου. Αυτος στεναχωριεται οταν δεν νιωθω καλα αυτος με βοηθάει με καποιες δουλειές στο σπιτι τωρα με την εγκυμοσύνη όπως το περνάω εγω το περναει και αυτος και θεωρώ οτι εμεις αποφασίσαμε να κάνουμε παιδι μαζι πρεπει να το ζήσουμε. Και σε εμένα οι γονεις μου μένουν μακρια και θα έρθουν φανταζομαθ ομως οτι δεν θα μείνουν πολυ.Να πανε ολα καλα πρώτα αυτο που θα φοβάμαι ειναι μέχρι να πέσει ο όφαλος εχω δει πως το κανεις μπάνιο και το ντύνεις για να μην υπαρχει πρόβλημα αλλα αυτο κυρίως με φοβίζει.

[risoto]

Marigula δεν ήθελα να σου πάω κόντρα. Ξέρω ότι κάθε μέρος έχει τις δικές του συνήθειες και τα δικά του standards. Μεταξύ μας, ούτε και που θα ήθελα να είμαι στη θέση σου και να πρέπει να δεχτώ ολόκληρο το σόι με το που μπω στο δωμάτιο και να τους έχω και κεράσματα. Δε συζητάω καν για τα δώρα και για όλα τα άλλα.

Πριν κάποια χρόνια (προ αποβολών εποχή) έλεγα ότι προτιμώ να είμαι με τη μαμά μου ή την αδερφή μου στη γέννα. Από τότε λοιπόν προέκυψαν 3 εγκυμοσύνες. Οι 2 πρώτες ήταν αποβολές. Η πρώτη (η οποία με τραυμάτισε ψυχικά όσο δεν περιγράφουν τα λόγια) κατέληξε σε απόξεση. Η αποβολή αυτή προέκυψε ημέρα Χριστουγέννων και μη στα περιγράφω, πήγαμε για απόξεση αρχές Ιανουαρίου. Όλο αυτό το διάστημα βρισκόμασταν στα πεθερικά. Δε φαντάζεσαι πόσο ήθελα να είμαι σπίτι μου, μόνο εγώ κι ο άντρας μου. Να έχω τη γιατρό μου. Να επιστρέψω σπίτι μου. Αλλά ο άντρας μου επέμεινε να καθήσουμε εκεί. Γιορτές βλέπεις. Άλλωστε θα μας βοηθούσαν οι γονείς του.

Όταν πια η διαδικασία της αποβολής είχε ξεκινήσει, χωρίς όμως να αποβάλλεται ουσιαστικά ο σάκος, έπρεπε να πάμε νοσοκομείο. Εγώ για ώρες ολόκληρες έχανα αίμα. Θρόμβους ολόκληρους. Σα ροδάκινα μεγάλους. Πήγα στο νοσοκομείο με τον άντρα μου και τα πεθερικά μου. Σε ξένο τόπο. Με ξένους ανθρώπους. Δε μπορείς ούτε να διανοηθείς πόσο μόνη ένιωσα. Μετά από πληθώρα εξετάσεων (επίπονων, γιατί κανείς δε νοιάζεται αν εσύ έχασες το παιδί σου και φοβάσαι πολύ) έπρεπε να μπω χειρουργείο.

Μέχρι τότε έχανα αίμα. Και ο άντρας μου πήγε με τον πατέρα του στο σπίτι για να φέρουν τα πράγματά μου. Από τη βαλίτσα στην οποία είχα βάλει σε ειδική σακούλα τα άπλυτα εσώρουχά μου. Ο άντρας μου με τον πατέρα του. Και πάνω στον πανικό του άντρα μου μήπως με χάσει, ο πεθερός για να βοηθήσει είδε τι είχε η σακούλα. Και με παίρναν τηλέφωνο να με ρωτήσουν τι θέλω να φέρουν. Κι εγώ έτρεμα από την απώλεια αίματος.

Ήμουν στο νοσοκομείο εγώ και η πεθερά μου. Ετοιμαζόμουν για χειρουργείο. Αίματα τρέχαν παντού. Με βοήθησε η πεθερά μου, δε μπορώ να πω. Αλλά ήμουν μόνη σε ξένο τόπο με ξένους ανθρώπους. Όταν ήρθε ο άντρας μου πριν με πάρουν για την επέμβαση και είδε πόσο αίμα έχασα κόντεψε να πάθει. Το κρεβάτι ήταν λες και είχε γίνει δολοφονία.

Με πήραν και με πήγαν για την εγχείρηση. Πρέπει να έλειπα καμιά ώρα σύνολο. Ο άντρας μου είχε τη στήριξη των γονιών του. Κι εγώ ήμουν μόνη μου. Μπήκα βγήκα όλα τελειώσαν. Με πήγαν στο δωμάτιο. Και ξαφνικά ήρθαν ο άντρας μου με τα πεθερικά μου. Κι εγώ ήμουν σε φάση τριαλαρί τριαλαρό από τη νάρκωση.

Βγήκα από το νοσοκομείο και έπρεπε να γυρίσουμε πίσω, γιατί έπρεπε να πάω στη δουλειά. Μια μέρα μετά την εγχείρηση. Και πήγα. Και δεν έχω ζήσει τίποτα πιο δύσκολο στη ζωή μου. Ότι αξιοπρέπεια είχα μου έφυγε. Ένιωθα μόνη και προδωμένη από τον ίδιο μου τον εαυτό. Πάνε τόσα χρόνια κι ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για να τονίσω 2 πράγματα. Ένα ότι μετά από αυτό δέθηκα περισσότερο με τον άντρα μου. Ήταν ο μόνος που είχα ουσιαστικά. Όλοι οι άλλοι ήταν ξένοι. Και δεύτερο, ότι δε θέλω να περάσω καμιά άλλη ιστορία με κανέναν. Με τα πεθερικά μου όσο κι αν με προσέξαν ένιωσα μόνη και έρημη. Αλλά δε θα ήθελα με τίποτα να το ζήσω με τους δικούς μου. Δε θα ήθελα να τρομάξουν με όλο αυτό που πέρασα.

Ξέρω ότι στη γέννα, όπως κι αν εξελιχθεί, θα είμαι εγώ κι ο άντρας μου. Μόνοι μας. Και μαζί θα είμαστε όλος ο κόσμος. Θα με βοηθάει και θα τον βοηθάω. Και μαζί θα βγάλουμε τη μικρή μας. Κανείς άλλος δε χωράει. Γιατί όσοι δεν είναι γονείς μου και αδέρφια μου είναι ξένοι, και όσοι είναι γονείς και αδέρφια μου δε θέλω να με δουν να πονάω. Γιατί δεν υπάρχει περιθώριο να σκεφτώ κανέναν άλλο εκείνη την ώρα εκτός από το παιδί μου, τον εαυτό μου και τον άντρα μου. Κανέναν εκτός από την οικογένειά μας.

Και αν δεν αντέξει(για να ελαφρύνω λίγο το κλίμα) όλοι οι γιατροί και οι νοσοκόμες, απλώς να τον σπρώξουν πιο πέρα. Η γυναίκα και η γέννα είναι πολύ πιο σημαντικές από τον λιπόθυμο κύριο. Δεν έχω ακούσει κανέναν να ασχολείται με τους λιγόψυχους εκείνη την ώρα.

[Μαριάννα85]

Καλημέρα!!

risoto πόσο επώδυνη εμπειρία.. Δεν φεύγει εύκολα ο πόνος της ψυχής. Τέτοιες καταστάσεις δένουν το ζευγάρι, ολοι οι άλλοι είναι απλά θεατές. Ημουν τυχερή γιατι δεν έζησα την απώλεια -δοξάζω το Θεό- όμως οι άσχημες σκέψεις, η αβεβαιότητα του τί θα ξημερώσει και ο πόνος μέσα μας κράτησε για 1 μήνα όταν γέννησα το πρωτο μου παιδάκι και ήταν στη ΜΕΝΝ τον πρωτο μήνα της ζωής του με το να λένε οι γιατροι θα δουμε πως θα παμε και τα κλασσικά μισόλογα.. Περασαν οι ασχημες μέρες αλλα πάντα θα τις θυμόμαστε δε γίνεται αλλιώς!!...

Κατα τα άλλα ήρθε η ώρα και λέμε και εμεις την αλλη εβδομάδα να ψωνισουμε κάποια πράγματα μιας και τα "βαριά" κουνια, καροτσι κλπ τα έχω απο το πρώτο.

[Liza0]

Risotto δεν εχω περάσει τέτοια εμπειρια ξερω οτι δεν μπορω να σε καταλάβω 100% αλλα πραγματικα καταλαβαίνω αυτο που λες για τους ξένους. Δεν μπορεις σίγουρα μπροστα στα πεθερικά να κλάψεις να ξέσπασεις εγω δεν θα μπορούσα ούτε στους δικούς μου γιατι δεν θα ήθελα να τους στεναχωρήσω μονο στον αντρα μου θα έδειχνα ποσο πονάω αλλα και εκει θα κρύβομουν γιατι ξερω οτι θα πονούσε και αυτος. Αυτο που όπως είπες κράτησες ειναι οτι δεθήκατε με τον αντρα σου. Θαυμάζω τον θείο μου που στάθηκε στην αδερφη της μαμα μου περνάνε και αυτοί το ίδιο δύσκολα γιατι πέρα απο τον πόνο τους πρεπει να μας στηρίξουν.

Μαριγούλα ποσο χρόνων ειναι το παιδάκι μου; Να σου ζήσει δεν ήξερα οτι είχες και αλλο παιδάκι! Χθες χάζευα τα site πολυ πρότεινε μια κοπέλα στη σελίδα 26 ειχε τοςο αστεία φορμάκια και φτηνά ειχε για αγοράκι φορμάκι κουστουμάκι ηταν απίστευτο!

[zoubik]

σας διαβάζω βρε κορίτσια, καινιώθω άσχημα που σας πρήζω με τις βλακείες που με απασχολούν.

Συγχαρητήρια σε όλες όσες είχατε τραυματικές εμπειρίες κ δεν το βάλατε κάτω, και υπόσχομαι να μην σας ξαναπρήξω με τις βλακείες μου.

Για μένα είναι πολύ χρήσιμο αυτό το forum και μαθαίνω πολλά από αυτά που περιγράφετε.peka μην ανησυχείς, εγώ τουλάχιστον την είχα στο μυαλό μου σαν ενδεχόμενο την εμπειρία που μας περιέγραψες.

[kiki1986]

liza poioa selida xazeues sto site???? den briskw kati....a h marianna exei k allo paidaki oxi h marigoula

[kiki1986]

xtes phgame sto giatro....phgame 1500 grammaria...mas eipe gia doppler na pame arxes noembriou!!!!

[Liza0]

Ο καθένας γίνεται δυνατότερος από τις εμπειρίες του, δεν νομίζω να πρίζεις κανέναν ζουμπικ. Και κάθε μια θεωρεί κάποια πραγματα σημαντικά και κάποια όχι. Και εμένα με βοηθάει πολύ αυτό το forum!

Κικη δίκιο είχες λάθος είδα. σε αυτή τη σελίδα http://parentscafe.gr/showthread.php?t=24940&page=26 η koutsouni22 είχε προτείνει 3 σελίδες μια για πάνες και άλλες δύο για ρούχα κάπου στη μέση θα βρεις το σχόλιο της. Μεγαλώνετε και εσείς εγώ θα πάω για την Παρασκευή στις 24 για το doppler.

[kiki1986]

ax mpravo plisiazoun oi meres....k egw perimenw na ton dw to noembrh gt o yperixos tou giatrou mou den einai toso sugxronos....

mou efere h kouniada mou ta rouxalakia kai ta eplina shmera me ariel baby......den yparxei poso wraia murizoun.... to proderm pou eplina kati sentonakia pou eixa den mirizei tpt!!!!