Εγκυός 20 χρονών με αρνητικούς γονείς,βοήθεια.

Καλημέρα σας,σας γραφω γιατι θελω την άποψή σας και την βοήθειά σας.

Είμαι 20χρονών και 2μηνών έγκυος,ο σύντροφός μου είναι 21 οι γονείς μου απο την αρχή της σχέσης μας δεν τον ήθελαν με τιποτα έφτασαν στο σημείο να με βάλουν να διαλέξω.Πρίν 3 εβδομάδες ανακάλυψα οτι είμαι έγκυος και αποφάσισα να κρατήσω το παιδί,η μαμά μου κάνει τα πάντα για να μου αλλάξει γνώμη γιατί μου λέει οτι δεν είμαι έτοιμη και ότι θα προσπαθήσει να πείσει τον πατέρα μου να αλλάξει γνώμη και να γνωρίσει τον σύντροφο μου αρκεί να κάνω άμβλωση ώστε να τους δώσω χρόνο,εγώ δεν δέχτηκα γιατί το θεωρώ αμαρτία να κάνω τετοιο πράγμα η μάμα λέει να μην το σκέφτομαι ετσι και ότι θα μου περάσει.Μόλις της ξαναείπα οτι δεν αλλάζω γνώμη μου είπε οτι σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου και καθόλου την οικογένεια μου και οτι δεν με νοιάζει για αυτούς και τα αδέρφια μου που τους καταστρέφω γιατι λέει ποτέ δεν θα είμαστε εντάξει.Ξέχασα να πω οτι ενα ακόμη πρόβλημα είναι ότι ο φίλος μου δεν έχει πάει ακόμη φαντάρος.Δέν ξέρω τι να κάνω δεν θέλω να πληγώσω τους γονείς μου αλλά ούτε και να κάνω άμβλωση σας παρακαλώ πείτε μου την άποψή σας δεν αντέχω άλλη στεναχώρια.

καλημερα! πρωτα απ' ολα δεν θελει στεναχωρια. ολα λυνονται. δευτερον να ρωτησω. εσυ το θελεις το μωρο? ο συντροφος σου το θελει? εσυ μενεις με τους γονεις σου? δουλευεις? σπουδαζεις? να υποθεσω δεν ηταν προμελετημενο ε?

λοιπον, ο,τι και να σου πουμε εμεις, εσυ θα πρεπει να ζυγισεις τα πραγματα στο τελος και να αποφασισεις.

αν το ριξεις, νομιζω θα το σκεφτεσαι για μια ζωη. αν το κρατησεις, εισαι προετοιμασμενη γι'αυτο? θα πρεπει να εισαι ετοιμη για ολα. μπορει ολα να πανε καλα και μολις οι γονεις σου δουνε το μωρο να αλλαξουν τα παντα. αλλα μπορει και οχι. επισης, ο συντροφος σου. ειναι ετοιμος ή με την πρωτη ευκαιρια θα σε αφησει μονη με το μωρο. για μενα το φανταριλικι δεν ειναι προβλημα. το μετα σκεφτομαι. εσυ εισαι ετοιμη για ΟΛΑ? πρεπει να παρεις μια αποφαση και να τη στηριξεις, οπως και να ερθουν τα πραγματα.

εγω στη θεση σου δεν ξερω τι θα εκανα. μαλλον θα το κρατουσα, αλλα ειμαι εξω απο το χορο. εμενα αν η κορη μου βρεθει σε παρομοια κατασταση σε καμια περιπτωση δεν θα της ελεγα να το ριξει. εκτος και αν το ηθελε η ιδια.

α, επισης να πω οτι η μαμα σου εχει ενα δικιο απο την πλευρα της γιατι δυστυχως στην ελληνικη κοινωνια καταστασεις σαν τη δικη σου "κουτσομπολευονται" απο τον κοσμο και προφανως αυτο την ενοχλει. αλλα και εκεινη πρεπει να διαλεξει τι την ενδιαφερει πιο πολυ. η γνωμη του κοσμου ή το παιδι της.

Εμένα αυτο που με προβληματίζει ειναι η ηλικία του συντρόφου σου,μονο 21!!!

Ουσιαστικά δεν εχει ζήσει τπτ!!!γι'αυτο πρεπει να τα ζυγιζεις καλα τα πράγματα και πάνω απ'ολα να στηρίζεσαι στα δικα σου πόδια!!

Εγω καταλαβαίνω τους προβληματισμούς της μητέρας σου,το έχω ξανα δει το έργο αυτο,η ξαδερφη μου 19χρ το αγόρι της 22 κατενθουσιασμενοι με την εγκυμοσύνη τέτοια χαρα σε ζευγάρι δεν είχα ξανα δει,όμως μετα απο ένα χρόνο ο άντρας της θυμήθηκε οτι είχε αφήσει πίσω τις παρέες του και ήθελε να ξανα κάνει την ίδια ζωη η ξαδερφη μου απο αντίδραση έκανε το ιδιο κάθε μέρα έξω με φίλες και το παιδι το μεγαλώνει η θεια μου εδω και 5χρονια!!τα παιδια εννοείται έχουν χωρίσει!!

Εγω δεν λέω οτι το ιδιο θα συμβεί και στην περίπτωση σου όμως πιστεύετε οτι είστε ώριμοι να αναλάβετε τις ευθύνες σας;;μήπως να το ξανα σκεφτείς κι εσυ καλα;;δεν νομίζω οτι η μητέρα σου θα ήθελε το κακο σου....

tsourekimou ευχαριστω που απαντησες εγω το παιδι το θελω , δουλευα στην επιχειρηση του πατερα μου και εμενα με τους γονεις μου.Για τον φιλο μου δεν εχω καμια αμφιβολία είμαι σίγουρη ότι θα είναι δίπλα μου είναι αυτός που με στηρίζει στα πάντα και χωρίς να εθελοτυφλώ και να βάζω παροπιδες λογο ερωτα τον πιστευω γιατι ειναι λογικος ανθρωπος και με αγαπαει παρα πολυ ηταν δικη του πρωτοβουλια να μου πει οτι θελει να κρατησουμε το παιδι.Και εγω ειμαι οσο ετοιμη οσο θα μπορουσε καποιος να ειναι δεν ξερω τι με περιμενει αλλα θα παλεψω μαζι με τον φιλο μου να παν ολα καλα το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι δεν θα εχω διπλα μου τους γονεις μου

sonia2010 δεν αγχωνομαι οτι υπαρχει περιπτωση να με αφησει ξερω οτι μεχρι το τελος θα ειναι διπλα μου γιατι ειναι ειλικρινης ανθρωπος και αν ειχε την παραμικρη αμφιβολια η ενδιασμο θα σκεφτοταν λογικα και θα μου το ελεγε.

Εμένα αυτο που με προβληματίζει ειναι η ηλικία του συντρόφου σου,μονο 21!!!

Ουσιαστικά δεν εχει ζήσει τπτ!!!γι'αυτο πρεπει να τα ζυγιζεις καλα τα πράγματα και πάνω απ'ολα να στηρίζεσαι στα δικα σου πόδια!!

Εγω καταλαβαίνω τους προβληματισμούς της μητέρας σου,το έχω ξανα δει το έργο αυτο,η ξαδερφη μου 19χρ το αγόρι της 22 κατενθουσιασμενοι με την εγκυμοσύνη τέτοια χαρα σε ζευγάρι δεν είχα ξανα δει,όμως μετα απο ένα χρόνο ο άντρας της θυμήθηκε οτι είχε αφήσει πίσω τις παρέες του και ήθελε να ξανα κάνει την ίδια ζωη η ξαδερφη μου απο αντίδραση έκανε το ιδιο κάθε μέρα έξω με φίλες και το παιδι το μεγαλώνει η θεια μου εδω και 5χρονια!!τα παιδια εννοείται έχουν χωρίσει!!

Εγω δεν λέω οτι το ιδιο θα συμβεί και στην περίπτωση σου όμως πιστεύετε οτι είστε ώριμοι να αναλάβετε τις ευθύνες σας;;μήπως να το ξανα σκεφτείς κι εσυ καλα;;δεν νομίζω οτι η μητέρα σου θα ήθελε το κακο σου....

σονια και γω αυτο ακριβως εννοω οτι πρεπει να ειναι ετοιμη για ολα. εγραψες ακριβως αυτα που σκεφτομαι.

πρεπει να εισαι ετοιμη οτι μπορει να χρειαστει να παλεψεις μονη σου. μονη σου, δεν εννοω χωρις τους γονεις σου, αλλα χωρις το συντροφο σου. γιατι ποτε δεν ξερεις τι γινεται. μακαρι να τα πιστευει αυτα που λεει και να μην του περσασει γρηγορα ο ενθουσιασμος. εσυ θα αποφασισεις ΜΟΝΗ ΣΟΥ. για τους γονεις σου μην ανησυχεις. διπλα σου θα ειναι ειμαι σιγουρη γι' αυτο. απλα τωραπροσπαθουν να σε αποτρεψουν γιατι φοβουνται αυτο που σου λεμε και μεις.

Μικρη μανουλα αν μου επιτρεπεις μια συμβουλη σαν πολυ μεγαλυτερη σου,θα σου πω οτι θα ελεγα και στην κορη μου.Ενα παιδι σ αυτη την ηλικια ανατρεπει πολλα πραγματα και ''προτεραιοτητες'' ,που ομως οσο περναν τα χρονια καταλαβαινουμε πως ισως τελικα δεν ηταν και τοσο σημαντικες.Εξ αλλου η ζωη εχει δυσκολιες ετσι κι αλλιως.Υπαρχουν πολλες τακτοποιημενες κοπελες που δεν μπορουν να αποκτησουν παιδι η που εχει καποιο προβλημα που πρεπει να αντιμετωπισουν.Οποτε θα σου ελεγα να προχωρησεις με θαρρος γιατι ποτε καμια γυναικα δεν μετανοιωσε που κρατησε το παιδι της!Σου ευχομαι οτι καλυτερο στη ζωη σου!

οταν έμαθα οτι είμαι έγκυος το πρώτο που σκέφτηκα ηταν οτι αν δεν ήθελε ο συντροφός μου το μωρό θα το μεγάλωνα μόνη μου δεν φοβάμαι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις παρασπωντίες μας και οχι να ψάχνουμε να βρούμε την εύκολη λύση ειδικά οταν πρόκειται για μια ψυχούλα

anabella και εγω αυτης της αποψης ειμαι υπαρχουν ανθρωποι που ο θεος δεν τους δινει παιδακια και εμενα μου εκανε αυτο το δωρο και θα το πεταξω?θα παλεψω για αυτο και θα κανω τα παντα για να πανε ολα καλα και το παιδακι μου να ειναι ευτυχισμενο και υγιη

ειμαι σιγουρη οτι θα υπαρξουν μικρες στιγμες που θα αγανακτω και θα μετανιωνω αλλα θα υπαρχουν και οι μεγαλυτερες που θα μου λενε εκανες το σωστο..και δεν ξερω εχω ενα θετικο συναισθημα για ολο αυτο

παντως ειναι θετικο το οτι σε στηριζει ο φιλος σου. και το γεγονος οτι απο μονος του σου ειπε να το κρατησετε ειναι σημαντικο. αλλος στη θεση του θα μπορουσε να ειχε φυγει ηδη. εμεις δεν τον ξερουμε τον φιλο σου. αν εισαι τοσο σιγουρη γι αυτον οκ. απλα σου λεω στο πισω μερος του μυαλου σου να εισαι προετοιμασμενη για παν ενδεχομενο. αν νιωθεις ετοιμη προχωρα το. αλλα οτι και να γινει να στηριξεις την επιλογη σου και να μην μετανιωσεις για αυτη. γιατι κακα τα ψεματα η επιλογη σου αυτη θα καθορισει την υπολοιπη ζωη σου. και γω ξερω περιπτωση που στα 20 εμεινε εγκυος. ο γαμπρος μολις γεννηθηκε το παιδι εφυγε. το παιδι μεγαλωνει με μαμα - παππου - γιαγια ολοι μαζι.

ξαναλεω. μπορει τιποτα απο οσα σου λεμε να μη συμβει και οντως ο συντροφος σου να ειναι τελειος και να ζησετε μαζι ευτυχισμενοι. πραγμα το οποιο σου το ευχομαι! ενα μωρο δεν ειναι παιχνιδι παντως. οταν τα βλεπουμε στους αλλους ωραια φαινονται, χαριτωμενα, σαν κουκλακια. αυτο συμβαινει οταν ειναι αλλουνου!!! οταν ειναι δικο σου και κλαιει και ξενυχτας και αρρωσταινει και δεν ξερεις τι θελει (ουτε και αυτο ξερει!) τοτε δημιουργουνται εντασεις. ειστε ετοιμοι και οι δυο?!!

Ειμαστε ετοιμοι το πιστευω πραγματικα

annabella συμφωνω και με σενα! δε νομιζω οτι ενα παιδι σε εμποδιζει να κανεις πραγματα. τα κανεις μαζι του!! καπως τα βολευεις τελοςπαντων. και ποσες περιπτωσεις δεν ξερουμε που το εριξαν και μετα δεν μπορεσαν να κανουν παιδι ειτε λογω συγκυριων ειτε λογω ιατρικων θεματων?

επισης, λογω του οτι εισαι μικρη, θα σου λειψουν μερικα πραγματα πχ διακοπες με τις φιλες σου. δεν θα συμβαδιζεις με τις φιλες σου πια (εκτος και αν εχουν και κεινες μωρα). θεωρω βεβαια οτι το μωρο σου ειναι πιο σημαντικο απο φιλες κτλ, αλλα οφειλω να το πω, γιατι θα ερθει καποια στιγμη που θα νοσταλγησεις την ανεμελια, η οποια χανεται οταν κανεις ενα παιδι. εγω παντως, το πρωτο το εκανα στα 27 σχεδον και το τριτο στα 30 (σχεδον). παρ'ολο που ειχαν περασει μονο τρια χρονια, αλλη ωριμοτητα ειχα στα 30. και γω στα 27 πανετοιμη ενιωθα, αλλα στα 30 ηταν αλλιως.