Μανουλες Δεκεμβριου 2014!!!

[kiki1986]

liza mhn se anisixei....emena o dikos mou kouniete astamatita edw kai 1 mhna toulaxiston...mono otan me parei o upnos stamataei kai ksana mana otan ksupnisw....kamia wra ante 2 to mesimeri stamataei kai ante pali....afou rwtisa to giatro yparxei kapoio problima....exei themata uperkinitikotitas???kai gelouse.... eipa sto antra mou tis proales ...o gis sou tha genithei me maurous kuklous apo thn aupnia.....

[Liza0]

Κικής το μικρό το εχω αποκλείσει μάλλον γιατι και εγω σκέφτηκα οτι σε ενα 1 χρόνο δεν θα μπαίνει. Η μικρούλα που πρόσεχα το χρησιμοποίησε για 6 μηνες γιατι ηταν μεγαλο μωρακι δηλαδή ποτε δεν ηταν το παιδι που το κρατάς και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Με καθυσηχασες πολυ, γιατι χθες το βράδυ δεν ηρεμούσε και άντρας μου με το δικιο του με μάλωσε που ολο διαβάζω και ανχωνομαι γιαυτο ο μικρος το βράδυ δεν ηρεμούσε. Ξερω οτι ειχε δικιο και θα προσπαθήσω να ειμαι πιο ήρεμη.

[risoto]

Κορίτσια την καλημέρα μου.

Να σας ενημερώσω για κάτι και κάντε ότι σας φωτίσει ο Θεός. Στο μαιευτήριο μην τρέξετε από την πρώτη σύσπαση. Ισχύει ειδικά για τις πρωτοτόκες. Θα ξεκινήσετε με ηρεμία από το σπίτι όταν οι συσπάσεις είναι 5-1-1. Δηλαδή κάθε 5 λεπτά, διαρκούν 1 λεπτό και όλο αυτό συμβαίνει για 1 ώρα. Αν σπάσουν τα νερά εντωμεταξύ, καλέστε εννοείται το γυναικολόγο και θα σας πει κι αυτός τι κάνετε. Εκεί πάτε πολύ πιο γρήγορα. Αν απλώς έχετε συσπάσεις θα κρατήσετε το 5-1-1. Κι αυτό γιατί; Γιατί ο πρώτος τοκετός δεν εξελίσσεται τόσο γρήγορα όπως στις ταινίες. Όσο πιο νωρίς πάτε στο μαιευτήριο, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες παρεμβάσεων. Και έρχομαι τώρα στο εξής.

Liza0 η γνώμη μου για την επισκληρίδιο είναι καθρά αυτό. Γνώμη μου. Σέβομαι την απόφαση της καθεμιάς. Είναι μια μέθοδος αναλγησίας και αναισθησίας. Ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, η δόση παίζει και το φάρμακο. Μπορούμε δηλαδή να έχουμε κάτι σαν παυσίπονο ή κάτι που να μη νιώθουμε το σώμα μας. Δυστυχώς τα πράγματα στην Ελλάδα είναι κάπως δυσοίωνα και όταν λέμε επισκληρίδιο το μόνο που γίνεται είναι αναισθησία. Πάμπολλες έρευνες έχουν δείξει ότι η κίνηση και η αλλαγή στάσεων κατά τον τοκετό βοηθάει πολύ στην ομαλή εξέλιξή του. Με την αναισθησία είσαι απλά ξαπλωμένη, καλωδιωμένη φουλ και είσαι στο έλεος των γιατρών και των μαίων.

Κάτι που ισχύει γενικά. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες ενδύκνειται η επισκληρίδιος. Αν υπάρχει προεκλαμψία ή κάποιο καρδιοαναπνευστικό πρόβλημα της μητέρας. Για να σας φέρω παράδειγμα το είπα. Σε αυτές τις περιπτώσεις γίνεται για να μην ταλαιπωρηθεί και πιεστεί η μητέρα καθόλου. Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες αντενδείκνυται. Ας πούμε αντιπηκτική αγωγή ή πρόβλημα πήξης στο αίμα, πρόβλημα στη σπονδυλική στήλη (όχι όμως δισκοπάθειες και δισκοκήλες) κα.

Αν η ένδειξη για επισκληρίδιο είναι μόνο η θέληση της μητέρας για αναλγησία/αναισθησία, τότε μπαίνουμε σε άλλο τεραίν. Όσο δεν έχουμε επισκληρίδιο(ψάξτε βιντεάκι να δείτε πώς γίνεται) τόσο μπορούμε να αποφύγουμε άλλες παρεμβάσεις στον τοκετό. Και τι εννοώ;

Σε ένα φυσιολογικό τοκετό, ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να έχουμε ορό. Είναι απαράδεκτο να μας το επιβάλλουν μόνο και μόνο για να λένε ότι έχουν έτοιμη φλέβα σε περίπτωση που γίνει κάτι. Είναι τόσο εκπαιδευμένοι όλοι στο να περνάνε φλεβοκαθετήρα που δεν θα πάρει πάνω από 5 δευτερόλεπτα. Αν επιμένουν και σας πρήξουν το συκώτι ζητήστε να σας περάσουν απλώς φλεβοκαθετήρα, αλλά όχι ορό. Κι αυτό, γιατί είναι πολύ εύκολο στον ορό να σας βάλουν και κάτι άλλο.

Αν κάνουμε επισκληρίδιο, μας έχουν μόνιμα ξαπλωμένες (εδώ στο Ελλάντα) γιατί όπως σας είπα δεν παίζει το ενδεχόμενο αναλγησίας, αλλά αναισθησίας. Σε αυτήν την περίπτωση είμαστε αναγκαστικά συνδεδεμένες με ορό και όχι μόνο. Επειδή δε νιώθουμε τίποτα κάτω, δε μπορούμε να νιώσουμε και ότι κατουριόμαστε. Οπότε και δεν αδειάζουμε την κύστη μας. Άρα μας βάζουν καθετήρα για να αδειάζει η κύστη. Μάνι μάνι είμαστε στις 2 παρεμβάσεις και ακόμα δεν ξεκινήσαμε...

Στην περίοδο ξάπλας λοιπόν, μας έχουν συνδεδεμένες με καρδιοτοκογράφο. Οπότε όλη την ώρα έχουμε εικόνα των παλμών του μωρού. Καλό θα μου πείτε. Από τη μία, ναι. Αλλά η παραμικρή αλοίωση των παλμών χτυπάει καμπανάκι για την επόμενη παρέμβαση που είναι είτε η οκυτοκύνη είτε κατευθείαν καισαρική. Σε ένα φυσιολογικό τοκετό χωρίς επισκληρίδιο ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να είμαστε συνδεδεμένες με καρδιοτοκογράφο μόνιμα. Ελέγχουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα τους παλμούς του μωρού και δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Η επισκληρίδιος κρατάει 2 ώρες. Μετά το πέρας αυτών των 2 ωρών ανανεώνουν το φάρμακο. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές η επισκληρίδιος καθυστερεί την εξέλιξη του τοκετού. Και αλλοιώνει τους παλμούς του μωρού. Οπότε λόγω καθυστέρησης, δίνουν οκυτοκύνη. Και τα πράγματα από εκεί και πέρα είναι λίγο πιο δύσκολα. Το μωρό μπορεί να ζοριστεί αρκετά και είναι πάρα πολύ μεγάλη η πιθανότητα να περάσουμε σε καισαρική. Από εκεί που είμαστε δηλαδή μια χαρά, ξαφνικά δημιουργούμε προβλήματα.

Αλλά πάμε στο πιο σημαντικό. Γιατί κάνουμε επισκληρίδιο; Γιατί ντε; Διότι φοβόμαστε και δεν αντέχουμε τον πόνο. Αν υπάρχει κάποιος σε τούτο το ντουνιά να συμφωνήσει μαζί σας σε αυτό, τότε σίγουρα είμαι εγώ. Είμαι ο πιο φυγόπονος άνθρωπος που γνωρίζω. Μακάρι να μπορούσα να γεννήσω και να μην καταλάβω τίποτα. Αλλά επειδή όπως και νά 'χει, ένα άλφα πόνο θα το νιώσω, αποφάσισα να μην κάνω επισκληρίδιο. Έρευνες έχουν δείξει ότι ο πόνος του τοκετού, όσο μεγαλύτερος είναι τόσο μεγαλύτερη ικανοποίηση σου δίνει. Σίγουρα όχι κατά τη διάρκεια. Είχα βρει ένα άρθρο με μια έρευνα που έλεγε πώς θυμούνται οι γυναίκες τον τοκετό τους και έλεγε ότι όσες δεν είχαν φαρμακευτική αντιμετώπιση ήταν πιο ικανοποιημένες. Θα πονέσω, το ξέρω, αλλά θα προσπαθήσω να διαχειριστώ τον πόνο με ασκήσεις, με αναπνοές και με το μυαλό μου. Δεν θα πονάω για πάντα. Θα πονάω για ένα λεπτό κάθε φορά. Θα περάσει. Στο τέλος θα πάρω το πιο όμορφο δώρο. Το μωρό μου. (Αυτά σας τα λέω τώρα που είμαι μια χαρά. Εν τέλει μπορεί να καταλήξω με ότι μπορεί να μου προσφέρει το μαιευτήριο για να μην πονάω)

Αυτό που φοβάμαι εγώ στην επισκληρίδιο είναι ότι θα γίνει στη σπονδυλική στήλη, δηλαδή σε ένα σημείο που δυστυχώς δεν μπορώ να δω. Και ότι δε μπορώ να δω με φοβίζει. Φοβάμαι ότι θα χάσω τον έλεγχο του σώματός μου. Φοβάμαι ότι θα πάει κάτι στραβά. Φοβάμαι να είμαι στο έλεος άλλων. Και φοβάμαι μια τέτοια στιγμή να είμαι καθηλωμένη στο κρεβάτι και καλωδιωμένη. Φοβάμαι ότι μπορεί να μη με πιάσει. Ή να με πιάσει τμηματικά. Φοβάμαι ότι μπορεί να τελειώσει η δράση του φαρμάκου όταν θα έχω διαστολή 10 και θα πρέπει να σπρώξω και από εκεί που ήμουν χαχα-χούχα ξαφνικά θα νιώσω τον απόλυτο πόνο. Φοβάμαι, γιατί μπορεί να μην πετύχει τελικά και ακόμα και αν γεννήσω κολπικά να μου μείνει τραυματική εμπειρία.

Αλλά από την άλλη, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, σχεδόν όλες όσες πάνε σε ιδιωτικά μαιευτήρια για να γεννήσουν κάνουν επισκληρίδιο. Συμβαίνει. Για να το κάνουν όλες κάτι θα σημαίνει. Και σίγουρα είναι πάρα πολλές αυτές που δεν είχαν καμία επιπλοκή και όλα κυλήσαν ομαλά και γεννήσαν μια χαρά. Εμπιστοσύνη στον εαυτό μας χρειάζεται να έχουμε και στο μαιευτήρα μας. Και όση γνώση και πληροφορία μπορούμε να μαζέψουμε. Ο άλλος δε μπορεί να μας κοροϊδέψει εύκολα όταν εμείς γνωρίζουμε. Μάθετε τα δικαιώματά σας και ενημερωθείτε. Κάντε ερωτήσεις. Μην πάτε εκεί και αφεθείτε να σας κάνουν ότι τους βολεύει. Να ξέρετε γιατί σας κάνουν οτιδήποτε.

Αυτά από μένα. Αν έχετε τίποτα άλλο να ρωτήσετε, πείτε μου.

[kiki1986]

ksekourasou bre lizaki....des to pio xalara to diabasmataki sou....mhn agxonesai!!!! kai ase ton mpempouli sou na strifogurizei den peirazei gumnazei ta podarakia tou gia thn megalh mera.xxxxx

[gloria78]

Κοριτσια καλημερα!γνωριζετε που μπορω να κανω μαθηματα τεχνητων αναπνοων στη βδομαδα που ειμαστε τωρα στη θεσσαλονικη?δυστυχως αμελησα να δηλωσω καπου νωριτερα και τωρα τρεχω και δεν φτανω.για τα prenatal απο που μπορω να μαθω ημερομηνιες και που γινονται τα σεμιναρια?στη σελιδα τους λεει μονο για αθηνα.

[risoto]

kiki1986 αν μπορείς να πας, προτείνω να πας. Δε θα μάθεις αναλυτικά τα πάντα. Σίγουρα θα σου πουν πράγματα τα οποία θα τα πουν για να προωθήσουν προϊόντα. Αλλά δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Ας πούμε εγώ δεν είχα σκοπό να πάρω μπιμπερό για το μωρό, γιατί έχω σκοπό να θηλάσω. Αλλά η μαία είπε το εξής χτες: Αν, μακριά από μας, σας πιάσει ένα πυρετός, μια λοίμωξη, ένα κάτι και πρέπει να πάτε στο γιατρό, το μωρό τι θα φάει μέχρι να γυρίσετε; Θέλω να βγάζω δικό μου γάλα, αλλά κάπως πρέπει να το πάρει το μωρό. Εγώ θα πω στον άντρα μου να το δώσει με το κουταλάκι, αλλά αν δεν τα καταφέρνει, θα έχει τη μικρή να πεινάει και να κλαίει και να μην ξέρει τι να κάνει ο άνθρωπος;

Αυτό στο οποίο δε συμφώνησα μαζί της ήταν στο πότε πάμε στο νοσοκομείο. Σχεδόν είπε ότι μόλις οι πόνοι γίνουν στο 10λεπτο. Είναι πολύ νωρίς. Και αν διαβάσεις το προηγούμενο post μου θα καταλάβεις γιατί το λέω. Κατά τα άλλα όμως είναι αρκετά ενημερωτικό, και αν είναι να μην παρακολουθήσεις τίποτα, καλύτερα να πας σε αυτά. Όσα περισσότερα μαθαίνεις τόσο καλύτερα. Θα ψάξω μια από αυτές τις μέρες να σας βρω βιβλία και βιντεάκια για να ενημερωθείτε όλες, ειδικά όσες δε θα πάτε σε μαθήματα.

[risoto]

Κοριτσια καλημερα!γνωριζετε που μπορω να κανω μαθηματα τεχνητων αναπνοων στη βδομαδα που ειμαστε τωρα στη θεσσαλονικη?δυστυχως αμελησα να δηλωσω καπου νωριτερα και τωρα τρεχω και δεν φτανω.για τα prenatal απο που μπορω να μαθω ημερομηνιες και που γινονται τα σεμιναρια?στη σελιδα τους λεει μονο για αθηνα.

Αγαπητό κορίτσι, στη Θεσσαλονίκη τα καλύτερα μαθήματα είναι του Ιπποκράτειου. Αλλά έπρεπε ήδη να έχεις δηλώσει. Τώρα μπορείς να πας στης Πυλαίας. Είναι κάθε Τρίτη και Παρασκευή 11:00-12:00. Το τηλέφωνο είναι 2313 302636. Τα κάνει η μαία κα. Μπίτσιου Τόμμυ. Πάρε τηλέφωνο για να μπορείς να έρθεις. Λογικά θα σου πουν να έρθεις από το επόμενο κιόλας μάθημα. Αν έρθεις θα βρισκόμαστε κιόλας.

Στα Prenatal γίνονται ενημερώσεις κάθε 15 περίπου του μήνα. Οπότε η επόμενη είναι μέσα Νοεμβρίου. Έγινε μια ενημέρωση χτες. Θα πας στα Prenatal στο Florida και θα γραφτείς. Θα σου δώσουν ένα σωρό χαρτιά, κουπόνια, βιβλία ενημερωτικά και διαφημιστικά. θα σου δώσουν και μια κάρτα μέλους. Σε ενημερώνουν για όλα τα σεμινάρια/ενημερώσεις και δηλώνεις συμμετοχή.

Εκεί όμως δε σου μαθαίνουν αναπνοές. Στην Πυλαία που σου λέω, σχεδόν σε κάθε μάθημα (έχω πάει μόνο σε δύο μέχρι στιγμής, αλλά με ενημέρωσαν οι άλλες κοπέλες) κάνουν μάθημα αναπνοών. Καθόμαστε όλες κάτω στα στρωματάκια μας και μας δείχνει η κα.Μπίτσιου πώς αναπνέουμε. Πάρε τηλέφωνο και έλα.

[Kidenio]

Κοριτσια καλημέρα! Αχ βρε Risoto τι μου θύμισες με τα μαθήματα στο Ιπποκρατειο... Περίμενα κάθε εβδομάδα ποτε θα έρθει η ώρα να ξαναπάω. Τώρα όσον αφορά στην επισκληριδιο την πρωτη φορά που εκανα κατα τη διάρκεια των ωδινων, ήμουν λίγο πιο ξεκουράστη στο στάδιο της ώθησης αλλα και πάλι πονούσα οταν έβγαινε το μωρό γιατι μετα το τέλος της επίδρασης δεν επανέλαβαν τη δόση. Τη δεύτερη φορά που δεν πήρα απολύτως τίποτα, η όλη διαδικασία κράτησε 2,5 ώρες. Εννοώ απο τη διαστολή του τραχήλου ως τη γέννηση της κόρης μου. 12:30 ξεκίνησαν οι πόνοι, 14:55 είχε βγει το μωρό. Η μεγάλη διάφορα ηταν στους πόνους της μέσης. Μετα την πρωτη γέννα είχα φοβερός πόνους στη μέση για καιρό, ενώ τη δεύτερη φορά δεν είχα απολύτως τίποτα!

Τα δικά μου τώρα, πήγα σημερα στη γυναικολόγο. Προς το παρόν όπως μου ειπε ειναι όλα μια χαρα! Όλα βρίσκονται στη σωστή θέση κ αναπτύσσονται φυσιολογικά. Η μονη διάφορα αυτή τη φορά ειναι οτι στον υπέρηχο είδαμε δυο σάκους! Φυσικά ειναι πολυ νωρίς κ μπορει ο ενας να απορροφηθεί, αλλα αρχικά πρόκειται για δίδυμη κυηση! Την επόμενη φορά θα μπορέσουμε να δούμε περισσότερα πράγματα. Καλημέρα σε όλες!

[kiki1986]

Κιδενιο...αυτο με τουσ πονους στη μεση το ειχε και η κουνιαδα μου.... που εκανε επισκληριδιο...δεν την επιασε η αναισθησια και με συμβουλευει να μην μπω καν στην διαδικασια αυτη...πονουσε τοσο πολυ που μου ειπε , καλυτερα να πονεσεις στη γεννα παρα να τραβηξεις ολο αυτο αυτο μετα... δεν ξερω οταν ερθει η ωρα τι θα κανω.. οταν ρωτησα το γιατρο μου αν χρειαζεται να κανω μαθηματα ανωδυνου τοκετου μου ειπε οτι θα κανω επισκληριδιο και δεν θα χρειαστουν μαθηματα.... σκεφτομαι να του πω να μην κανω...θα πονεσω που θα πονεσω....

αντε μπραβο....ολα καλα να πανε ευχομαι!!!! αχ ποσο μου αρεσουν τα διδυμακια!!! ποτε εχετε παλι γιατρο???? ανυπομονωωωω χχχ

[Chrisaki21]

Καλησπερα κοριτσια,

kiki1986 μου το καροτσι λεγεται peg perego book plus μπορουσα να το παρω 100 ευρω κατω αλλα θα αλλαζε η ποιοτητα του υφασματος. Ειναι πολυ καλο ομως μ αρεσει!

risoto μου μπραβο για το κουραγιο της ενημερωσης εγω μονο εδω βρησκω πληροφοριες!

kidenio συγχαρητηρια κοριτσι οσο πας και πιο ευχαριστα μας τα κανεις τα νεα σου!

[Liza0]

Την επομενη φορα που θα παω στη γιατρο θα κανω μια συζητήση για την επισκληρίδειο, φίλες μου επέλεξαν να πανε σε ιδιωτική κλινική μονο για αυτο αλλα πονάει τωρα η μέση μου και μου δίνω κουραγιο οτι δυο μηνες το πολυ έχουν μείνει. Βασικά τωρα εχω αρχίσει να νιωθω εγκυος και να δυσκολεύομαι σε καποια πράγματα. Risoto ευχαριςτουμε πολυ!

Kidenio σημασία εχει οτι πανε καλα τα πράγματα και θα συνεχίσουν ετσι μονο θετικά πρεπει να σκεφτόμαστε!! Ο άντρας μου οταν πήγαμε στη γιατρο ειχε μια κρυφή ελπίδα μηπως ηταν δυο γιατι η μαμα του ειναι δίδυμη και η ξαδερφη του έκανε αλλα του ειπα οτι ειναι απο την πλευρά της γυναίκας.

[Kidenio]

Kiki το επόμενο ραντεβού ειναι 3 Νοεμβρίου. Τότε θα ειναι πιο ξεκάθαρα τα πραγματα.

Liza στη δική μας περίπτωση δεν υπάρχει κληρονομικότητα. Δεν έχουμε δίδυμα ούτε απο τη δική μου οικογένεια ούτε απο την οικογένεια του άντρα μου. Προφανώς οφείλεται σε όλους αυτούς τους παράγοντες που αυξάνουν την πιθανοτητα για δίδυμα ( ηλικια 35+, προηγούμενες γέννες). Τέλος πάντων ούτως η άλλως υπάρχει μεγάλη πιθανοτητα ο ενας σάκος να απορροφηθεί. Το εχω ακούσει να συμβαίνει συχνά. Ελπίζω μόνο να έχουμε αίσιο τέλος.

Πωπω κοριτσια πλάκα πλάκα κοντεύει ο καιρός. Διαβάζω τα τικερακια σας κ δεν το πιστεύω! Πάντως όλα όσα γράφει η Risoto ειναι σημαντικά. Χαρα στο κουράγιο σου να τα γράφεις με κάθε λεπτομέρεια! Αν προχωρήσουν τα σπορακια μου θα σε ρωτάω τι γνωρίζεις για δίδυμη κυηση!

[Marigula]

Καλησπερα κι απο μενα.

Και εμεις χθες πηγαμε για μαθημα τοκετου.

Μας μιλησαν για τον τοκετο, τις αναπνοες, καναμε εξασκηση. Μας εδειξαν ασκήσεις που πρεπει να αρχισουμε στο σπιτι σιγα σιγα. Δηλαδη που πρεπει να ειναι τα ποδια μας, πως πρεπει να καθησουμε κτλ.

Απλα θα κανουμε τις ασκησεις λεει χωρις να σπρωχνουμε. Μας εδειξαν ενα βιντεακι σε πραγματική γεννα.

Αυτο που μου εκανε εντυπωση ειναι πως αρκετες κοπελες που ήταν εκει, ή απλα γυρισαν απο την αλλη να μην βλέπουν ή εκαναν μορφασμους αηδίας. Ενταξει οσο αντεχει η καθεμία απο εμας.

Μας μιλησαν για το επισκληριδιο. Με καλυψε πληρες η rizoto. Δεν θα προσθεσω κατι. Ρωτησα για το επισκληριδιο στην καισαρικη και μου ειπαν πως αυτο ονομαζετε ραχιαια αναισθησία αλλα δεν το αναλυσε. Μου ειπε πως αν ειναι

προγραμματισμένη καισαρικη θα μιλησω με την αναισθησιολογο οταν θα ορισθει γι αυτο το θεμα σε προσωπικη συναντηση.

Ααα στο επισκληριδιο να προσθεσω μονο, οτι το κυριοτερο αρνητικο που εχει συν αυτα που αναφερθηκαν ειναι πως πολυ συχνο φαινομενο ειναι ο πονοκεφαλος που μπορει να κρατησει και μεχρι και ενα μήνα μετα. Αρα σκεφτήτε να εχετε το μωρακι σας και να εχετε και ενα δυνατο πονοκεφαλο για ενα μηνα. Εστω λεει και να καταπολεμητε με την απλη μεθοδο

δεν παυει λεει να μην χαιρεστε τις πρωτες μερες με το μωρακι σας.

Εγω θα σας πω για τις σχεσεις με τους γυρω μας, ενα κεφαλαιο που ο γιατρος σταθηκε σχεδον 20λεπτο.

Μας ειπε πως οταν ερθει εκεινη η ωρα, εχουμε την ταση να φωναζουμε γυρω μας τους δικους μας ανθρωπους.

Και αυτο γινετε κυριως απο τον αντρα που ισως να πανικοβληθει. Μας τονισε και κυριως απευθυνθηκε στους αντρες που ήταν παρων, (και ευτυχως ήταν και ο δικος μου, και δεν ξερετε ποσο χαρηκα που πηγε για να τα ακουσει) πως απο την στιγμή που αρχιζουν οι οδύνες τα καταλληλα προσωπα για να ειναι μαζι μας ειναι η μαμα μας και ο αντρας μας.

Κανεις αλλος!!! Προς Θεου μας ειπε να μην φωναζουμε, παππουδες, γιαγιαδες, θειους θειες και ολο το συγγενολοϊ.

Και το κυριωτερο κοριτσια, τον μοχλο πιεσης. Ετσι ονομασε την πεθερα μας. Οσο κι αν μας φαινετε λεει περιεργο, η πεθερα ειναι ο πιο ασχημος μοχλος πιεσης πρωτα για εμας, δευτερο για τον γιατρο και τριτο για την Μαια.

Η καλυτερη πεθερα μας ειπε να ειναι, ειναι ο χειροτερος μοχλος πιεσης. Φυσικα ο ανθρωπος ζητησε και συγγνωμη απο τους αντρες αλλα μιλησε ειλικρινα. Μας ειπε παραδειγματα που αναγκάστηκε η Μαια να διωξει πεθερες απο το μαιευτηριο και να τους απαγορευση την εισοδο τους στην κλινικη αν δεν περνουσε και 3 ωρες απο την γεννα.

Αναφερε χαρακτηριστικα πως η πεθερα, δεν μπορει λεει να δωσει την καταλληλη συμπαρασταση στην νυμφη της οταν αρχισουν οι οδινες, οσο μπορει να της δωσει η ιδια η μανα της. Σε αυτο το σημειο λεει ο αντρας ειναι καλος αλλα ειναι και λιγο αμετοχος. Η πεθερα λεει το μονο που θα καταφερει σε αυτο το σημειο ειναι να τρομοκρατει περισσοτερο την γυναικα παρα να της δίνει θαρρος. Ειχε φορες που αναγκαστικαν να βγάλουν την πεθερα εξω απο το δωματιο των ωδινων γιατι φωναζε στην

γυναικα πως ειναι δειλη και οτι ο πονος που νιωθει εκεινη την ώρα δεν ειναι ο πονος που θα νιωσει μετα κατα την γεννηση του μωρου.

Και ερχομαστε στην πιεση προς τον γιατρο. Ενω λεει προσπαθει ο γιατρος να κανει την δουλεια του ερχετε η πεθερα που αρχιζει τις ερωτησεις. Μα γιατι δεν γεννα; Γιατι δεν της βαζετε μια ενεση να μην πονα; Δεν θα την κανετε καισαρικη να σταματησει να πονα; Και οταν ο γιατρος αποφασιση ότι πρεπει να προχωρηση σε καισαρική, αρχιζει την επιθεση εναντιου ότι ισως το κανει για να παρει περισσοτερα χρήματα ή και ακομη μας αφησε να τραβηξουμε τους πόνους και μετα να μας παει χειρουργειο, σαν να ειναι αυτη ο γιατρος. Χαρακτηριστικα αναφερε πως εκεινη την στιγμή το μονο που σκεφτουνται για τον τυπο ειναι αν πονα η γυναικα ή οχι, σαν να μην εχουν γεννησει οι ιδιες και δεν ξέρουν.

Και οταν με το καλο γεννησουμε αρχιζει η πιεση προς την Μαια. Και εδω η Μαια που πρεπει να ειναι και υπερ του θυλασμου εκτος οτι πρεπει να δει την λεχωνα, πρεπει να ανεχετε και την πιεση της πεθερας. Ξεκινωντας με το πότε η γυναικα θα θυλασει ή αν εχει πολυ γαλα και χορτασε το μωρο. Να επιμένει να του δωσουν και ξενο γαλα γιατι δεν μπορει πχ να περιμενει η πεθερα ακομη 5 λεπτα για να κατεβει το γαλα της λεχωνας. Να επιμενει λεει η πεθερα οτι πρεπει να δωσουν στο νεογεννητο και τσάι

γιατι ετσι ειναι μαθημένες απο τα δικα τους που ετσι ελεγχαν λεει, το πεπτικο συστημα του μωρου.

Προς Θεου, τονισε στους αντρες να γινουν σαφεις προς τις μητερες τους οτι τοσο εμεις, οσο ο γιατρος και η Μαια ξερουμε παρα πολύ καλα αυτο που πρεπει να κανουμε και δεν χρειαζετε κανεις υποδειξεις. ΑΚομη και εμεις οι ιδιες απο την στιγμή που ειμαστε εγκυες αναπτησετε το μητρικό ενστικτο οπου ο οργανισμος μας απο μόνος του θα ξερει τι πρεπει να κανει.

Ειπωθηκε πως ολοι ξερουμε πως ειναι δυσκολο, αλλά δεν ειναι ακατορθωτο λεει να μην δεχομαστε σπιτι επισκέψεις παρα μονο μετα απο 40 μερες. Οι πρωτες μας 40 μερες, ειναι οι πιο δυσκολες για εμας που θα πρεπει να μπουμε σε νεους ρυθμους ζωής. Το νεογεννητο μας αλλα και τον οργανισμο μας τον ιδιο που πρεπει να επανελθει στα φυσιολογικα του.

Αρα περα απο αυτους τους ρυθμους δεν θελουμε και τους ξενους να βαζουν το λιθαρακι τους.

Και καταληξε κοριτσια πως ολα αυτα, η συμπεριφορα της πεθερας μας, ο αντρας μας που οσο καλος και διπλα μας θα ειναι δεν παυει να ειναι αντρας και να ειναι αμετοχος και στον πονο μας αλλα και στην ευθυνη που εχουμε εμεις σαν μανες, εχουν σαν αποτελεσμα την επιλόχεια καταθλιψη. Γι αυτο πρεπει να ειμαστε δυνατες, να εχουμε διπλα μας μονο μα μονο

ατομα τα οποια εμεις οι ιδιες εμπιστευομαστε. Ο αντρας μας ειναι σημαντικος παραγοντας οταν ειμαστε λεχωνες και η συμπεριφορα του πρεπει να ειναι οσο πιο στοργική γινετε και σε εμας και στο μωρο.

ΑΠολογουμαι για το μεγαλο ποστ. Αυριο παλι εχουμε μαθημα αναπνοων, θυλασμου, θα μας ξεναγήσουν στις εγκαταστάσεις τις κλινικης, και θα μας δειξουν πως θα φροντιζουμε το μωρακι μας (πως να το κανουμε μπανιο, να το ντυνουμε, κτλ)

kidenio μου, ανατριχιασα!!! Διδιμη κυηση; Μακαρι κοπελα μου. Ακουσατε καρδουλα ή ειναι νωρις ακομη;;

Πολύ χαιρομαι!

φιλιααα

[zoubik]

Κοριτσάκια καλησπέρα!Να σας πω και τα δικά μου τώρα που βρήκα λίγο χρόνο.

Η χθεσινή συνάντηση με τον γιατρό ήταν εντελώς διαφορετική από τις προηγούμενες.Αφού μου είπε ο άντρας μου όταν φεύγαμε:"τί έπαθε αυτός σήμερα?"

1.Για τα βλαστοκύτταρα που λέγαμε πριν μέρες, μας είπε με πολύ ειλικρίνια:ΔΕΝ ΕΧΩ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ. Σίγουρα θα τα κρατήσουμε αλλά υπάρχει μεγάλος πόλεμος μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου φορέα, με επιχειρήματα που στέκουν κ απο τς δυο πλευρές, που δεν μπορεί να πει κάποιος ότι είναι σίγουρος πιο είναι το σωστό.Τελικά με την κουβέντα καταλήξαμε στο δημόσιο φορέα, που με αυτό τον τρόπο κάνεις και ένα καλό στην κοινωνία.Ο γιατρος μας είπε ότι με τον τρόπο που εξελίσεται η βιοτεχνολογία σε πολύ λίγο καιρό θα παίρνουμε βλαστοκύτταρα από ενήλικο ιστό, οπότε αυτά θα μας είναι άχρηστα.

2.Θα πάω την επόμενη εβδομάδα σε ένα δύωρο σεμινάριο στο Γένεσις, που λένε τα βασικά για τον τοκέτο.Τώρα για αναπνοές ανώδυνου δεν χρειάζομαι, έχω κάνει σεμινάρια prenatal yioga στο παρελθόν που είχαμε και μαία κτος από γυμναστές που δεν νομίζω ότι χρειάζεται.Γενικά δεν τις βρίσκώ εγώ ιδιαίτερα χρήσιμες αυτές τις ασκήσεις, αν και τις κάνω που και που στο γυμναστήριο, πιο πολύ βοηθάνε κοπέλες που δεν έιχαν σχέση με γυμναστική πριν.

3.Risoto είσαι πολύ μπροστά! Αυτό που σκέφτηκα εγώ να κάνω (θεού θέλοντος και εμβρύου επιτρέποντος) είναι το εξής:Με πιάνουν οι πόνοι σιγά σιγά, δεν αγχώνομαι.Πέριμένω στο 5-1-1 και ξεκινάω τότε για το μαιευτήριο.Φυσικά αν δεν σπάσουν τα νερά ή δω αίμα.Αν τώρα δεν θέλει να βγεί ο μπέμπης και πάμε για πρόκληση με τεχνητούς θα το πάρω το επισκληρίδιο.Υπάρχει και μία ακόμα περίπτωση, σαν άπειρη που είμαι να μη μετράω σωστά τις συσπάσεις και να φτάσω στο μαιευτήριο με διαστολή 4.Οπότε και εκεί θα έχει πλάκα που θα πρέπει να αποφασίσω...Πάντως νομίζω ότι αν θέλουμε να γεννήσουμε φυσιολογικά, χωρίς παρεμβολές θα πρέπει να βγάλουμε από το μυαλό το επισκληρήδιο εντελώς από τώρα.

4.Δεν με πίεσε τελικά για το μαιευτήριο.Μου είπε Διαβαλκανικό ή Γένεσις όποιο αποφασίσω εγώ.Χωρις να του πω τίποτα, μου είπε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να τα προσέχουμε ακόμα και σε μια κύηση που όλα φαίνονται άριστα. Θυμάστε φαντάζομαι τα παραπονά μου ότι με αντιμετωπίζει σαν άρρωστη.Μάλιστα, μου είπε ότι θα μου μιλήσει για όλα αυτά μετά τον τοκετό γιατί δεν θέλει να επηρεάζει την ψυχολογία μου.

Για αντιπηκτικές δεν μου ξανασυζήτησε, όμως θέλει να μετράω το ζάχαρο και την πίεση 2 φορές την εβδομάδα.Έτσι προληπτικά.Δεν με πείραξε ιδιαίτερα αυτό, μια και φτάνουμε στο τέλος.

5. Κατά τα άλλα και εγώ και ο μπέμπης τα παίρνουμε τα κιλάκια μας.+13 εγώ αλλά δεν τον πειράζει αυτό τον γιατρό γιατί μάλλον ακόμα είμαι λίγα κιλά στο σύνολο.Ο μπέμπης 2.150.Μάλλον το μεγάλο κεφάλι δεν το γλιτώνουμε όπως το είδα, θα το πέρει από το σόϊ τπυ άντρα μου.Το κεφάλι ήταν κάτω και τα πόδια ψηλά, όμως είναι λίγο νωρίς για να χαιρόμαστε?Πάντως ο γιατρός είπε πως όλα δείχνουν φυσιολογικό τοκετό, εκτός απροόπτου την τελευταία στιγμή....

Τα χέρια σας πρήστηκαν?Τα δικά μου έγιναν σαν φρατζόλες!

[risoto]

Κορίτσια καλησπέρα!

Μακάρι να μπόρεσα να βοηθήσω κάποια, αν και σας λέω ότι αυτά είναι πράγματα που ισχύουν και η γνώμη μου είναι τίποτα άλλο παρά η γνώμη μου. Ξέρω ουκ ολίγες γυναίκες που γέννησαν με επισκληρίδιο και δεν κατάλαβαν τίποτα. Όπως και νά 'χει, εγώ είμαι προς το παρόν αποφασισμένη να πάω έτσι σκέτη και ότι βρέξει ας κατεβάσει.

Θέλω να κάνω ένα σχόλιο πάνω σε αυτό που λέει η Marigula για τον κόσμο στο μαιευτήριο κατά τη διάρκεια του τοκετού, αλλά και αργότερα στο σπίτι. Εννοείται ότι δεν παίρνετε γονείς, πεθερικά, αδέρφια, φίλους, κουμπάρους και γείτονες στο μαιευτήριο. Μεταξύ μας, ο άντρας σας είναι ο πιο κατάλληλος. Και αυτός θα έπρεπε να είναι ο μόνος που θα σας στηρίζει. Το λέω λίγο αυταρχικά αυτό, αλλά εννοείται ότι βιολογικά εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο δεμένες με τα παιδιά μας και βιώνουμε ολή αυτήν τη φάση πολύ πιο έντονα και πιο βαθειά. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνουμε το ρόλο του πατέρα. Για να μας γκαστρώσει (για να το πω ωμά) ήταν καλός και δεν είναι καλός να το βιώσει σε όλο του το μεγαλείο έπειτα; Φυσικά θα συμμετέχει και στην εγκυμοσύνη και στη γέννα και στο μεγάλωμα του παιδιού όσο εμείς του επιτρέψουμε. Αν βάλουμε τη μαμά μας πάνω από τον άντρα μας, ευθύς αμέσως τον απαξιώνουμε. Μπορεί να μη μεγαλώνει το μωρό στην κοιλιά του και μπορεί να μην το γεννάει, αλλά μεγαλώνει μέσα στη γυναίκα του και το γεννάει η γυναίκα του. Είναι δικό του. Και μπορεί 100% να τη στηρίξει αν εκείνη τον αφήσει. Η μαμά μας έκανε τα παιδιά της πάει και τελείωσε. Γιαγιά είναι. Όχι γονιός. Προσφέρει σε τεράστιο βαθμό, αλλά δε μπορεί να είναι πιο πάνω από το γονιό. Φυσικά αν έχετε ανάγκη τη μαμά σας εκείνη την ώρα ή την αδερφή σας ή κάποιον άλλο και νομίζετε ότι μπορεί να σας στηρίξει, τότε οκ. Απλώς θεωρώ ότι ο πιο σημαντικός άνθρωπος εκείνη τη στιγμή επιβάλλεται να είναι ο πατέρας. Δε ζούμε πια στους στάβλους με τα άλογα και τα γιδοπρόβατα, που οι άντρες δεν είναι ενημερωμένοι και παραμένουν αμέτοχοι. Διαβάζουν κι αυτοί και ενημερώνονται. Και όσο τους "τραβάτε" μαζί σας σε όλο αυτό το ταξίδι, τόσο περισσότερο συμμετέχουν. Το παιδί δεν το κάνουμε ούτε μόνες μας, ούτε με τους γονείς μας.

Οι επισκέψεις στο μαιευτήριο και αμέσως μετά στο σπίτι. Τεράστιο κεφάλαιο. Δεν έχω γίνει ακόμα μάνα και δεν ξέρω. Σήμερα που μίλησα με τη μαμά μου (η οποία ζει στο εξωτερικό), με ενημέρωσε ότι έχει σκοπό να έρθει με το που γεννήσω. Δηλαδή με το που μάθει ότι μπαίνω μαιευτήριο, να κλείσει εισιτήριο και να έρθει. Της εξηγώ ότι δεν έχει νόημα, καθώς το επισκεπτήριο στην κλινική είναι αυστηρότατο και ότι δε πα νά 'σαι και ο Πάπας της Ρώμης, θα σε διώξουν. Οπότε να έρθεις και να χαζεύεις το σπίτι ούτε εσένα εξυπηρετεί ούτε εμένα. "Καλά, μου λέει, είναι δυνατόν; Τόσο αυστηροί είναι;" Και της εξηγώ ότι ναι, και πολύ καλά κάνουν. Όποιος και να είναι ο επισκέπτης, εκείνη την ώρα η λεχώνα πρέπει να είναι με το μωρό και τον πατέρα του. Δεν έχει θέση κανένας άλλος. Και στο κάτω κάτω να το δουμε και αλλιώς. Έχω εγώ όρεξη τη μάνα της διπλανής μου; Όχι. Γιατί να έχει η διπλανή μου όρεξη τη δική μου μάνα; Η τον οποιοδήποτε επισκέπτη εδώ που τα λέμε. Ήθελε λέει να με δει στο νοσοκομείο. Εγώ αν είναι να έρθει, προτιμώ να έρθει στο σπίτι που θα με βοηθήσει κιόλας. Τώρα να έρθει στο νοσοκομείο για να μου φέρει μπαλονάκια και μπισκοτάκια ... κλάιν μάιν.

Και φτάνω στο σπίτι. Εγώ θα έχω επισκέψεις από μακριά που θα μείνουν σπίτι μου τις πρώτες μέρες. Οι γονείς μου είναι στο εξωτερικό μόνιμα, τα πεθερικά μου είναι στη νότια Ελλάδα, η αδερφή μου ζει κι αυτή στο εξωτερικό... Οπότε έχουν σκοπό να έρθουν όλοι μαζί να δουν το μωρό με το που γυρίσουμε σπίτι. Δεν ξέρω πώς να νιώσω γι' αυτό. Εγώ νομίζω ότι θέλω να είμαι μόνο εγώ με τον άντρα μου και το μωρό. Δεν έχω ξαναγεννήσει, δεν ξέρω καν πώς θα είμαι εγώ μετά τη γέννα και φυσικά δεν ξέρω πώς θα είναι το μωρό. Νομίζω τον πρώτο μήνα θα προσπαθώ να μάθω πώς λειτουργεί το δικό μου βλαστάρι. Και όσο κι αν χαίρονται όλοι με τον ερχομό της μικρής μας, νομίζω θα είναι βάρος για μας. Αλλά δε μπορώ να το αποφύγω και προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και να λέω στον εαυτό μου ότι θα περάσουν οι μέρες, κομμάτια να γίνει. Επιφυλάσσομαι να σας ενημερώσω τότε. Αλλά νομίζω ότι θα με διαλύσουν όλες αυτές οι ορδές συγγενών. Θα δούμε.

Δε θέλω να φανώ αχάριστη, και χαίρομαι πολύ που έχουμε τους γονείς μας και μας αγαπάνε και χαίρονται μαζί μας και όλα αυτά. Απλώς νομίζω ότι μέσα σε όλη τη χαρά και την ευγνωμοσύνη, ξεχνάμε λίγο τους εαυτούς μας. Τουλάχιστον εγώ, όσων αφορά τον εαυτό μου, νομίζω ότι υποχωρώ πάρα πολύ και ότι καταπιέζω πολύ τον εαυτό μου, γιατί απλώς αισθάνομαι ότι το δικό μου όχι πληγώνει τους άλλους. Και δε το μπορώ. Οπότε γίνομαι ένα χάλι μαύρο εγώ. Και όσο είμαι χάλι μαύρο, προκαλώ το ίδιο και στους άλλους. Και δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία.

Τώρα για να συμφωνήσω στον απόλυτο βαθμό με την αγαπητή Marigula, θα σας παραθέσω ένα κειμενάκι και σας παρακαλώ πολύ να το διαβάσετε όλες και να το μοιραστείτε με τους άντρες σας, όσες δε βγάζετε άκρη μαζί του στο θέμα των γονιών του. Διαβάστε το ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!!